Marek Szymański (oficer)

Marek Szymański
Sęp, Rafał, Czarny
Data i miejsce urodzenia

25 kwietnia 1916
Końskie, Królestwo Polskie

Data i miejsce śmierci

27 marca 1996
Warszawa, Polska

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie
Armia Krajowa

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa:

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920–1941, czterokrotnie) Złoty Krzyż Zasługi Krzyż Partyzancki Warszawski Krzyż Powstańczy Krzyż Armii Krajowej
Grób Marka Szymańskiego „Sępa” na cmentarzu Powązkaowskim

Marek Szymański, ps. Sęp, Rafał, Czarny (ur. 25 kwietnia 1916 w Końskich, zm. 27 marca 1996 w Warszawie) – polski dziennikarz, kapitan saperów Wojska Polskiego i żołnierz Armii Krajowej.

Życiorys

Urodził się w rodzinie Mariana i Marii Szymańskich. W latach 1927–1930 uczęszczał do Gimnazjum w Końskich[1]. W latach 1930–1936 służył w Korpusie Kadetów nr 2 w Chełmnie. Od 21 września 1936 do 3 stycznia 1937 był słuchaczem Szkoły Podcho­rążych Rezerwy Saperów w Warszawie, a od 4 stycznia 1937 do 12 sierpnia 1939 Szkoły Podchorążych Saperów w Warszawie. 1 września 1939 otrzymał awans na podporucznika i dostał przydział do Armii Łódź w 28 batalionie saperów[2].

Po kampanii wrześniowej, w październiku 1939, przyjęty został do Oddziału Wydzielonego WP mjr. Henryka Dobrzańskiego „Hubala” początkowo na stanowisko kwatermistrza, później mianowany dowódcą piechoty. Uczestnik Wywiadu Wschodniego KG ZWZ OSR. II Północ-Wilno.

W sierpniu 1942 powrócił do Warszawy. Po awansie na porucznika został dowódcą oddziału dyspozycyjnego KG AK, zmieniając pseudonim na Czarny. Od marca do połowy lipca 1944 walczył w Kompanii Warszawskiej 27 Wołyńskiej Dywizji AK jako zastępca dowódcy, a następnie w powstaniu warszawskim w batalionie „Czata 49” Zgrupowania „Radosław”. Ciężko ranny, przewieziony przez Wisłę, trafił na leczenie do Lublina. Tam aresztowany przez Urząd Bezpieczeństwa, został skazany na 10 lat i wysłany do Wronek[1].

Po amnestii w Warszawie poświęcił się dziennikarstwu. Opublikował Oddział majora „Hubala”. Warszawa: Książka i Wiedza, 1986. ISBN 83-05-11561-5.

Zmarł w Warszawie, pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 188-3-40,41)[3].

Ordery i odznaczenia

Życie prywatne

Mąż Cezarii Iljin-Szymańskiej, architekt, bohaterki beletrystycznej opowieści historycznej nagrodzonej przez Związek Pisarzy na Obczyźnie w Londynie jako Najlepsza Książka Roku 2006: Aleksandra Ziółkowska-Boehm Kaja od Radosława czyli Historia Hubalowego krzyża, Warszawskie Wydawnictwo Literackie Muza, Warszawa 2006, 2014, ISBN 83-7319-975-6, ISBN 978-83-7758-635-8.

Upamiętnienie

W warszawskiej katedrze polowej jest tablica upamiętniająca Marka Szymańskiego.

Przypisy

  1. a b Marek Szymański [online], graedu.pl [dostęp 2024-08-30].
  2. Szymański Marek (1915–1996) | Biograficzny Internetowy Słownik Ziemi Koneckiej [online] [dostęp 2024-08-30] (pol.).
  3. Cmentarz Stare Powązki: Bronisław Iljin, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-05-15].
  4. Koreś 2015 ↓, s. 185.
  5. Lista odznaczonych Warszawskim Krzyżem Powstańczym. „Stolica”. Rok XXXVII, Nr 20 (1793), s. 15, 1 sierpnia 1982. Warszawa: Warszawskie Wyd. Prasowe RSW „Prasa-Książka-Ruch”. [dostęp 2024-08-30]. 

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Strategi Solo vs Squad di Free Fire: Cara Menang Mudah!