George Orwell, właściwie Eric Arthur Blair (ur. 25 czerwca1903, zm. 21 stycznia1950) – brytyjski pisarz i publicysta, uczestnik hiszpańskiej wojny domowej. Urodzony w Motihari w Biharze, do Anglii przyjechał w 1907. Jego dzieła odzwierciedlają inteligencję, dowcip i wrażliwość na nierówności społeczne[1]. Zagorzały krytyk systemów totalitarnych, zwolennik socjalizmu demokratycznego[2]. Często uznawany za najlepszego kronikarza angielskiej kultury XX wieku[3], Orwell pisał powieści i felietony; zajmował się także krytyką literacką. Za jego najbardziej znane dzieła uznawane są: futurystyczna, antyutopijna powieść Rok 1984 i satyryczna opowieść będąca alegorią systemu totalitarnego Folwark zwierzęcy. Obie te książki sprawiły, że Orwell należy do grona najbardziej popularnych pisarzy XX wieku[4].
Wywarł istotny wpływ na współczesną kulturę. Przymiotnik „orwellowski”[5] określa sytuacje, w których system zagraża wolności jednostki bądź całych społeczeństw, szczególnie w zakresie prywatności. Zwroty takie jak „Wielki Brat patrzy”, czy „Wszystkie zwierzęta są równe, ale niektóre są równiejsze” oraz takie pojęcia, jak „nowomowa” („new-speak”), „policja myśli” („thought police”), „dwójmyślenie” („doublethink”) i „myślozbrodnia” („thoughtcrime”) są używane w potocznym języku. Rok 1984 był także inspiracją dla stworzenia popularnego reality-show Big Brother, emitowanego w kilkunastu krajach[6][7].
Życiorys
Jego rodzina pochodziła z klasy średniej. Był synem Richarda Walmesley Blaira, urzędnika administracji brytyjskiej i Idy Mabel Blair (z d. Limouzin). Miał dwie siostry. Od 1911 uczęszczał do St. Cyprian’s, prywatnej szkoły z internatem w Eastbourne. Stypendium (przyznane w 1917) zapewniło mu miejsce w ekskluzywnej Eton College (którą opuścił w 1921). W listopadzie 1922 wstąpił do Królewskiej Policji Imperialnej w Birmie. 1 stycznia 1928 porzucił służbę i nie powrócił z urlopu w Anglii. W latach 1928–1929 przebywał w Paryżu, gdzie opublikował swoje pierwsze artykuły.
W styczniu 1933 opublikował pierwszą książkę pod pseudonimem literackim George Orwell, była to powieść Na dnie w Paryżu i w Londynie[8]. Przybrał pseudonim, ponieważ chciał oszczędzić rodzinie problemów z powodu ujawnienia w książce prywatnych szczegółów ze swojego życia[8]. Powodem takiej decyzji był także fakt, że uważał swoją książkę za niewiele wartą. Poza tym nie lubił swojego prawdziwego nazwiska[8].
Będę używał nazwiska George Orwell, to takie dobre i takie prawdziwe angielskie nazwisko[9].
W czerwcu 1936 ożenił się z Irlandką Eileen O’Shaughnessy.
Brał udział w wojnie domowej w Hiszpanii w latach 1936–1937, gdzie walczył na froncie po stronie republikańskiej w milicji robotniczej antystalinowskiej Robotniczej Partii Zjednoczenia Marksistowskiego (POUM), a następnie w przybyłych z Anglii oddziałach ochotników wystawionych przez brytyjską Independent Labour Party. Był w walkach na froncie aragońskim. Po zdelegalizowaniu POUM oraz wybuchu w maju 1937 „wojny domowej w ramach wojny domowej” między anarchistami a stalinowcami, ukrywał się z żoną przed represjami. Był ścigany przez Gwardię Cywilną podczas nakazanej przez Moskwę (i kierowanej przez rezydenta NKWDAleksandra Orłowa) akcji likwidacji POUM (w czerwcu 1937) i mordowania jej członków, łącznie z żołnierzami walczącymi na froncie. 20 maja 1937 został postrzelony przez snajpera w gardło[10]. 20 czerwca przekroczył granicę francuską i wrócił do Anglii. Swoje wspomnienia z tego okresu zawarł w autobiograficznej książce W hołdzie Katalonii, wydanej w Anglii jeszcze w czasie trwania hiszpańskiej wojny domowej (1938), która demaskowała zbrodniczą rolę radzieckich służb specjalnych NKWD i GRU w Hiszpanii i faktyczne działania stalinowców zwalczających rewolucję[11].
Doświadczenia tego okresu i wynikające stąd refleksje były również źródłem dwóch jego dzieł, dzięki którym jest najszerzej znany. Są to powieści: Folwark zwierzęcy, czyli bajka polityczna (w tradycji Ezopa) – opisująca w formie przypowieści mechanizm przewrotu społecznego i jego konsekwencje, a także Rok 1984 (uznawana za jedną z pierwszych powieścifantastycznonaukowych prezentujących alternatywną przyszłość, wizję państwa totalitarnego sprawującego totalną kontrolę nad ludźmi, przeszłością i językiem, prowadzącego wojnę z innymi państwami totalitarnymi, określanej jako antyutopia)[9].
