Share to: share facebook share twitter share wa share telegram print page

Теранци

Теранци

Воздушен поглед на Теранци

Теранци во рамките на Македонија
Теранци
Местоположба на Теранци во Македонија
Теранци на карта

Карта

Координати 41°51′5″N 22°21′15″E / 41.85139°N 22.35417°E / 41.85139; 22.35417
Регион  Источен
Општина  Чешиново-Облешево
Област Кочанско Поле
Население 498 жит.
(поп. 2021)[1]

Пошт. бр. 2301
Повик. бр. 033
Шифра на КО 13040
Надм. вис. 380 м
Теранци на општинската карта

Атарот на Теранци во рамките на општината
Теранци на Ризницата

Теранци — село во Општина Чешиново-Облешево, во областа Кочанско Поле, во околината на градот Кочани.

Потекло и значење на името

Поглед во селото

Името на селото првпат е забележано како Теранци во XVI век (1570 г.) во турски документи. За името има најразлични толкувања од каде произлегува, па така првото значење се поврзува со личното име Теран што доаѓа од основата тер- во глаголот тера со значење гони, но постои можност и да е изведено од апелативот тер со значење смола. Како последна можност се наведува видот грозје теран.[2]

Географија и местоположба

Селото се наоѓа во Кочанското Поле, во југоисточниот дел на територијата на Општина Чешиново-Облешево, од левата страна на реката Брегалница, а чиј атар се допира со подрачјето на општините Карбинци и Зрновци.[3] Селото е ридско, сместено на надморска височина од 340 до 400 метри. Од градот Кочани, селото е оддалечено 10 километри.[3]

Низ селото поминува регионалниот пат 2334, кој е поврзан со регионалниот пат Кочани-Штип.

Селото е сместено во подножјето на планината Плачковица, помеѓу Кучичино на запад и Видовиште на исток. Во минатото, водата за пиење доаѓала од чешми и од бунари, а над селото имало извори Водни Дол, Солен Дол, Тодорова Чешма и Чоколад.[4] Денес, селото поседува селски водовод, ама уште постојат и неколку селски бунари и чешми. Најбогата со вода е Голема Чешма, која се наоѓа во централниот дел на селото.

Месностите во атарот ги носат следниве имиња: Подлашко Поле, Долни и Горни Орман, Завој, Мери, Средно Поле, Тлак, Батал, Порој, Татула, Ташлак, Долна Лака, Трновица, Спас, Тодорица, Улица, Уши, Јованковец, Тополова или Ковачка Река, Овчарски Рид, Варена Глава, Криви Рид и Кукавица.[4]

Селото има збиен тип. Средишниот дел на селото е поделено на три маала: Горно, Средно и Долно. Тие се наоѓаат на една косина, додека источно и западно од нејзе се наоѓа по една долина. Зад овие долини има уште по едно маала: Мухаџирско на запад и Ѓурова Река на исток.[4] Мухаџирско Маало денес се нарекува Маџир Маало, додека Ѓурова Река понекогаш е нарекувано Спас.

Морфологијата на атарот на селото е доста сложена: јужниот дел на планината е составен од високи и стрмни ридови, испресечени со водотеци покриени со дабова и букова шума, а во понискиот дел се присутни ритчиња покриени со нискостеблеста шума наречена прнар, но и ритчиња покриени само со трева. Самото село е распослано на ридести форми, кои благо се спуштаат кон реката Брегалница, каде е најнискиот дел од селото и најголемиот дел од обработливите површини.[5]

Историја

Народниот музеј во Штип чува камен блок на кој има издлабено тракиски коњаник,[4] кој е пронајден во самото село во 1950-тите години, но без никакви информации од кое наоѓалиште.[6]

За Теранци се говори дека е старо село, колку и соседните населби Кучичино и Бурилчево. Во 1780-тите години во сите три села се појавила чума, од која многумина умреле. Тогаш, во Теранци останале 8, во Кучичино 4, а во Бурилчево само едно домаќинство.[4]

