Ron Satlof Michael Caffrey Fernando Lamas Dennis Donnelly Cliff Bole Larry Stewart Tom Blank Don McDougall Tony Ganz Joseph Manduke
Scenariusz
Robert Janes Dick Nelson John W. Bloch Duke Standefur Gregory S. Dinallo Bruce Kalish Philip John Taylor Howard Dimsdale Brian McKay Michael Michaelian Stephen Kandel Lionel E. Siegel
Pilotowy odcinek, Spider-Man, został pokazany w postaci filmu telewizyjnego 14 września 1977 roku na antenie CBS. Natomiast emisję pierwszego sezonu rozpoczęto 5 kwietnia 1978 roku. Drugi sezon zadebiutował 5 września 1978 roku. Ostatni odcinek serialu wyemitowano 6 lipca 1979 roku.
Z dwuczęściowych odcinków The Deadly Dust i The Chinese Web powstały filmy telewizyjne, Spider-Man Strikes Back i Spider-Man: The Dragon’s Challenge, które razem z pilotem serialu doczekały się dystrybucji kinowej poza Stanami Zjednoczonymi.
Obsada
Nicholas Hammond jako Peter Parker / Spider-Man
Nicholas Hammond jako Peter Parker / Spider-Man, student pracujący jako fotograf dla nowojorskiej gazety Daily Bugle, który został ugryziony przez radioaktywnego pająka, dzięki czemu zyskał pajęcze zdolności i zwalcza przestępczość jako Spider-Man. Kaskader Fred Waugh odgrywał postać w stroju Spider-Mana[1][2].
Ellen Bry jako Julie Masters, fotografka pracująca dla konkurencyjnej gazety Register[1][2].
Jedynymi postaciami z komiksów, poza Peterem Parkerem / Spider-Manem i J. Jonah Jamesonen, które pojawiły się w serialu były: ciocia May Parker, którą zagrały Jeff Donnell w pilocie i Irene Tedrow w odcinku Night Of The Clones oraz Hilly Hicks jako Joe „Robbie” Robertson, który wystąpił tylko w pilocie[1][2].
Emisja i filmy telewizyjne
Pilotowy odcinek, Spider-Man, w postaci filmu telewizyjnego został pokazany 14 września 1977 roku na antenie CBS[1]. Natomiast emisję pierwszego sezonu rozpoczęto 5 kwietnia 1978 roku[3]. Drugi sezon zadebiutował 5 września 1978 roku. Ostatni odcinek serialu wyemitowano 6 lipca 1979 roku[4].
Z dwuczęściowych odcinków The Deadly Dust i The Chinese Web powstały filmy telewizyjne, Spider-Man Strikes Back i Spider-Man: The Dragon’s Challenge, które razem z pilotem serialu doczekały się dystrybucji kinowej poza Stanami Zjednoczonymi przez Columbia Pictures[5][6][7]. Filmy te doczekały się również wydania VHS. W Stanach Zjednoczonych wydano również na tym nośniku połączone w filmy odcinki Photo Finish i A Matter of State, Wolfpack i The Kirkwood Haunting, Con Caper i The Curse of Rava oraz Night of the Clones i Escort to Danger[8][2]. Zespół produkcyjny nakręcił dodatkowe sceny pomostowe i umieścił je między treściami każdego z tych dwóch odcinków[2].
W połowie lat siedemdziesiątych wydawca Marvel Comics i twórca postaci Spider-Mana, Stan Lee, odsprzedał stacji CBS prawa do postaci, która miała stworzyć serial wspólnie z producentem Danielem R. Goodmanem. Goodman postanowił nawiązać współpracę przy serialu z Charlesem Friesem[2]. Nicholas Hammond został obsadzony w roli Petera Parkera po tym, jak producenci ze studia zobaczyli go w sztuce na podstawie książki Bądźmy poważni na serio[9]. Kaskader Fred Waugh wykonał wszystkie akrobacje Spider-Mana w serialu[8][2]. Na początku produkcji Lee i Goodman spierali się o kierunek serialu[2].
Serial rozpoczęto jako od pilota, dziewięćdziesięciominutowego filmu, który został wyemitowany na antenie CBS we wrześniu 1977 roku pod tytułem Spider-Man[10]. Pomimo jego wysokiej oglądalność CBS zdecydowało się zamówić tylko 5 odcinków pierwszego sezonu na sezon telewizyjny 1977–1978. Stacja niechętnie zobowiązała się do przyznania serialowi regularnego czasu antenowego w sezonie 1978–1979 ze względu na koszty produkcji i gorszą oglądalność wśród starszych widzów[2]. CBS zdecydowało się na sporadyczną emisję odcinków drugiego sezonu, umieszczając je tak w programie, aby celowo obniżyć oglądalność konkretnych konkurencyjnych programów w kluczowych momentach sezonu telewizyjnego. Lionel E. Siegel, który objął obowiązki producenta w drugim sezonie, zdecydował się na zmiany w serialu mające zwiększyć oglądalność wśród starszych widzów. Obejmowały one zrezygnowanie z postaci Kapitana Barbery granego przez Michaela Patakiego, dodanie postaci Julie Masters, którą zagrała Ellen Bry jako obiektu miłosnego Parkera, stworzenie bardziej przyziemnej fabuły i stonowanie supermocy Spider-Mana[11]. Drugi sezon składał się z 8 odcinków. Pomimo zadowalających wyników oglądalności CBS zdecydowało się anulować serial. Głównym tego powodem była obawa stacji, że będzie kojarzona jedynie z serialami o superbohaterach[2][9].
Oglądalność i krytyka publiczności
Filmowy pilot uzyskał najwyższy wskaźnik oglądalności wynoszący dla CBS w roku 1977 wynoszący 17,8. Jednocześnie wyniki oglądalności dla dorosłej publiczności, w przedziale wieku 18–49 nie były zadowalające dla stacji[2]. Pierwszy odcinek uzyskał wskaźnik 22,8 z oglądalnością 16,6 miliona widzów, co uczyniło go najlepiej ocenianym programem tygodnia w CBS i ósmym najlepiej ocenianym programem tygodnia pośród wszystkich amerykańskich stacji[12]. Pierwszy sezon uzyskał 19. miejsce w oglądalności podczas sezonu telewizyjnego 1977–1978[13]. Wskaźniki oglądalności drugiego sezonu również były zadowalające dla stacji[2].
Pomimo dużej popularności serialu, cześć publiczności krytykowała serial za odejście od komiksowej historii Spider-Mana i brak superzłoczyńców przedstawionych w komiksach[9].
↑ abcdefghijklmnoAndy Mangels. Spinning the Story of the Amazing Spider-Man. „Back Issue!”. 44, s. 44–48, 2010-10. TwoMorrows Publishing. ISSN1932-6904.