Film jest kontynuacją Spider-Mana z 2002 roku. Film przedstawia dalszą historię Petera Parkera, który zmaga się z pogodzeniem swojego życia osobistego z obowiązkami Spider-Mana. Tym razem Parker musi zmierzyć się z nowym wrogiem, Doktorem Octopusem.
Światowa premiera filmu miała miejsce 22 czerwca 2004 roku w Los Angeles. W Polsce zadebiutował on 20 sierpnia tego samego roku. Produkcja przy budżecie 200 milionów dolarów zarobiła prawie 790 milionów i otrzymała pozytywne oceny od krytyków oraz Oscara za najlepsze efekty specjalne. Później Raimi wyreżyserował ostatni film z Maguire’em w roli głównej, Spider-Man 3, który miał premierę w 2007 roku.
Dwa lata po śmierci Normana Osborna Peter Parker odsunął się od swojej miłości Mary Jane Watson, jak i swojego najlepszego przyjaciela Harry’ego Osborna. Dowiaduje się też, że jego ciotce May grozi eksmisja. Zdarza się mu tracić swoje moce, często w sytuacjach zagrażających życiu[2][3].
Harry, który został szefem działu badań genetycznych i naukowych w Oscorp, sponsoruje projekt energii termojądrowej prowadzony przez naukowca nuklearnego Otto Octaviusa, który jest również mentorem Parkera. Octavius do pracy przy niebezpiecznych materiałach korzysta z uprzęży wyposażonej w potężne robotyczne ramiona – macki ze sztuczną inteligencją. Podczas publicznej demonstracji (w której uczestniczy również Parker) skok mocy powoduje destabilizację reaktora termojądrowego. Octavius odmawia wyłączenia urządzenia, które osiągając stan krytyczny uśmierca żonę Octaviusa, a chip blokujący połączenie nerwowe ramion z układem nerwowym Octaviusa zostaje przepalony. Parker, jako Spider-Man, przerywa eksperyment[2][3].
W szpitalu lekarze przygotowują się do chirurgicznego usunięcia uprzęży Octaviusa. Czujące teraz ramiona pozbawione chipa zaczynają się bronić i zabijają lekarzy. Kiedy Octavius odzyskuje przytomność i uświadamia sobie rzeź, jakiej dokonał, postanawia uciec i schronić się w porcie. Będąc pod coraz większym wpływem sztucznej inteligencji macek, postanawia powtórzyć swój eksperyment. Napada na bank, by móc go sfinansować. Parker i May przypadkowo znajdują się w banku i May zostaje wzięta za zakładniczkę. Parker ratuje ją, ale Octavius ucieka ze skradzionymi pieniędzmi. Octavius zostaje nazwany przez Daily Bugle Doktorem Octopusem[2][3].
Mary Jane zaręcza się z synem redaktora naczelnego Daily Bugle, astronautą Johnem Jamesonem. Parker jest załamany tym, że nie potrafi odnaleźć równowagi w życiu i traci swoje zdolności. Przestaje być Spider-Manem, wraca do swojego normalnego życia i próbuje pogodzić się z Mary Jane. Śmieciarz przynosi J. Jonahowi Jamesonowi kostium Parkera, który jest przekonany, że udało mu się zmusić Spider-Mana do ukrycia się. Parker mówi May prawdę o śmierci wuja Bena oraz o swojej odpowiedzialności za jego śmierć. May mu wybacza. Wzrost przestępczości w Nowym Jorku zaczyna niepokoić Parkera[2][3].
Kiedy okazuje się, że potrzebny jest tryt izotopowy do zasilania reaktora Octavius odwiedza Harry’ego z żądaniami. Harry zgadza się w zamian za Spider-Mana, którego obwinia za śmierć ojca. Informuje Octaviusa, by szukał Parkera, który zna Spider-Mana i prosi, by nie krzywdził Parkera. Octavius odnajduje Petera i każe mu znaleźć Spider-Mana. Porywa Mary Jane, przez co Parker odzyskuje swoje moce. Jameson przyznaje, że mylił się co do Spider-Mana, a w tym czasie Parker zabiera swój strój z Daily Bugle i wyrusza za Octaviusem[2][3].