По болеста, во Теранци се населиле малоазиски Турци. Ова се случило во втората половина на XVIII век. Тогаш се вршело населување на Турци и по други села во Кочанската Котлина (во подножјето на Плачковица и во други делови). До 1912 година, бројот на Турци пораснал на околу 180 куќи. Од некогашните 8 македонски домаќинства до 1912 година останала само една куќа (Тасеви).[4]

По ослободувањето во 1912 година, започнало иселување на Турците од Теранци. Околу 30 домаќинства се иселиле истата година, додека најголемиот дел се иселиле во периодот 1923-1928. Тогаш заминале околу 120 турски домаќинства. Последно иселување се случило во периодот 1954-1959, кога се отселиле 32 турски домаќинства. Во 1960-тите години, во селото имало само три турски куќи.[4]

Попознати Турци во селото биле Шериф-ага, Раим-ага, Амет-ага, Ајрула-ага, Шукри-ага, Мемет-ефенди и други. Постарите Турци живееле во три поглавни маала: Јокари (Горно), Орта (Средно) и Ашаји (Долно) Маало. Мухаџирското маало се наоѓало западно од нив и таму имало 25 турски домаќинства населени од Бугарија во 1878 година. Во тоа маало имало и помала џамија.[4]

Турците во Теранци имале главна џамија во Средно Маало, која постоела во 1960 година,[4] но денес не постои.

Во 1924/25 година, во селото биле населени шест српски домаќинства, чии старешини биле Симо Контиќ, Симо Марковиќ, Радован Вучковиќ, Душан Павловиќ, Рајко Павловиќ и Сава Станковиќ. Само првиот бил од Србија, додека другите од Црна Гора. Биле иселени од страна на бугарската власт во 1941 година. Денес, живеат во Оџаци во Бачка.[4]

Стопанство

Поранешниот дом на културата во селото

Атарот на селото зафаќа простор од 21,6 километри квадратни. На него преовладуваат шумите на површина од 963 хектари, на обработливото земјиште отпаѓаат 614 хектари, додека на пасиштата 445 хектари.[3]

Селото, во основа, има мешовита земјоделска функција. Во него имало земјоделска задруга и други услужни објекти.[3]

Во Теранци постоела земјоделско-сточарската задруга „Орач“ (првично наречена „Нов Живот“), која имала околу 72 хектари обработливи површини (30 хектари со ориз, а останатите со жито и сточна храна) и 70 крави. Земјата на оваа задруга до 1941 година припаѓала на српските колонисти.[4] Во 1960-тите години била припоена кон земјоделската задруга „Гоце Делчев“ од селото Облешево.

Покрај земјоделската задруга, во селото во минатото свои деловни единици имале и други фирми со општествен капитал. Денес, во селото се регистрирани 10 приватни стопански субјекти.

Население

Население во минатото
ГодинаНас.±%
1948834—    
1953914+9.6%
1961883−3.4%
1971826−6.5%
1981821−0.6%
ГодинаНас.±%
1991786−4.3%
1994761−3.2%
2002738−3.0%
2021498−32.5%

Според статистиката на Васил К’нчов („Македонија, Етнографија и статистика“) од 1900 година, во Теранци живееле 395 жители, од кои 375 Турци и 20 Македонци.[7]

Според егзархискиот секретар Димитар Мишев, („La Macédoine et sa Population Chrétienne“) во 1905 година во Теранци имало 32 Македонци, под врховенството на Бугарската егзархија.[8]

Според Димитар Гаџанов во 1916 година во селото живееле 327 жители, од кои 307 Турци и 20 Македонци.[9]

Според германска карта издадена во 1941 година, а заснована на пописот на Кралството Југославија од 1931 година, селото имало 350 Македонци.[10]

Теранци во 1961 година било големо село, коешто броело 883 жители, од кои 812 биле Македонци и 17 жители Турци. Во 1994 година бројот се намалил на 761 жител, од кои 755 биле Македонци, четворица Власи и двајца жители Срби.[3]

