Името на селото како Бестранци првпат е документирано во турските документи од XV век. Името се поврзува со постариот хидроним Бистра со значење „чист, прозрачен“ или со личното име Бистрен.[2]
За името на селото постои и легенда во која се вели дека доаѓа во чест на двете сестри Дубљана и Бисера. Сестрите за да не бидат потурчени се фрлиле од селската џамија и се убиле. Во нивна чест, селото се поделило на два дела, а едниот дел се викал Дубљани (за денешното историско село Дублино), а другиот Бистренци.
Географија и местоположба
Куќи во селото
Селото се наоѓа во северозападниот дел на територијата на Општина Демир Капија, сместено непосредно на левиот брег на реката Вардар.[3] Селото е рамничарско, на надморска височина од 125 метри, а од градот Неготино е оддалечено 19 километри.[3] Од градот Демир Капија, селото е оддалечено 7 километри, а низ него поминува регионалниот пат Р2137 помеѓу Демир Капија и Неготино. Селото е сместено во Демиркаписката Клисура.
Бистренци се наоѓа на ниска тераса на левиот брег на реката Вардар. Во селото има многу бунари и чешми, додека на брегот на реката извираат повеќе извори, но реката зимно време ги поплавува.[4]
Месностите во атарот на селото ги носат следниве имиња: Горни Лаки, Пењајка, Бари, Белуи, Хумиште, Рудине, Гурово Сено, Рамниште, Стари Лојза, Рахорје, Присој, Корманиш и Гумна.[4]
Селото има збиен тип, поделено на четири маала: Мејсијовско, Вардарско, Ширковско и Ќуловско.[4]
Историја
Во Бистренци до крајот на XIX век постоело христијанско маало, кое се наоѓало на повисока тераса од остатокот на селото. Таму се наоѓала црква и христијанските гробишта.[4]
За време на отоманскиот период започнале да се населуваат Турци, со што на крајот на XIX век станало чисто турско село.
По Првата светска војна, во селото се доселиле Словенци од приморскиот дел на Словенија. Тука живееле 35 семејства и изградиле своја католичка црква во 1935 година („Св. Јосиф“), оставајќи голем културен и историски белег на Бистренци.[5]
Стопанство
Лулашки во селото
Атарот е мошне голем и зафаќа простор од 23,9 км2. На него преовладуваат пасиштата на површина од 928,9 хектари, на обработливото земјиште отпаѓаат 855,1 хектар, а на шумите 339,7 хектари.[3]
Селото, во основа, има полјоделско-сточарска функција. Во минатото во селото работела земјоделска задруга. Селото поседува продавници и угостителски објекти.[3] Во Бистренци постоела ќерамидарница во која се произведувале т.н. „турски ќерамиди“, кои уште се користат на некои постари куќи или помошни простории.
Селаните главно се занимавале со земјоделство. Исто така, селаните ловеле и доста риба на Вардар.[4]
Денес, населението претежно се занимава со земјоделство, а мал дел со сточарство. Еден мал дел од селаните се и вработени. Најмногу се произведува мелен црвен пипер, а во последно време развиено е и лозарството и раноградинарското производство на домати, пиперки и краставици.