Podczas walki Parkera z Octaviusem, wpadają do pociągu metra. Octavius niszczy sterownię, ale zostawia Parkera w spokoju, dzięki czemu udaje się uratować pasażerów. Po utracie przytomności z wyczerpania wdzięczni pasażerowie ratują go przed upadkiem i zabierają w głąb pociągu. Widzą jego twarz, ale obiecują, że ta wiedza pozostanie w ukryciu. Bezskutecznie próbują go bronić, gdy Octavius powraca, aby go schwytać. Parker zostaje dostarczony Harry’emu[2][3].
Podarowawszy Octaviusowi tryt, Harry planuje zabić Spider-Mana, ale przeżywa szok, gdy odkrywa, że jest nim Parker. Ten przekonuje Harry’ego, by wskazał mu kryjówkę Octaviusa. Kiedy Parker dociera do laboratorium na nabrzeżu, próbuje niepostrzeżenie uratować Mary Jane. Jednak Octavius zauważa go i atakuje. W tym czasie reakcja nuklearna nabiera tempa. Parker ostatecznie ujawnia swoją tożsamość i przekonuje Octaviusa, żeby pozwolił swoim marzeniom służyć dobru ogółu. Octavius rozkazuje mackom, aby były mu posłuszne i poświęca swoje życie, niszcząc eksperyment. Mary Jane dostrzega prawdziwą tożsamość Parkera i odkrywa jego powody, dla których nie mogli być razem. Parker zwraca Mary Jane Johnowi i odchodzi[2][3].
Harry widzi swojego ojca w lustrze, który go błaga, by pomścił jego śmierć. Wściekły Harry zbija lustro, przez co odsłania się sekretne pomieszczenie, w którym znajdują się prototypy wyposażenia Zielonego Goblina. W dniu swojego ślubu Mary Jane zostawia Johna przy ołtarzu i biegnie do mieszkania Parkera. Po pocałunku słyszą policyjne syreny, a Mary Jane zachęca go do pomocy miastu jako Spider-Man[2][3].
Kirsten Dunst jako Mary Jane Watson, przyjaciółka Parkera, w której podkochiwał się od dziecka i zrezygnował ze związku z nią ze względu na jej bezpieczeństwo[4].
James Franco jako Harry Osborn, syn Normana Osborna i najlepszy przyjaciel Parkera, który uważa, że Spider-Man zamordował jego ojca[5].
Alfred Molina jako Otto Octavius / Doktor Octopus, naukowiec i wzór dla Parkera, który oszalał po nieudanym eksperymencie z samopodtrzymującą się reakcją fuzyjną. Posiada on cztery mechaniczne macki[6].
Rosemary Harris jako May Parker, ciotka Petera Parkera i wdowa po Benie Parkerze[7].
Donna Murphy jako Rosalie Octavius, żona Otto Octaviusa i jego asystentka[8].
Swoje role z pierwszego filmu powtórzyli: Willem Dafoe jako Norman Osborn/Zielony Goblin, nieżyjący ojciec Harry’ego pojawiający się w halucynacjach syna[9]; Cliff Robertson jako Ben Parker, zamordowany wujek Parkera[10]; J.K. Simmons jako J. Jonah Jameson, redaktor naczelny Daily Bugle, który uważa Spider-Mana za kryminalistę[7]; John Paxton jako Bernard Houseman, lokaj rodziny Osbornów[11]; Elizabeth Banks jako Betty Brant, recepcjonistka w Daily Bugle; Ted Raimi jako Ted Hoffman[12] i Bill Nunn jako Robbie Robertson, pracownicy Daily Bugle[10]. W filmie ponadto wystąpili: Daniel Gillies jako John Jameson, syn J.J. Jamesona, astronauta i narzeczony Watson[7]; Dylan Baker jako Curt Connors, profesor fizyki na uczelni Parkera i kolega Octaviusa[8], Elya Baskin jako pan Ditkovitch, właściciel, od którego Parker wynajmuje mieszkanie[13] oraz Mageina Tovah jako Ursula, jego córka[14].
W roli cameo pojawił się Stan Lee, twórca komików Marvel Comics, który ratuje kobietę podczas walki Spider-Mana z Doktorem Octopusem[15].
