Do rywalizacji o 33 miejsca startowe która odbywała się w dniach 21-22 maja zgłosiło się 40 załóg. 21 maja odbył się Pole day podczas którego najpierw ustalono pozycje od 1 do 24, a następnie najlepsza dziewiątka miała wymazane czasy i rywalizowała między sobą o pole postion. Po raz pierwszy w karierze wywalczył je Alex Tagliani ze średnią prędkością czterech okrążeń 227.472 mph (366 km/h)[1]. Pozostałe miejsca startowe zostały ustalone 22 maja podczas Bump day. Spośród siedmiu załóg które nie zakwalifikowały się do wyścigu, aż pięć uczestniczyło w pełnym cyklu startów w sezonie 2011. 23 maja ogłoszono jednak, że Ryan Hunter-Reay z zespołu Andretti Autosport, który był wśród niezakwalifikowanych kierowców, wystartuje w wyścigu w samochodzie zespołu A.J. Foyt Enterprises zakwalifikowanym przez Bruno Junqueirę[2]. Ze względu na zmianę kierowców samochód #41 musiał wystartować z końca stawki. Junqueira otrzymał 4 punkty zdobyte w kwalifikacjach (zakwalifikował się na 19. miejscu).
↑Oriol Servià zajął 5. miejsce ze stratą 8.8757 s do zwycięzcy, ale na ostatnim zakręcie wyprzedził Scotta Dixona pod żółtymi flagami spowodowanymi wypadkiem J.R. Hildebranda, w związku z czym skorygowano jego czas i przesunięto go na 6. miejsce.