Wiódł życie włóczęgi, był: pomywaczem, nauczycielem, zbieraczem chmielu, żebrakiem, milicjantem, policjantem, hodowcą drobiu i uprawiał warzywa, współpracował z wieloma czasopismami, pracował w BBC i był korespondentem wojennym we Francji w 1945. W 1944 razem z żoną adoptował urodzonego 14 maja Richarda Horatio, a po jej śmierci 29 marca 1945 wrócił do Anglii[9].
W PRL utwory Orwella były objęte zakazem publikacji (w pozostałych krajach komunistycznych samo nazwisko Orwell było tabu). Do upadku komunizmu powieść Rok 1984 była obecna w przekładzie polskim jedynie na emigracji (ukazała się bezpośrednio po wydaniu angielskim), w latach osiemdziesiątych XX wieku w wydawnictwach niezależnych (poza cenzurą) i w 1988 w obiegu oficjalnym (PIW)[14].
George Orwell zmarł w Londynie w wieku czterdziestu siedmiu lat na gruźlicę (zachorował na nią w 1938) na kilka dni przed zamierzoną podróżą do sanatorium w Szwajcarii. Czas ostatnich trzech lat życia dzielił między łóżkiem szpitalnym, tworzeniem Roku 1984, wreszcie wyprawami ukochanym motocyklem Royal Enfield 350. 13 października 1949 w szpitalu ożenił się z Sonią Mary Brownell[9].
Równo w 70 lat po spisaniu przez pisarza pamiętników Komitet Nagrody Orwellowskiej utworzył blog[15], na którym można śledzić przebieg życia pisarza[16].
Działalność społeczna i polityczna
1938 w czerwcu zapisuje się do Independent Labour Party
1939 pod koniec roku występuje z Independent Labour Party
1945 w sierpniu zostaje wiceprzewodniczącym The Freedom Defence Committee (rozwiązanej w 1949) – organizacji badającej przypadki naruszania swobód demokratycznych i praw obywatelskich
W 1944 w czasie powstania warszawskiego wystąpił w obronie Polaków i skrytykował zachowawcze nastawienie angielskiej inteligencji wobec polityki Józefa Stalina. Zarzucił jej tchórzostwo i obłudę oraz cichą aprobatę sowieckiej polityki wobec Polski.
Chciałem zaprotestować przeciwko tchórzliwemu nastawieniu do powstania w Warszawie brytyjskiej prasy[...]. Generalnie zostało stworzone wrażenie, że Polacy zasługują na klęskę, nawet jeżeli robią dokładnie to, do czego nawołują ich alianckie rozgłośnie w ostatnich latach [...]. To jest moje przesłanie skierowane do lewicowych dziennikarzy i generalnie do całej inteligencji. Pamiętajcie, że każdy z was zapłaci za swoją nieszczerość i tchórzostwo. Nawet nie myślcie, że przez lata będziecie służalczo lizać buty sowieckiego reżimu, albo jakiegokolwiek w ogóle, i nagle znowu powrócicie do duchowej przyzwoitości. Raz się skurwisz – kurwą zostaniesz.
George Orwell, Powstanie warszawskie i jego krytycy[19]
Poglądy religijne
Orwell był ateistą. Pomimo tego, regularnie uczestniczył w życiu społecznym i obywatelskim Kościoła, w tym uczestniczył w Komunii ŚwiętejKościoła Anglii. Uznając tę sprzeczność, powiedział kiedyś: „Wydaje się raczej podłe iść do Komunii Świętej, gdy się nie wierzy, ale udaję pobożnego i nie pozostaje nic innego, jak nadążać za oszustwem”[20].
Twórczość
Dzieła Orwella na język polski tłumaczyli: Teresa Jeleńska, Juliusz Mieroszewski, Anna Husarska, Anna Przestrzelska, Roman Zimand (Orwell i o nim[14]), Anna Małecka (zbiór esejów Historię piszą zwycięzcy[21]),Tomasz Mirkowicz, Barłomiej Zborski[22] (przed 1989 pod pseudonimem H. Lewis Allways[23][24]). Ze względu na przejście twórczości Orwella do domeny publicznej w 2021, pojawiły się nowe tłumaczenia jego tekstów, m.in. Tomasza Bieronia, Grzegorza Strzebońskiego, Roberta Sudóła, Małgorzaty Kaczorowskiej, Marcina Barskiego czy Jana Dzierzgowskiego.
Na polskim rynku istnieje również jedno wydanie jego sztuki teatralnej Król Karol II. Napisał ją dla swoich uczniów podczas pracy w „The Hawthorns” w 1932, a praca nad przygotowaniem przedstawienia trwała większą część semestru[25].
