W sezonie 1999 kalendarz mistrzostw świata składał się z czternastu rajdów (czyli o jeden więcej niż w roku ubiegłym), nowością był Rajd Chin (po raz pierwszy w kalendarzu WRC), który zastąpił planowany w roku 1998, a nie doszły do skutku Rajd Indonezji[1][2].
Do klasyfikacji mistrza świata kierowców w sezonie 1999 zaliczane było sześć pierwszych miejsc zajętych w rajdzie i punktowane one były według zasady:
Pozycja
1º
2º
3º
4º
5º
6º
Punkty
10
6
4
3
2
1
Indeksem górnym oznaczono miejsca jakie zawodnicy zajęli na rajdach Francji i Finlandii w dodatkowo punktowanym ostatnim odcinku specjalnym, za 1 miejsce przyznano 3 pkt, za 2 - 2 pkt i za 3 - 1 pkt.
Oznaczenia: NU - nie ukończył DK - dyskwalifikacja
Klasyfikacja generalna producentów
Do klasyfikacji mistrzostw świata producentów w sezonie 1999 zaliczane było sześć pierwszych miejsc zajętych w rajdzie i punktowane one były według zasady:
Pozycja
1º
2º
3º
4º
5º
6º
Punkty
10
6
4
3
2
1
Punkty zdobywał tylko zespół, którego kierowcy byli do tego nominowani przed rajdem. Zespoły mogły mianować dwóch kierowców do zdobywania punktów. Nowością w tym sezonie był to, iż zawodnicy nie nominowani do punktacji zespołowej nie blokowali już punktów zawodnikom nominowanym[3]. W rajdzie Francji i Finlandii dodatkowe punkty dla zespołów zdobyli trzej pierwsi nominowani zawodnicy, kończący ostatni odcinek specjalny rajdu. Załogi nominowane do zdobywania punktów dla producenta startowały z dwoma najniższymi numerami (a więc w Mitsubishi były to 1 i 2, w Toyocie 3 i 4 itd).