Tobey Maguire (Peter Parker / Spider-Man)
Kirsten Dunst (Mary Jane Watson)
James Franco (Harry Osborn)
Alfred Molina (Otto Octavius / Doktor Octopus)
Rosemary Harris (May Parker)
Donna Murphy (Rosalie Octavius)
Produkcja
Rozwój projektu
Sam Raimi, reżyser filmu
W maju 2002 roku, zaraz po premierze pierwszej części, Sony Pictures poinformowało, że druga część będzie miała premierę w 2004 roku[4]. Film miał początkowo nosić tytuł The Amazing Spider-Man[8]. Początkowo do napisania scenariusza zostali zatrudnieni Alfred Gough i Miles Millar. Później autor pierwszego filmu, David Koepp, został poproszony o napisanie swojej wersji, a we wrześniu studio zatrudniło Michaela Chabona[12]. Sam Raimi wspólnie ze scenarzystą Alvinem Sargentem przejrzał wszystkie wcześniejsze pomysły i wybrał te najlepsze[16].
Casting
Pod koniec lipca 2000 roku Tobey Maguire został obsadzony w tytułowej roli[17], a grudniu Kirsten Dunst jako Mary Jane Watson[18]. Zarówno Maguire, jak i Dunst podpisali kontrakt na trzy filmy[12]. W maju 2002 roku studio potwierdziło ich powrót w sequelu[4].
W lutym 2003 roku do obsady dołączył Alfred Molina jako Otto Octavius[6]. Poinformowano również, że James Franco powróci jako Harry Osborn[5]. W kwietniu tego samego roku dołączyli Donna Murphy jako Rosalie Octavius i Dylan Baker jako Curt Connors[8]. W lipcu ujawniono, że swoje role powtórzą Rosemary Harris jako May Parker i J.K. Simmons jako J. Jonah Jameson, a Daniel Gillies zagra Johna Jamesona[7].
Zdjęcia i postprodukcja
Zdjęcia rozpoczęły się 21 kwietnia 2003 roku w Nowym Jorku i Chicago. 13 maja ekipa przeniosła się do Los Angeles. Zdjęcia zakończyły się pod koniec października[12], natomiast dokrętki odbyły się na przełomie grudnia 2003 i stycznia 2004 roku[19]. Za zdjęcia odpowiadał Bill Pope, scenografią zajął się Neil Spisak[10], a kostiumy zaprojektował James Acheson[20].
Do skomponowania muzyki do filmu zatrudniony został Danny Elfman. Ścieżka dźwiękowa Spider-Man 2 (Original Motion Picture Score) z muzyką Elfmana została wydana 27 lipca 2004 roku przez Columbia Records[22]. Natomiast album koncepcyjnyMusic from and Inspired by Spider-Man 2 wydano 22 czerwca tego samego roku[23].
Światowa premiera filmu Spider-Man 2 miała miejsce 22 czerwca 2004 roku w Los Angeles. Podczas wydarzenia uczestniczyła obsada i ekipa produkcyjna filmu oraz zaproszeni goście. Premierze towarzyszył czerwony dywan oraz szereg konferencji prasowych[24]. Dla szerszej publiczności w Stanach Zjednoczonych film zadebiutował 30 czerwca tego samego roku[25]. Premiera w Polsce odbyła się 20 sierpnia tego samego roku[26].
Odbiór
Box office
Film przy budżecie 200 milionów dolarów zarobił prawie 790 milionów, z czego ponad 370 milionów w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie[27].
Do największych rynków poza Stanami Zjednoczonymi należały: Japonia (59,6 miliona), Wielka Brytania (49,7 miliona), Francja (40,2 miliona), Włochy (24,5 miliona) i Niemcy (24,3 miliona). W Polsce film zarobił niecały milion dolarów[27].
Krytyka w mediach
Film spotkał się z pozytywną reakcją krytyków. W serwisie Rotten Tomatoes 93% z 274 recenzji uznano za pozytywne, a średnia ocen wystawionych na ich podstawie wyniosła 8,3 na 10[28]. Na portalu Metacriticśrednia ważona ocen z 41 recenzji wyniosła 83 punkty na 100[29]. Natomiast według serwisu CinemaScore zajmującego się mierzeniem atrakcyjności filmów w Stanach Zjednoczonych publiczność przyznała mu ocenę A- w skali od F do A+[30].
