Rajdowe Mistrzostwa Świata w roku 1978 były 6 sezonem Rajdowych Mistrzostwach Świata FIA. Sezon składał się z 19 rajdów. We wszystkich rajdach byli punktowani kierowcy, ale tylko w 11 z 19 były punktowane zespoły. Najlepszym kierowcom rajdowym w roku 1978 (FIA Cup for Rally Drivers) został fiński kierowca Markku Alén startujący samochodami Fiat 131 Abarth i Lancia Stratos HF, drugi był Francuz Jean-Pierre Nicolas, a trzeci Fin Hannu Mikkola. Tytuł konstruktorów wygrał Fiat przed Fordem i Oplem.
W sezonie 1978 system punktacji producentów taki jak w roku 1977. Składał się on z dwóch grup punktacji, które do siebie dodawano.
Wpierw punkty dla producenta zdobywał najwyżej sklasyfikowany samochód danej marki według klucza:
Pozycja
1º
2º
3º
4º
5º
6º
7º
8º
9º
10º
Punkty
10
9
8
7
6
5
4
3
2
1
Dodatkowe punkty były przyznawane dla najwyżej sklasyfikowanego samochodu danej marki za zajęcie miejsca od pierwszego do ósmego w swojej grupie, pod warunkiem, że dany zespół znalazł się w pierwszej dziesiątce w klasyfikacji generalnej, według klucza:
Pozycja
1º
2º
3º
4º
5º
6º
7º
8º
Punkty
8
7
6
5
4
3
2
1
W tabeli poniżej punkty nie brane pod uwagę w końcowej klasyfikacji ujęto w nawiasach. W klasyfikacji końcowej liczyło się tylko osiem najlepszych wyników[2]. Rajdy nie liczone ujęto w nawiasach.
W tej klasyfikacji mającej wyłonić najlepszego zawodnika mistrzostw, punktowano sześć pierwszych pozycji w rajdzie na zasadzie:
Pozycja
1º
2º
3º
4º
5º
6º
Punkty
9
6
4
3
2
1
Kierowcy o tytuł FIA Cup for Rally Drivers rywalizowali w dziewiętnastu rajdach: wszystkich jedenastu rajdach o mistrzostwo producentów (do ostatecznej klasyfikacji liczyły się tylko pięć najlepszych wyników), pięciu rajdach o najwyższym współczynniku, zaliczanych do Mistrzostw Europy w roku 1977 (liczone dwa najlepsze rajdy) oraz trzech rajdach wybranych przez FIA (tu liczył się tylko jeden najlepszy start).
