5 listopada 1991 otrzymał nominację na biskupa pomocniczego Westminster ze stolicą tytularnąOthona. Sakrę otrzymał 24 stycznia 1992 z rąk ówczesnego arcybiskupa Westminster kardynałaBasila Hume. Pełnił wiele funkcji w konferencji episkopatu m.in. ds. szkół średnich i katolickiej edukacji.
15 lutego 2000 został przeniesiony na funkcję arcybiskupa Birmingham. Posługę pełnił tam do 3 kwietnia 2009 kiedy to został nowym arcybiskupem Westminster i prymasem Anglii i Walii po przejściu na emeryturę kardynała Murphego O’Connora. Ingres odbył się 21 maja 2009. Został mianowany kardynałem w dniu 22 lutego 2014. W 2016 został wybrany wiceprzewodniczącym Rady Konferencji Biskupów Europy[1].
Postępowanie w sprawie nadużyć seksualnych duchownych
W ramach śledztwa dotyczącego nadużyć seksualnych w archidiecezji Birmingham, postanowił nie ujawniać skarg dotyczących podległego mu księdza Johna Tolkiena, syna J.R.R. Tolkiena, który w latach 50. i 60. XX wieku miał molestować co najmniej pięcioro nieletnich. Kard. Vincent Nichols wystosował przeprosiny, za to że „dobro Kościoła” stawiał wyżej niż dochodzenie praw ofiar księdza Tolkiena[2].
W listopadzie 2020 w niezależnym raporcie na temat seksualnego wykorzystywania dzieci przez duchownych w latach 1970–2015 został ostro skrytykowany jako przywódca Kościoła katolickiego Anglii i Walii za brak osobistej odpowiedzialności, nieokazywanie współczucia wobec ofiar oraz właściwego przywództwa gdy wyżej stawiał reputację Kościoła ponad dobro ofiar. Zarzuty przedstawione w raporcie obciążyły łącznie ponad 900 osób (księży, zakonników i wolontariuszy). W okresie tym wszczęto 177 postępowań sądowych, w których zapadły 133 wyroki skazujące, a wiele innych zgłaszanych spraw „zamiatano pod dywan”[3].
_(cropped).jpg)