Nathan Rabin z The A.V. Club określił film jako „zabawniejszy, mroczniejszy i budzący większe emocje niż jego poprzednik”[31]. Dan Jolin z „Empire Magazine” stwierdził, że „Raimi po raz kolejny stworzył przebój, który skłania do myślenia równie mocno, jak uderza – jednym słowem, niesamowity”[32]. Lisa Schwarzbaum z „Entertainment Weekly” oceniła film jako „triumfalną kontynuację trudnego do pokonania oryginału z 2002 roku, która może być pierwszym wielkim filmem na podstawie komiksów w dobie kontynuacji i magii CGI, w którym zarówno emocje, jak i terapeutyczny rozwój osobisty są dobrze wyważone”[33]. A.O. Scott z „The New York Timesa” uznał, że „Spider-Man 2 jest pełen jaskrawości, hałasu i wyszukanych efektów specjalnych. Tyle należy się spodziewać. Ale jego wyróżnikami, co z radością informuję, są silne charaktery i szczere uczucia”[34]. Todd McCarthy z „Variety” stwierdził, że Spider-Man 2 to „świetna rozrywka od początku do końca”[21], natomiast Peter Travers z „Rolling Stone’a” określił film „wszystkim, o co możesz poprosić podczas letniej zabawy”[35].
Marcin Kamiński z portalu Filmweb stwierdził, że „jeśli komuś podobała się część pierwsza, to sequelem na pewno się nie zawiedzie. Najnowsze dzieło Sama Raimiego to ponad dwie godziny dobrej zabawy, która – jeśli tylko przymkniemy oko na pompatyczne dialogi – każdego powinna wprawić w dobry humor”[36]. Natomiast Michał Jakubowski z Film.org.pl przeciwnie ocenił film, pisząc, że „po zetknięciu się ze wspomnianą przychylnością recenzentów, z paroma obiecującymi opiniami, spodziewałem się udanej, porządnej adaptacji słynnego komiksu, nieskrępowanej i spektakularnej rozrywki, filmu, który spełni oczekiwania nie tylko fanów Sieciogłowego, ale i przeciętnego odbiorcy, dynamiczniejszej akcji, ciekawszej historii, lepiej nakreślonego bohatera – jakiegokolwiek wręcz progresu. I zawiodłem się. Spider-Man 2 jest według mnie porażką niemalże na całej linii”[37].
W 2008 roku rozpoczęto przygotowania do produkcji Spider-Man 4, a Raimi miał powrócić na stanowisko reżysera[55]. Maguire[55] i Kirsten Dunst mieli powtórzyć swoje role z poprzednich części[56]. Amerykańska data premiery została zapowiedziana na 6 maja 2011 roku[56]. W październiku tego samego roku James Vanderbilt został zatrudniony do napisania scenariusza[55]. Nad scenariuszem pracowali również David Lindsay-Abaire i Gary Ross[57]. Vanderbilt został również zobowiązany przez studio do napisania scenariusza do kolejnych filmów: Spider-Man 5 i Spider-Man 6[55].
W grudniu 2009 roku poinformowano, że John Malkovich negocjuje rolę Adriana Toomesa / Vulture’a, a Anne Hathaway ma zagrać Felicję Hardy[58]. W styczniu 2010 roku Sony Pictures ogłosiło, że studio anulowało dalszą produkcję czwartej części z powodu odejścia Raimiego. Raimi według doniesień zrezygnował z projektu z powodu niemożności dotrzymania planowanej amerykańskiej premiery filmu w 2011 roku. Reżyserowi również nie odpowiadał żaden z czterech zaproponowanych scenariuszy[59].
W styczniu 2010 roku poinformowano, że Sony Pictures planuje reboot serii z nowym aktorem w tytułowej roli z premierą w 2012 roku[59]. Andrew Garfield został obsadzony w tytułowej roli[65]. Głównym złoczyńcą filmu został Curt Connors / Jaszczur, którego zagrał Rhys Ifans[66]. Niesamowity Spider-Man został wyreżyserowany przez Marka Webba, a za scenariusz odpowiadali James Vanderbilt, Alvin Sargent i Steve Kloves[67]. W sierpniu 2011 roku Sony Pictures wyznaczyło datę premiery sequela[68]. Niesamowity Spider-Man 2 miał premierę w 2014 roku. Przeciwnikami Spider-Mana byli Max Dillon / Electro zagrany przez Jamiego Foxxa oraz Harry Osborn / Zielony Goblin, a w tę rolę wcielił się Dane DeHaan[69]. Webb ponownie zajął się reżyserią, a scenariusz napisali Alex Kurtzman, Roberto Orci i Jeff Pinkner[70].
