Zadebiutowała 7 listopada 1950 roku na deskach teatrów dramatycznych (Teatr Współczesny) w Szczecinie, gdzie była zatrudniona do 1951 roku. W tymże roku ukończyła studia w warszawskiej PWST i rozpoczęła pracę w warszawskim teatrze Ateneum, skąd w 1957 roku przeniosła się do Teatru Wybrzeże w Gdańsku. Do Ateneum wróciła w roku 1960, a cztery lata później przeniosła się do Krakowa – do Starego Teatru im. H. Modrzejewskiej. Tu stworzyła znakomite kreacje w spektaklach reżyserowanych przez Konrada Swinarskiego, Jerzego Jarockiego i Zygmunta Hübnera. Do Warszawy powróciła w roku 1970, początkowo była aktorką Teatru Narodowego, a od 1974 roku występowała w Teatrze Powszechnym w Warszawie. Gościnnie pojawiała się też na innych scenach teatralnych. Była aktorką wszechstronną, doskonale odnajdującą się w rolach dramatycznych i komediowych. Jej charakterystyczny timbre głosu zapamiętali słuchacze Teatru Polskiego Radia. 23 sierpnia 1980 roku dołączyła do apelu 64 uczonych, pisarzy i publicystów do władz komunistycznych o podjęcie dialogu ze strajkującymi robotnikami[1].
Była dwukrotnie zamężna. Jej pierwszym mężem został w latach 50. Zbigniew Zapasiewicz. Małżeństwo zakończyło się rozwodem[2][3]. Jej drugim mężem, aż do jego śmierci, był Zygmunt Hübner[4][5].
.jpg)