W języku polskim wydano zbiory: Eseje (1981), I ślepy by dostrzegł (1981), Historię piszą zwycięzcy (1991), Anglicy i inne eseje (2002, 2013), Jak mi się podoba (2009), Kilka myśli o ropusze zwyczajnej (2011), Hitler, Stalin, Dali i Czerwony Kapturek (2013), Gandhi w brzuchu wieloryba (2014), Czy naprawdę schamieliśmy? (2021) oraz Dzienniki wojenne (2006) zawierające m.in. fragmenty dziennika z czasów wojny, teksty audycji BBC, które Orwell przygotowywał jako pracownik Ministerstwa Propagandy, instrukcje dla dowodzonego przezeń oddziału Home Guard oraz korespondencje wojenne z wyzwolonej Europy. Hołd dla Katalonii i inne teksty z hiszpańskiej wojny domowej (2006) zawierają również osobno opublikowaną relację W hołdzie Katalonii (1985 w Polsce) oraz wszelkie inne teksty dotyczące tego konfliktu, m.in. relacje w prywatnych listach, recenzje dzieł na temat tej wojny, fragmenty przeglądu wiadomości dla BBC.[27]
↑„Why I Write” in The Collected Essays, Journalism and Letters of George Orwell Volume 1 – An Age Like This 1945–1950 str. 23 (Penguin).
↑ abW 1948, w eseju „Why I Write” – „Dlaczego piszę” – stwierdził: „Każda linijka poważnego tekstu, jaki napisałem od 1936 była bezpośrednio lub pośrednio krytyką totalitaryzmu i opowiedzeniem się za demokratycznym socjalizmem” za: Why I Write Orwell, George (1968) [1958. Bott, George. ed. Selected Writings. London: Heinemann. p. 103. ISBN 0-435-13675-5.
↑ abcdDavid J.D.J.TaylorDavid J.D.J., Orwell. 1903-1950, BartłomiejB.Zborski (tłum.), Warszawa: Wydawnictwo Książkowe Twój Styl, 2007, ISBN 978-83-7163-460-4. Brak numerów stron w książce
↑G. Orwell, I ślepy by dostrzegł, wybór esejów i felietonów, Kraków 1990, s. 7.
↑George Orwell, W hołdzie Katalonii, tł. Marcin Barski, Kraków 2021.
↑GeorgeG.OrwellGeorgeG., I ślepy by dostrzegł, BartłomiejB.Zborski (tłum.), Kraków: KAW, 1990, ISBN 83-03-03075-2, OCLC69557249. Brak numerów stron w książce
↑„List do Eleanor Jaques, 19 października 1932” w The Collected Essays, Journalism, and Letters of George Orwell: An Age Like This, wyd. Sonia Orwell i Ian Angus. Harcourt, Brace & World Inc. Nowy Jork, 1968. s. 102.
↑Był to jeden z czterech pseudonimów branych pod uwagę przez Blaire’a, zanim zdecydował się na „George Orwell” (por. Orwell 1903-1950, David J. Taylor, Warszawa 2007).
↑GeorgeG.OrwellGeorgeG., Król Karol II, BartłomiejB.Zborski (tłum.), 2000, ISBN 83-11-09020-3. Brak numerów stron w książce
↑W pierwszym polskim przekładzie (tłum. Teresa Jeleńska, 1947) tytuł ten miał postać Zwierzęcy folwark, a w najnowszym (tłum. Szymon Żuchowski, 2021) uwzględniono oryginalny podtytuł: Folwark zwierzęcy: powiastka (ang. Animal Farm: a Fairy Story).
↑George Orwell, Hołd dla Katalonii i inne teksty o hiszpańskiej wojnie domowej, tł. Leszek Kuzaj, Wojciech Madej i in., Warszawa 2006, Fundacja Aletheia.
↑„Szkic ten został pierwotnie umieszczony w Saturday Books na rok 1944. Książka była już w druku, gdy wydawca postanowił, że ma on zostać z niej usunięty za rzekomą obsceniczność – wycięto go więc z każdego egzemplarza, jednak nie można było wyrzucić tytułu ze spisu treści, w którym też pozostał.”
George Orwell, I ślepy by dostrzegł, 1990, Kraków, Krajowa Agencja Wydawnicza.
George Orwell: I ślepy by dostrzegł – wybór esejów i felietonów. Kraków: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1990. ISBN 83-03-03075-2. Brak numerów stron w książce
Encyklopedia popularna PWN. [T.] 7, Ork – Psy. Warszawa: Świat Książki, 1998. ISBN 83-7129-542-1. Brak numerów stron w książce
George Orwell W hołdzie Katalonii Gdynia 1990.
Edward Quinn: Critical companion to George Orwell: a literary reference to his life and work. New York: 2009. ISBN 978-1-4381-0873-5.