W 2013 roku studio poinformowało, że Niesamowity Spider-Man 3 będzie miał premierę w 2016 roku. Kurtzman, Orci i Pinkner ponownie mieli zająć się scenariuszem. Na 2018 rok wyznaczona została również data czwartej części[71]. Rozpoczęto pracę także nad tworzeniem spin-offów serii: Sinister Six miał datę premiery zaplanowaną na 2016 rok, a stanowisko reżysera i scenarzysty objął Drew Goddard. Kurtzman, Orci i Ed Solomon zostali zatrudnieni do napisania scenariusza do Venoma, a Kurtzman miał zająć się również jego reżyserią[72][62]. We wstępnej fazie produkcji były też filmy o Felicji Hardy / Black Cat ze scenariuszem Lisy Joy Nolan oraz Spider-Man 2099 z zaplanowaną datą premiery na koniec 2017 roku. Film o Venomie początkowo był planowany jako spin-off filmu Spider-Man 3Sama Raimiego[60].
Początkowo studio przełożyło datę premiery trzeciej części na 2018 roku bez ustalania daty dla czwartej[73]. Ostatecznie kontynuacje i spin-offy w planowanej wersji zostały anulowane[74].
W 2019 roku premierę miał drugi film z serii Spider-Man: Daleko od domu, ponownie w reżyserii Wattsa. Antagonistą w filmie był Quentin Beck / Mysterio, którego zagrał Jake Gyllenhaal. Podobnie jak w pierwszej części pojawiły się też inne postacie z franczyzy. Ponownie pojawili się Favreau i Starr, ale również wystąpili: Samuel L. Jackson jako Nick Fury, Cobie Smulders jako Maria Hill, Ben Mendelsohn jako Talos i Sharon Blynn jako Soren[82]. W sierpniu 2019 roku studia zakończyły współpracę wskutek braku porozumienia, ale miesiąc późnej Disney i Sony doszły jednak do nowego porozumienia dotyczącego trzeciej części i jednego dodatkowego filmu, obu jako części MCU[83]. Premiera trzeciej części, Spider-Man: Bez drogi do domu, odbyła się pod koniec 2021 roku. Holland powrócił w tytułowej roli, a Watts na stanowisko reżysera. Favreau i Starr oraz Benedict Cumberbatch jako Stephen Strange i Benedict Wong jako Wong powtórzyli swoje role z poprzednich filmów Filmowego Uniwersum Marvela. Ponadto w filmie pojawili się Tobey Maguire i Andrew Garfield w alternatywnych wersjach Petera Parkera powtarzając swoje role z wcześniejszych filmów o Spider-Manie. Obok nich z tych filmów powrócili: Willem Dafoe jako Norman Osborn / Green Goblin, Alfred Molina jako Otto Octavius / Doktor Octopus, Jamie Foxx jako Max Dillon / Electro, Rhys Ifans jako Curt Connors / Jaszczur i Thomas Haden Church jako Flint Marko / Sandman[84].
This article needs additional citations for verification. Please help improve this article by adding citations to reliable sources. Unsourced material may be challenged and removed.Find sources: Black Velvet whisky – news · newspapers · books · scholar · JSTOR (March 2013) (Learn how and when to remove this template message) Black VelvetBlack Velvet Canadian WhiskyTypeCanadian whiskyManufacturerHeaven HillCountry of origin Valleyfield, Quebec...
متحف بون للآثار المصرية إحداثيات 50°44′05″N 7°06′20″E / 50.7346°N 7.10567°E / 50.7346; 7.10567 معلومات عامة الدولة ألمانيا سنة التأسيس 2001 معلومات أخرى الموقع الإلكتروني الموقع الرسمي تعديل مصدري - تعديل 50°44′4″N 7°6′20″E / 50.73444°N 7.10556°E / 50.73444; 7.105...
