PROFILBARU.COM

Jean-Claude Killy
	; Jean-Claude Killy (2011)
Data i miejsce urodzenia	30 sierpnia 1943 ; Saint-Cloud
Klub	CS Val d’Isère
Wzrost	178 cm
Debiut w PŚ	5 stycznia 1967, Berchtesgaden; (4. miejsce – slalom)
Pierwsze punkty w PŚ	5 stycznia 1967, Berchtesgaden; (4. miejsce – slalom)
Pierwsze podium w PŚ	6 stycznia 1967, Berchtesgaden; (3. miejsce – gigant)
Pierwsze zwycięstwo w PŚ	9 stycznia 1967, Adelboden; (gigant)
Dorobek medalowy
	Reprezentacja Francja
	Igrzyska olimpijskie
	Mistrzostwa świata
	Puchar Świata
Kryształowa kula ;	1966/1967
Kryształowa kula ;	1967/1968
	Puchar Świata (Zjazd)
Mała Kryształowa Kula ;	1966/1967
2. miejsce ;	1967/1968
	Puchar Świata (Slalom)
Mała Kryształowa Kula ;	1966/1967
2. miejsce ;	1967/1968
	Puchar Świata (Gigant)
Mała Kryształowa Kula ;	1966/1967
Mała Kryształowa Kula ;	1967/1968
	Odznaczenia;
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Cytaty w Wikicytatach

Jean-Claude Killy (ur. 30 sierpnia 1943 w Saint-Cloud) – francuski narciarz alpejczyk, trzykrotny mistrz olimpijski, sześciokrotny mistrz świata, pierwszy zdobywca Pucharu Świata i kierowca wyścigowy. Jeden z najbardziej utytułowanych zawodników w historii tej dyscypliny.

Kariera

Pierwszy sukces w karierze Jean-Claude Killy osiągnął w 1961 roku, kiedy zdobył złote medale w zjeździe, slalomie, gigancie i kombinacji alpejskiej podczas mistrzostw Francji juniorów^[1]. Rok później wygrał swoje pierwsze międzynarodowej zawody, zwyciężając w gigancie podczas zawodów Critérium de la première neige w Val d’Isère. Nie wystąpił jednak na mistrzostwach świata w Chamonix w 1962 roku, bowiem trzy tygodnie przed zawodami złamał nogę. Podczas zjazdu w Cortinie d’Ampezzo Killy stracił równowagę i upadł. Od razu wstał i ukończył wyścig na jednej narcie, notując najlepszy czas zawodów^[2]. Wkrótce potem został powołany do obowiązkowej służby wojskowej. Stacjonował w Algierii, gdzie zaraził się dyzenterią i chorował na zapalenie wątroby^[1]. Mimo iż nie doszedł do pełni sił wystartował na igrzyskach olimpijskich w Innsbrucku w 1964 roku. W biegu zjazdowym upadł, ale ukończył wyścig. W slalomie stracił wiązanie i nie dotarł do mety, ukończył jedynie giganta, zajmując piątą pozycję^[2]. W 1964 roku zdołał jednak wygrać giganta podczas zawodów Arlberg-Kandahar w Garmisch-Partenkirchen.

Na rozgrywanych dwa lata później mistrzostwach świata w Portillo zwyciężał w zjeździe i kombinacji, bezpośrednio wyprzedzając swego rodaka, Léo Lacroix. Ponadto gigancie był piąty, a w slalomie zajął ósme miejsce. Ponadto w tym samym roku zwyciężył również w slalomie i kombinacji podczas zawodów Arlberg-Kandahar w Mürren, zjazd giganta i kombinację w zawodach Critérium de la première neige oraz slalom podczas zawodów Hahnenkammrennen w Kitzbühel. W tych ostatnich zawodach wygrał w slalomie także rok wcześniej. Debiut w zawodach Pucharu Świata zanotował 5 stycznia 1967 roku w Berchtesgaden, zajmując czwarte miejsce w slalomie. Tym samym już w swoim debiucie zdobył pierwsze pucharowe punkty. Były to równocześnie pierwsze w historii zawody tego cyklu. Dzień później wywalczył pierwsze pucharowe podium, zajmując trzecie miejsce w gigancie, za dwoma rodakami: Georges’em Mauduitem i Léo Lacroix. W kolejnych zawodach, 9 stycznia w Adelboden odniósł pierwsze pucharowe zwycięstwo, wygrywając slalom gigant. W kolejnych dwunastu zawodach sezonu 1966/1967 nie wygrał tylko raz (zajął wtedy drugie miejsce). W klasyfikacji generalnej był zdecydowanie najlepszy, zdobywając blisko dwukrotnie więcej punktów niż drugi w klasyfikacji Austriak Heinrich Messner. Jako jedyny w historii zwyciężył w klasyfikacjach wszystkich konkurencji (zjazdu, slalomu i giganta). W 1967 roku wygrał też zjazd, slalom i kombinację podczas zawodów Lauberhornrennen w Wengen, giganta i kombinację na Critérium de la première neige, zjazd i kombinację na zawodach Arlberg-Kandahar w Sestriere oraz zjazd, slalom i kombinację na zawodach Hahnenkammrennen.

