Tworzył dramaty filozoficzno-psychologiczne z wyraźnym elementem metafizycznym[1]. Cechowała go subtelność w ukazywaniu psychiki ludzkiej. Dążył do ukazania rzeczywistości duchowej ukrytej w rzeczywistości materialnej, stąd też specyficzna stylistyka jego filmów. Szczególnie charakterystyczna jest gra aktorska, a właściwie jej brak – Bresson zawsze zatrudniał amatorów (nazywanych przez niego modelami), od których wymagał, by nie udawali żadnych uczuć czy emocji. Bohaterowie jego filmów, takich jak np. Pieniądz (1983), mają więc z reguły martwe, pozbawione wyrazu twarze[2].
↑JoannaJ.WojnickaJoannaJ., OlgaO.KatafiaszOlgaO., Słownik wiedzy o filmie, Bielsko-Biała: Wydawnictwo Park, 2005, s. 241-244, ISBN 978-83-7266-325-2 [dostęp 2024-05-18].