Woltwiesche Gemeinde Lengede Wappen von Woltwiesche Koordinaten: 52° 12′ N, 10° 17′ O52.204453410.2780396Koordinaten: 52° 12′ 16″ N, 10° 16′ 41″ O Einwohner: 2184 (31. Dez. 2020)[1] Eingemeindung: 1. Juli 1972 Postleitzahl: 38268 Vorwahl: 05344 Woltwiesche (Niedersachsen) Lage von Woltwiesche in Niedersachsen Woltwiesche ist ein Ortsteil der Gemeinde Lengede im Landkreis Peine in Niedersachsen. Inhaltsver...
Letak Distrik Marowijne di Suriname Distrik Marowijne merupakan sebuah distrik di Suriname yang memiliki luas wilayah 4.627 km² dan populasi 20.250 jiwa (2005). Ibu kotanya ialah Albina.mayoritas penduduknya ialah etnis Maroons dan Chinese Ressorts Resorts di Marowijne Marowijne terdiri dari 6 resorts (ressorten): Albina Galibi Moengo Moengotapoe Patamacca Wanhatti lbs Distrik dan resor di SurinameDistrik Brokopondo Brownsweg Centrum Klaaskreek Kwakoegron Marshallkreek Sarakreek Distrik...
Pour les articles homonymes, voir FSF. Fédération sportive de France Sigle FSF Nom(s) précédent(s) Fédération gymnastique et sportive des patronages de France (FGSPF) Sport(s) représenté(s) Omnisports Création 1947 Disparition 1968 Président François Hébrard (1947-1955)Gilbert Olivier (1955-1965)Guy Fournet (1965-1968) Siège 5 place Saint-Thomas-d'AquinParis modifier La Fédération sportive de France (FSF) nait en 1947 de l'officialisation de la fusion, imposée par le ré...
マルクス・アエミリウス・パウッルスM. Aemilius M.f. L.n. Paullus出生 不明死没 不明出身階級 パトリキ氏族 アエミリウス氏族官職 執政官（紀元前255年）テンプレートを表示 マルクス・アエミリウス・パウッルス（Marcus Aemilius Paullus）は共和政ローマのパトリキ（貴族）出身の政治家・軍人。紀元前255年に執政官（コンスル）を務めた。 経歴 マルクス・アエミリウス・パウッ
HMS M2 meluncurkan pesawat apungnya, Parnall Peto. Kapal selam induk adalah sebuah jenis kapal selam yang dilengkapi dengan pesawat untuk observasi ataupun misi penyerangan. Kapal selam jenis ini merupakan jenis kapal selam yang paling digunakan selama Perang Dunia II, meskipun dukungan operasional mereka agak kecil. Yang paling terkenal dari mereka adalah dari Jepang (Kapal selam kelas I-400) dan dari Prancis (kapal selam Surcouf), Meskipun angkatan laut negara lainnya juga memproduksi ...
Petition from the 13 Colonies to King George III Not to be confused with the 1774 Petition to the King. Olive Branch PetitionSignature page of the Olive Branch Petition, with John Hancock's prominent signature at the topRatifiedJuly 5, 1775SignatoriesSecond Continental CongressPurposeAvoiding war between Great Britain and the Thirteen Colonies The Olive Branch Petition was adopted by the Second Continental Congress on July 5, 1775, and signed on July 8 in a final attempt to avoid war between ...
Style of cycling race One racer propels his partner like a slingshot during a Madison race The Madison is a relay race event in track cycling, named after the first Madison Square Garden in New York, and known as the American race in French (course à l'américaine) and as Americana in Spanish and in Italian. The race The Madison is a race where each team aims to complete more laps than any of the other teams. Riders in each team take turns during the race, handing over to another team member...
American senator David Levy YuleeYulee (c. 1855–1865)United States Senatorfrom FloridaIn officeMarch 4, 1855 – January 21, 1861Preceded byJackson MortonSucceeded byThomas W. Osborn (in 1868)In officeJuly 1, 1845 – March 3, 1851Preceded bySeat establishedSucceeded byStephen MalloryMember of the U.S. House of Representativesfrom Florida Territory's at-large districtIn officeMarch 4, 1841 – March 3, 1845DelegatePreceded byCharles DowningSucceeded by...