Според пописот од 2002 година, селото имало 738 жители, сите Македонци.[11]

Според последниот попис од 2021 година, во селото живееле 498 жители, од кои 475 Македонци, 3 Власи и 20 лица без податоци.[12]

Низ годините ова било вкупното население и етничка припадност на населението во Теранци:

Година Македонци Турци Власи Срби Ост. б.п. Вкупно
1948 834
1953 638 216 47 0 13 0 914
1961 812 17 0 54 0 883
1971 921 0 0 5 0 826
1981 816 0 1 1 3 0 821
1991 781 0 2 3 0 0 786
1994 755 0 4 2 0 0 761
2002 738 0 0 0 0 0 738
2021 475 0 3 0 0 20 498

* Извор: Државен завод за статистика на Република Македонија (1948-2021), според податоци од официјалните пописи во соодветните години

Родови

Денес, Теранци е македонско православно село, но во минатото живееле и други народности.[4]

Според истражувањата од 1960 година, родови во селото се:

  • Македонски родови:
    • Староседелци: Тасеви (4 к.), единствен род останат во селото од турско време.
    • Доселеници: Останатите македонски родови се населени во селото по пропаста на Османлиското Царство и тоа во три наврати: од 1924 до 1928, од 1941 до 1948 и од 1954 до 1959 година. Најмногу дошле првиот пат кога се населиле на имотите на иселените Турци. Вториот и третиот пат дошле само по 5-6 домаќинства. Вториот пат на местото на иселените српски колонисти, додека вториот пат како работници во задругата. Доселениците потекнуваат од следниве места: Соколарци (28 к.), Припечани (12 к., едни се нарекуваат Качарци), Пресека (5 к.), Кучичино (8 к.), Вранинци (1 к.), Цера (50 к.), Костин Дол (4 к.), Моштица (3 к.), Полаки (9 к.) и Кривопаланечко (8 к.). Од 1948 година во селото живее род наречен Егејци (1 к.), кои биле бегалци од Егејска Македонија.
  • Влашки родови: Туџаровци (2 к.), доселени се во 1923 година. Имаат роднини во Штипско и Романија; Николови (1 к.), доселени се во 1925 година. Имаат роднини во селото Криви Дол; Жимбови (1 к.), доселени се во 1925 година. Имаат роднини во селото Дорфулија и Штерјови (1 к.), доселени се во 1942 година. Имаат роднини во Штипско.
  • Турски родови: Алилови (1 к.), Асанови (1 к.), Омерови (1 к.) и Реџепови (1 к.), доселени се во 1923 година од околните села.
  • Бугарски родови: Од 1950-тите години во селото се населиле околу 11 домаќинства од селата кај Босилеград.

Иселеништво

Освен бројните турски иселувања, се знае за македонскиот род Теренчани (5 к.) кои се иселиле во Горни Подлог, како и за иселувања на влашките домаќинства во 1931 година кон Романија (Унчови, 2 к.) и Дорфулија (Мечкари, 2 к. и Содови, 1 к.).[4]

Во поново време е забележано значителен пад на населението во селото.

Општествени установи

Поглед на основното училиште во селото

Самоуправа и политика

На крајот од XIX век, Теранци било село во Кочанската Каза на Отоманското Царство.

Селото влегува во рамките на Општина Чешиново-Облешево, која била создадена при новата територијална поделба на Македонија во 2004 година. Во периодот од 1996-2004 година, селото било во рамките на некогашната Општина Облешево.

Во периодот 1962-1996 година, селото се наоѓало во рамките на големата Општина Кочани. Во периодот од 1955 до 1962 година, селото влегувало во рамките на тогашната општина Облешево.

Во периодот 1952-1955, селото било дел од тогашната Општина Зрновци, во која покрај селото Теранци, се наоѓале и селата Видовиште, Зрновци и Мородвис. Селото било дел од некогашната Општина Видовиште во периодот 1950-1952, во која влегувале селата Видовиште, Мородвис и Теранци.