Според германска карта издадена во 1941 година, а заснована на пописот на Кралството Југославија од 1931 година, селото имало 300 Македонци.[8]
Бистренци е средно село по големина, но со намалување на бројот на жители. Во 1961 година селото броело 467 жители, од кои 376 биле Македонци, 63 Турци, а 13 жители Срби. Во 1994 година бројот се намалил на 347 жители, од кои 299 биле Македонци, 38 Турци, петмина Албанци и четворица жители Срби.[3]
Според пописот од 2002 година, во селото Бистренци имало 364 жители, од кои 315 Македонци, 39 Турци, 3 Албанци, 3 Срби и 4 останати.[9]
Според последниот попис од 2021 година, во селото живееле 339 жители, од кои 271 Македонец, 3 Албанци, 46 Турци, 5 Срби, 3 останати и 11 лица без податоци.[10]
Низ годините ова било вкупното население и етничка припадност на населението во Бистренци:
Доселеници:Мало Аметовци (3 к.), доселени се од бесвичкото Старо Село кон крајот на XVIII век; Домазетовци (2 к.), доселени се од селото Корешница околу 1840 година; Ваковци (2 к.), доселени се од селото Дамјан кај Радовиш. По потекло се Јуруци; Мамутогулари (2 к.), доселени се од селото Долни Промет. По потекло се Јуруци; Ибрајимовци (1 к.), доселени се од селото Корешница, а таму од селото Бесвица; Сулијовци (1 к.), доселени се од селото Долни Дисан; Брендовци (1 к.), доселени се од селото Вешје; Календаровци (1 к.), доселени се од селото Дублино; Шунтевци (1 к.), доселени се од селото Прждево; Зуберовци (1 к.), доселени се од Неготино; Мало-Реџеповци (1 к.), доселени се од селото Барово; Муратогулари (1 к.), доселени се од селото Криволак, а таму од селото Дуница. По потекло се Јуруци; Мола Асановци (2 к.), доселени се од селото Долни Дисан; Муаџировци (1 к.), доселени се од селото Бесвица. А подалечно потекло од Босна (по татко); Ибрајимлар (1 к.), доселени се од селото Пештерница. А таму од селото Иберли. По потекло се Јуруци; Киселинковци (1 к.), доселени се од селото Корешница; Абдиловци (1 к.), доселени се од селото Бохула. Хусеин ја продал куќата и дошол кај заедно со семејството кај неговата ќерка и Асановци (1 к.), доселени се од селото Бохула.
Турски Цигани:
Доселени:Фејзовци (1 к.), дошле како ковачи од Корешница во 1916 година, а таму од Долно Чичево во 1914 година.
Селото влегува во рамките на Општина Демир Капија, која била една од ретките општини која не била променета со новата територијална поделба на Македонија во 2004 година. Во периодот од 1996-2004 година, селото исто така било дел од Општина Демир Капија.
Во периодот од 1965 до 1996 година, селото се наоѓало во рамките на големата општина Неготино. Селото припаѓало на некогашната општина Неготино во периодот од 1957 до 1965 година. Во периодот 1955-1957 селото влегувало во рамки на општина Демир Капија.
Во периодот 1952-1955, селото било дел од тогашната Општина Демир Капија, во која покрај селото Бистренци, се наоѓале и селата Бесвица, Демир Капија, Драчевица, Дрен, Иберли, Клисура, Копришница, Корешница, Кошарка, Человец и Чифлик. Во периодот 1950-1952, селото било седиште на некогашната општина Бистренци, во која влегувале селата Бистренци, Војшанци, Иберли, Калањево, Корешница, Кошарка, Липа и Челевец.
Избирачко место
Во селото постои избирачкото место бр. 1241 според Државната изборна комисија, сместено во просториите на основното училиште.[11]
↑„Попис на Македонија“(PDF). Завод за статистика на Македонија. 2002. Посетено на 26 август 2021.
↑„Оваа категорија опфаќа лица коишто учествуваат во вкупното резидентно население, но поради нивно одбивање да бидат попишани, неможност да бидат најдени на својата адреса на живеење и непотполност во работата на попишувачите не биле официјално попишани, туку за нив податоците биле преземени од административни извори и затоа не учествуваат во изјаснувањето за етничка припадност, вероисповед и мајчин јазик (Прочитајте повеќе...).“
↑Јелена Павловска, Наташа Ниќифоровиќ и Огнен Коцевски (2011). Валентина Божиновска (уред.). Карта на верски објекти во Македонија. Менора - Скопје: Комисија за односи во верските заедници и религиозните групи. ISBN978-608-65143-2-7.
_1941.jpg){kind=link}