Former race track in Santa Clarita, California Saugus SpeedwayLA's place to raceSaugus Speedway in 2007Location22500 Soledad Canyon Road Santa Clarita, California 91350Broke ground1927Opened1939ClosedJuly 19, 1995[1]Major events Craftsman Truck Series (1995)Scott Irvin Chevrolet/Craftsman 200*NASCAR AutoZone Elite Division, Southwest Series*USAC midgets*United Racing Association (1940-1941) William S. Hart High School Graduation (1994) Asphalt OvalLength0.54 km (0.333 miles)Bankingfla...
Municipality in the Mexican state of Coahuila Municipality in Coahuila, MexicoNavaMunicipalityMunicipality of Nava in CoahuilaNavaLocation in MexicoCoordinates: 28°25′17″N 100°46′03″W / 28.42139°N 100.76750°W / 28.42139; -100.76750Country MexicoStateCoahuilaMunicipal seatNavaArea • Total804.9 km2 (310.8 sq mi)Population (2010) • Total27,928 Nava is one of the 38 municipalities of Coahuila, in north-eastern Me...
This January 2023 relies largely or entirely on a single source. Relevant discussion may be found on the talk page. Please help improve this article by introducing citations to additional sources.Find sources: D-lactate dehydrogenase cytochrome c-553 – news · newspapers · books · scholar · JSTOR (January 2023) D-lactate dehydrogenase (cytochrome c-553)IdentifiersEC no.1.1.2.5CAS no.37250-79-6 DatabasesIntEnzIntEnz viewBRENDABRENDA entryExPASyNiceZ...
2015 Japanese filmUnfair: The EndPosterアンフェア the endDirected byShimako SatōBased onUnfairStarringRyoko ShinoharaRelease date September 5, 2015 (2015-09-05) Running time108CountryJapanLanguageJapaneseBox office¥1.79 billion Unfair: The End (アンフェア the end) is a 2015 Japanese police procedural thriller film based on the Japanese television drama series Unfair. It follows two other films based on the series, Unfair: The Movie (2007) and Unfair 2: The Answe...
This article needs additional citations for verification. Please help improve this article by adding citations to reliable sources. Unsourced material may be challenged and removed.Find sources: Citoyens au pouvoir du Québec – news · newspapers · books · scholar · JSTOR (November 2021) (Learn how and when to remove this template message) Political party in Canada Citoyens au pouvoir du Québec LeaderStéphane Lévesque (interim)Founded2011 (2...
This article includes a list of general references, but it lacks sufficient corresponding inline citations. Please help to improve this article by introducing more precise citations. (July 2014) (Learn how and when to remove this template message) 117th Air Refueling Wing106th ARS KC-135 with refueling boom extendedActive1 October 1947 – presentCountry United StatesAllegiance AlabamaBranch Air National GuardTypeWingRoleAir RefuelingPart ofAlabama Air National GuardGarri...
American ornithologist (1910–2003) Roxie Collie LaybourneLaybourne identifying bird feathers, circa 1944.[1]Born(1910-09-15)September 15, 1910Fayetteville, North CarolinaDiedAugust 7, 2003(2003-08-07) (aged 92)Manassas, VirginiaNationalityAmericanAlma materMeredith College, George Washington UniversitySpouse(s)Philip Simpson, Edgar G. LaybourneChildrenRobert LaybourneScientific careerFieldsforensic ornithologyInstitutionsNational Museum of Natural History, U.S. Fish and Wi...
Malaysian defense contractor Weststar Defence Industries Sdn BhdTypePrivate Limited CompanyIndustryAutomotiveDefenceFounded2003 (2003)HeadquartersMalaysiaArea servedSouth East AsiaProductsMilitary vehicles Military/law enforcement equipment and maintenance Industry/technology consultationParentWeststar GroupSubsidiariesGlobal KomitedWebsiteWeststar Defence Industries Weststar Global Komited Weststar Defence Industries Sdn Bhd,[1] also known as Weststar, is a Malaysian defence con...
خوسيه بونابرت (پاليونتولوچيست من ارجنتين) (بالاسپانى: José Fernando Bonaparte) بونابرت سنة 1964 معلومات شخصيه الميلاد 14 يونيه 1928 روساريو الوفاة 18 فبراير 2020 (92 سنة)[1] مواطنه ارجنتين الحياه العمليه المهنه پاليونتولوچيست اللغات المحكيه او المكتوبه لغه ا...