Избирачко место

Во селото постои избирачкото место бр. 0883 според Државната изборна комисија, сместено во просториите на задружниот дом.[13]

На претседателските избори во 2019 година, на ова избирачко место биле запишани вкупно 535 гласачи.[14] На локалните избори во 2021 година, на ова избирачко место биле запишани вкупно 547 гласачи.[15]

Културни и природни знаменитости

Археолошки наоѓалишта[6]
  • Градиште — градиште од доцноантичко време; и
  • Теранци — вотивна плоча од римско време.
Цркви[16]

Според истражувачот Јован Трифуноски во 1953 година била изградена црквата „Св. Богородица“ кај старите селски гробишта „над село“, но нема потврда дека оваа црква постои.

Споменици

Редовни настани

Слави[4]

Во денешно време во селото Теранци функционираат два спортски клуба и тоа боречкиот клуб Орка-стил и фудбалскиот клуб ФК Брегалница-Теранци.

Галерија

Поврзано

Наводи

  1. „Пописна слика на населените места во Македонија, Попис 2021“. Државен завод за статистика. Посетено на 22 декември 2022.
  2. Иванова, Олга (2014). Речник на имињата на населените места во Р Македонија. Скопје: Институт за македонски јазик „Крсте Мисирков“. стр. 163.
  3. 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 Панов, Митко (1998). Енциклопедија на селата во Република Македонија (PDF). Скопје: Патрија. стр. 296. Посетено на 7 јануари 2025.
  4. 4,00 4,01 4,02 4,03 4,04 4,05 4,06 4,07 4,08 4,09 4,10 4,11 4,12 4,13 Трифуноски, Јован (1970). Кочанска котлина : сеоска насеља и становништво. Скопје: Универзитетска печатница. стр. 127-129. OCLC 16745284.
  5. Славица Цветкова - „Теранци низ времето“, Кочани, 2009
  6. 6,0 6,1 Грозданов, Цветан; Коцо, Димче; и др. (1996). Археолошка карта на Република Македонија. Т. 2. Скопје: МАНУ. стр. 176. ISBN 9989-649-28-6.
  7. Кънчов, Васил. „Македония. Етнография и статистика“. София, 1900, стр. 226.
  8. Brancoff, D.M. "La Macedoine et sa Population Chretienne". Paris, 1905, р. 132-133.
  9. Гаджанов, Димитър Г. Мюсюлманското население в новоосвободените земи, во: Научна експедиция в Македония и Поморавието 1916, Военноиздателски комплекс „Св. Георги Победоносец“, Университетско издателство „Св. Климент Охридски“, София, 1993, стр. 242.
  10. „200K Volkstumskarte Jugoslawien“.
  11. „Попис на Македонија“ (PDF). Завод за статистика на Македонија. 2002. Посетено на 9 јануари 2025.
  12. „Оваа категорија опфаќа лица коишто учествуваат во вкупното резидентно население, но поради нивно одбивање да бидат попишани, неможност да бидат најдени на својата адреса на живеење и непотполност во работата на попишувачите не биле официјално попишани, туку за нив податоците биле преземени од административни извори и затоа не учествуваат во изјаснувањето за етничка припадност, вероисповед и мајчин јазик (Прочитајте повеќе...).“
  13. „Описи на ИМ“. Архивирано од изворникот на 2023-08-17. Посетено на 3 ноември 2019.
  14. „Претседателски избори 2019“. Архивирано од изворникот на 2019-12-29. Посетено на 3 ноември 2019.
  15. „Резултати“. Државна изборна комисија. Посетено на 10 јануари 2025.
  16. Јелена Павловска, Наташа Ниќифоровиќ и Огнен Коцевски (2011). Валентина Божиновска (уред.). Карта на верски објекти во Македонија. Менора - Скопје: Комисија за односи во верските заедници и религиозните групи. ISBN 978-608-65143-2-7.

Надворешни врски

Prefix: a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9

Portal di Ensiklopedia Dunia

Kembali kehalaman sebelumnya