Austro-Węgry
1696
1918
c. i k. Armia
piechota
4 Dolnoaustriacki Pułk Piechoty Wielkiego Mistrza Zakonu Krzyżackiego (niem. Niederösterreichisches Infanterieregiment Hoch- und Deutschmeister Nr. 4) – pułk piechoty cesarskiej i królewskiej Armii.
Pułk został utworzony w 1696 roku[1].
Pułk nosił imię wielkiego mistrza zakonu krzyżackiego (niem. Hoch- und Deutschmeister)[1].
Kolory pułkowe jasnoniebieski (himmelblau), guziki złote.
W 1847 roku sztab pułku stacjonował w Wadowicach, a okręg werbunkowy znajdował się w Wiedniu[2].
W latach 1867–1868 sztab pułku stacjonował w Dubrowniku (wł. Ragusa), komenda okręgu uzupełnień w Wiedniu, a kancelaria rachunkowa w Korneuburgu[3]. W 1869 roku sztab został przeniesiony do Grazu, a pułk otrzymał nazwę wyróżniającą „Dolnoaustriacki”. Komenda rezerwowa pułku znajdowała się w Korneuburgu[4].
W 1903 roku komenda pułku oraz bataliony (I-IV) stacjonowały w Wiedniu.
W 1904 roku komenda pułku oraz trzy bataliony (I–III) stacjonowały w Mostarze, a IV batalion w Wiedniu.
W 1909 roku komenda pułku oraz trzy bataliony (I–III) stacjonowały ponownie w Wiedniu, a IV batalion był detaszowany w Konjicy, w Bośni i Hercegowinie[5].
W 1912 roku I batalion został dyslokowany do Wöllersdorfu.
W 1914 roku pułk wchodził w skład II Korpus Austro-Węgier. Okręg uzupełnień pułku znajdował się w Wiedniu[1].
Skład narodowościowy w 1914 roku 95% – Niemcy[6].
Pułk walczył z Rosjanami w końcu 1914 i na początku 1915 roku w Galicji oraz w Królestwie Kongresowym. Żołnierze pułku są pochowani m.in. na cmentarzach w Jędrzejowie i Włodowicach.
Pierwszym szefem pułku był płk Franz Ludwig palatyn reński i książę von Neuburg (1696 – †18 IV 1732), a po nim kolejni wielcy mistrzowie zakonu krzyżackiego: