Relacja dwuargumentowa jako podzbiór iloczynu kartezjańskiego i jest zbiorem par uporządkowanych postaci należących do zbioru czasami zamiast pisze się i mówi, że element jest w relacji z elementem bądź między elementami zachodzi relacja Istnieje pewna rozbieżność względem nazewnictwa dotyczącego zbiorów; tutaj dziedziną i przeciwdziedziną nazywane będą odpowiednio zbiory i z kolei zbiór
tzn. zbiór złożony ze wszystkich poprzedników par należących do relacji nazywany będzie dziedziną lewostronną (często nazywa się ją nieprecyzyjnie po prostu dziedziną), zaś zbiór
tzn. zbiór złożony ze wszystkich następników par należących do relacji nazywany będzie dziedziną prawostronną lub obrazem tej relacji (zob. Własności). Sumę dziedzin lewostronnej i prawostronnej (dziedziny i obrazu) nazywa się polem relacji. Zbiór wszystkich relacji dwuargumentowych między zbiorami ma moc
Funkcją nazywa się dowolną relację funkcyjną całkowitą (lewostronnie), jeśli to funkcję nazywa się zwykle działaniem jednoargumentowym; z kolei wzajemnie jednoznaczną odpowiedniość, nazywaną bijektywnością, nazywa się funkcją wzajemnie jednoznaczną lub bijekcją. W przypadku funkcji pojęcia dziedziny, przeciwdziedziny i obrazu pokrywają się z definicjami dla relacji; nazywanie wtedy dziedziną dziedziny lewostronnej nie prowadzi do niejasności, gdyż są one sobie równe.
Relacje w zbiorze
Jeżeli tzn. to o relacji mówi się, że jest określona w/na zbiorze Zbiór par nazywa się wtedy przekątną. W tym przypadku możliwe jest określenie kolejnych własności tego rodzaju relacji:
trychotomiczna wtedy i tylko wtedy, gdy jest przeciwzwrotna, antysymetryczna i spójna (nie: porównywalność);
przeciwsymetryczna wtedy i tylko wtedy, gdy jest antysymetryczna i przeciwzwrotna;
antysymetryczna wtedy, gdy jest przeciwzwrotna i przechodnia;
zwrotna wtedy, gdy jest porównywalna (spójna);
pod założeniem symetryczności – euklidesowa wtedy i tylko wtedy, gdy jest przechodnia;
symetryczna i przechodnia wtedy, gdy jest euklidesowa i zwrotna.
Rodzaje
Ustalone kombinacje powyższych własności mają swoje własne nazwy:
tolerancja lub podobieństwo – zwrotność i symetryczność; zależność – dodatkowo skończone pole;
opozycja – przeciwzwrotność i symetryczność; niezależność – dodatkowo skończone pole;
równoważność – zwrotność, symetryczność i przechodniość; zwrotność i euklidesowość;
równość – równoważność i antysymetryczność (relacja równa przekątnej);
praporządek lub quasi-porządek – zwrotność i przechodniość;
częściowy porządek – zwrotność, antysymetryczność i przechodniość; wariant ostry: przeciwzwrotność bądź antysymetryczność i przechodniość (zob. wyżej);
porządek liniowy albo całkowity lub łańcuch – antysymetryczność, przechodniość i porównywalność/całkowitość (spójność); wariant ostry: przechodniość i trychotomiczność.
Wśród pozostałych własności można wymienić dobre ufundowanie i konfluentości: słabą i silną, seryjność oraz gęstość; relacjami, definiowanymi za pomocą wymienionych wyżej własności, są m.in. dobry porządek (dobre ufundowanie, ostry porządek liniowy) i relacja równoważności (seryjność, symetryczność, przechodniość).
Przykłady
Najprostszą relacją, którą można określić na dowolnych dziedzinach, jest relacja pusta równa zbiorowi pustemu Określona na jednym zbiorze jest symetryczna, antysymetryczna, przeciwsymetryczna, przeciwzwrotna i przechodnia, ale nie spójna ani zwrotna (chyba że jest określona na zbiorze pustym), jest ona bijekcją zbioru pustego, szczególnym przypadkiem tzw. funkcji pustej.
Na „drugim biegunie” można znaleźć relację pełną równą Określona na zbiorze jest tam zwrotna, symetryczna, spójna, przechodnia (relacja równoważności o jednej klasie abstrakcji), nie jest przeciwzwrotna, antysymetryczna, przeciwsymetryczna (o ile nie jest określona na zbiorze pustym).