Francuz zwyciężył ponownie w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata w sezonie 1967/1968. Nie dominował jak rok wcześniej, siedmiokrotnie stawał na podium, odnosząc przy tym trzy zwycięstwa. Najlepszy był 8 stycznia w Adelboden i 10 marca w Méribel w gigancie oraz 29 marca 1968 roku w Rossland w slalomie. W poszczególnych klasyfikacjach był pierwszy w gigancie oraz drugi w zjeździe i slalomie. W zjeździe wyprzedził go Austriak Gerhard Nenning, a w slalomie lepszy był Dumeng Giovanoli ze Szwajcarii. W lutym 1968 roku startował na igrzyskach olimpijskich w Grenoble, zdobywając złote medale we wszystkich konkurencjach. Powtórzył tym samym wynik Austriaka Toniego Sailera, który dokonał tego podczas Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1956. Zwycięstwo w slalomie Francuz odniósł w kontrowersyjnych okolicznościach. Jego największy rywal – Karl Schranz z Austrii zatrzymał się podczas swego przejazdu na zamglonej trasie, twierdząc później, że ktoś wszedł na trasę. Pozwolono mu powtórzyć przejazd i Austriak uzyskał czas lepszy od Francuza. Jednakże jury zdyskwalifikowało Schranza i przyznała zwycięstwo Killy’emu^[3]. Igrzyska w Grenoble były jednocześnie rozgrywane jako mistrzostwa świata, jednak kombinację rozgrywano tylko w ramach drugiej z tych imprez. W konkurencji tej Killy pewnie zwyciężył, wyprzedzając Dumenga Giovanolego o blisko 33 pkt i Heinricha Messnera o ponad 38 pkt. Odniósł także zwycięstwa w kombinacji na zawodach Hahnenkammrennen oraz zjeździe podczas Critérium de la première neige. Po tych igrzyskach postanowił zakończyć karierę.

Do narciarstwa powrócił na krótko w latach 1972–1974, wygrywając parę zawodów w Stanach Zjednoczonych. W 1973 roku został mistrzem świata zawodowców^[4].

Po zakończeniu kariery związał się z biznesem sportowym, występował w reklamach i filmach fabularnych. Uczestniczył także w rajdach samochodowych (m.in. w Rajdzie Paryż-Dakar i 24-godzinnym rajdzie Le Mans).

W latach 1977–1994 był członkiem zespołu wykonawczego Komitetu Narciarstwa Alpejskiego FIS. Był współprzewodniczącym Komitetu Organizacyjnego igrzysk olimpijskich w Albertville w 1992 r^[5]. W latach 1992–2001 przewodniczył Towarzystwu Tour de France. W latach 1995–2008 był członkiem Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego. W 2000 roku został odznaczony orderem Legii Honorowej II klasy.

Życie prywatne

Killy urodził się w Saint-Cloud pod Paryżem, ale wychował się w Val d’Isère. Gdy miał siedem lat jego matka opuściła rodzinę i przeprowadziła się na południe, zostawiając jego i dwójkę rodzeństwa. Niedługo później Killy trafił do szkoły z internatem w Chambéry, jednak w wieku 15 lat rzucił szkołę i skoncentrował się na narciarstwie^[1].

Nazwisko odziedziczył po przodku, irlandzkim żołnierzu armii Napoleona, nazwiskiem Kelly^[5].

W latach 1973–1987 jego żoną była francuska aktorka Danielle Gaubert. Mieli razem córkę, Emilie, a Killy adoptował także dwójkę jej dzieci z poprzedniego małżeństwa z Rhadamésem Trujillo, synem dyktatora Dominikany Rafaela Trujillo.

Osiągnięcia

Igrzyska olimpijskie

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwycięzca
42.	31 stycznia	1964	Innsbruck	Zjazd	2:18,16	+4,80	Egon Zimmermann
5.	2 lutego	1964	Innsbruck	Gigant	1:46,71	+2,21	François Bonlieu
DNF	8 lutego	1964	Innsbruck	Slalom	2:11,13	–	Josef Stiegler
1.	9 lutego	1968	Grenoble	Zjazd	1:59,85	–	–
1.	12 lutego	1968	Grenoble	Gigant	3:29,28	–	–
1.	17 lutego	1968	Grenoble	Slalom	1:39,73	–	–

Mistrzostwa świata

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwycięzca
42.	31 stycznia	1964	Innsbruck	Zjazd	2:18,16	+4,80	Egon Zimmermann
5.	2 lutego	1964	Innsbruck	Gigant	1:46,71	+2,21	François Bonlieu
DNF	8 lutego	1964	Innsbruck	Slalom	2:11,13	–	Josef Stiegler
1.^[6]	7 sierpnia	1966	Portillo	Zjazd	1:34,40	–	–
5.^[7]	10 sierpnia	1966	Portillo	Gigant	3:19,42	+2,00	Guy Périllat
8.^[8]	14 sierpnia	1966	Portillo	Slalom	1:41,56	+2,84	Carlo Senoner
1.^[9]	14 sierpnia	1966	Portillo	Kombinacja	20,92 pkt	–	–
1.	9 lutego	1968	Grenoble	Zjazd	1:59,85	–	–
1.	12 lutego	1968	Grenoble	Gigant	3:29,28	–	–
1.	17 lutego	1968	Grenoble	Slalom	1:39,73	–	–
1.^[10]	17 lutego	1968	Grenoble	Kombinacja	0,00 pkt	–	–