Blaze
czerwono, czarno, białe.
1970
NBAKonferencja ZachodniaDywizja Północno-zachodnia
Stany Zjednoczone
Portland, Oregon
Moda Center(19 393 miejsc)
Jody Allen[1]
Chris McGowan
Neil Olshey
Terry Stotts
John McCulloughJim MoranDale OsbourneRod StricklandNate TibbettsDavid VanterpoolChris Stackpole
Portland Trail Blazers – amerykański klub koszykarski, mający siedzibę w Portland w stanie Oregon. Występuje w Dywizji Północno-zachodniej, Konferencji Zachodniej w National Basketball Association (NBA).
Zespół powstał w 1970 Przez pierwsze 6 lat nie mógł zakwalifikować się do fazy play-off, jednak dzięki temu dwukrotnie mógł wybierać zawodników z 1 numerem draftu. W 1972 pozyskano w ten sposób LaRue Martina, a dwa lata później Billa Waltona.
W 1976 po rozwiązaniu ligi ABA, Blazers w drafcie rozszerzającym wybrali Maurice Lucasa. Lucas i Walton oraz nowo zatrudniony trener Jack Ramsay poprowadzili zespół w 1977 do, jedynego w historii klubu, mistrzostwa NBA, pokonując w finale 4-2 Philadelphia 76ers z Juliusem Ervingiem w składzie. W drużynie, grali także m.in.: Dave Twardzik i Lionel Hollins. W następnym roku Walton odniósł kontuzję i niezadowolony z opieki medycznej w Portland, opuścił klub. Lucas odszedł w 1980 i zespół popadł w stagnację.
Odmianę przyniósł dopiero draft 1983, kiedy to wybrano dynamicznego obrońcę Clyde’a Drexlera. „Clyde the Glyde” (Szybowiec) stał się najbardziej znanym zawodnikiem Smug w następnej dekadzie. Rok później w drafcie 1984 Blazers stali się bohaterami negatywnymi najgłośniejszego draftu w historii, wybierając z numerem 2. Sama Bowiego, mając do dyspozycji Michael Jordana. Rok później przyszedł za to ważny gracz, obrońca Terry Porter.
W 1988 właścicielem klubu został znany milioner z branży informatycznej Paul Allen, do drużyny przybyli Jerome Kersey i Kevin Duckworth, a trenerem został Rick Adelman. Po dojściu jeszcze Bucka Williamsa został skompletowany mocny skład. W 1990, po latach przerwy, prowadzeni przez Drexlera Blazers dostali się do finału ligi. Rozegrali jeden z najtwardszych finałów w historii ligi, przegrywając w pięciu meczach z Detroit Pistons, nazywanymi „Bad Boys”. Dwa lata później historia się powtórzyła – Portladczycy ponownie przegrali finał, tym razem 4-2 z królującymi niepodzielnie Chicago Bulls. W obu finałach w barwach Blazers grała plejada znakomitych zawodników, oprócz wymienionych także Cliff Robinson i Danny Ainge.
W połowie lat 90. nowy menedżer klubu Bob Whitsitt postanowił odmienić oblicze zespołu, zwalniając „ekipę Drexlera”. Na ich miejsce zatrudniono m.in. Harveya Granta, Isaiaha Ridera, Rasheeda Wallace’a i Damona Stoudamire'a. Część z nowych zawodników miała opinię „niepokornych”, do ich okiełznania zatrudniono trenera Mike’a Dunleavy'ego. Początkowo eksperyment przynosił rezultaty – w 1999 zespół wystąpił w finałach konferencji. Jednak już rok później odeszli Rider i Jim Jackson, a przyszli Steve Smith i weteran Scottie Pippen. Wraz z wybranym znacznie wcześniej w drafcie jednym z wybitniejszych koszykarzy europejskich Arvydasem Sabonisem mieli stanowić o nowym obliczu zespołu. Nowy skład ponownie zagrał w finałach Zachodu, ale znów przegrał.
Stan na 7 lutego 2021[2]
Trener: Terry Stotts Asystenci: Nate Tibbetts (zastępca) • Dale Osbourne • John McCullough • Jim Moran • Jannero Pargo
MVP Sezonu[5]
MVP Finałów[5]
Debiutant Roku[6]
Największy Postęp[7]
Rezerwowy Sezonu[8]
Trener Roku[9]
Menedżer Roku[10]
J. Walter Kennedy Citizenship Award[11]
I skład NBA[12]
II skład NBA[12]
III skład NBA[12]
I skład defensywny NBA[3]
II skład defensywny NBA[3]
I skład debiutantów NBA[4]
II skład debiutantów NBA[4]
Zwycięzcy Skills Challenge[14]
Trenerzy All-Star[15]
Nominowani do meczu gwiazd[16]
Uczestnicy Rookie Challenge[13]
Pogrubienie – oznacza ciągle aktywnego zawodnika występującego w zespole Kursywa – oznacza ciągle aktywnego zawodnika występującego w innym zespole
Punkty (sezon regularny – stan na 16 kwietnia 2015)[17]
Minuty
Zbiórki
Asysty
Przechwyty
Bloki
Celne rzuty za 3 punkty
Na podstawie:[18]. Stan na koniec sezonu 2022/23