Madeleine Albright

Madeleine Albright
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Madeleine Jana Korbel Albright

Imię i nazwisko po urodzeniu

Marie Jana Korbelová

Data i miejsce urodzenia

15 maja 1937
Praga, Czechosłowacja

Data i miejsce śmierci

23 marca 2022
Waszyngton, Stany Zjednoczone

64. sekretarz stanu Stanów Zjednoczonych
Okres

od 23 stycznia 1997
do 20 stycznia 2001

Przynależność polityczna

Partia Demokratyczna

Poprzednik

Warren Christopher

Następca

Colin Powell

20. ambasador Stanów Zjednoczonych przy ONZ
Okres

od 27 stycznia 1993
do 21 stycznia 1997

Poprzednik

Edward J. Perkins

Następca

Bill Richardson

podpis
Odznaczenia
Prezydencki Medal Wolności (Stany Zjednoczone) Order Lwa Białego I klasy (Czechy) Order Krzyża Ziemi Maryjnej I Klasy (Estonia) Wielki Order Królowej Jeleny (Chorwacja) Krzyż Wielki Orderu Zasługi RP Medal za Zasługi dla Dyplomacji Republiki Czeskiej Order Wolności (Kosowo)
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Madeleine Jana Korbel Albright[1], właśc. Marie Jana Korbelová (ur. 15 maja 1937 w Pradze[1], zm. 23 marca 2022 w Waszyngtonie[2][3]) – amerykańska dyplomatka i polityk pochodzenia żydowskiego, 64. sekretarz stanu Stanów Zjednoczonych.

W 1993 roku została 20. ambasadorem Stanów Zjednoczonych przy ONZ, zaś 5 grudnia 1996 roku prezydent Bill Clinton nominował ją na stanowisko sekretarza stanu. Oficjalnie objęła urząd 23 stycznia 1997 roku, zostając tym samym pierwszą kobietą na stanowisku sekretarza stanu Stanów Zjednoczonych.

Życiorys

Wczesne lata

Urodziła się 15 maja 1937 roku w Pradze (w dzielnicy Smíchov) jako Marie Jana Korbelová w rodzinie czechosłowackich Żydów[4][5]. Była córką czechosłowackiego dyplomaty Josefa Korbela i Anny (Manduli) Korbelovej z domu Spieglovej[5][6]. Miała młodszą siostrę Katherine (ur. 1942)[5]. Ojciec Marie pełnił funkcję attaché prasowego ambasady Czechosłowacji w Belgradzie w Jugosławii, lecz został z niej odwołany 28 grudnia 1938 roku, trzy miesiące po zawarciu układu monachijskiego. Po tym jak 15 marca 1939 roku wojska niemieckie wkroczyły do Pragi i rozpoczęły okupację czeskiej części Czechosłowacji rodzina Korbelów opuściła kraj i wyjechała do Belgradu[5]. Stamtąd z pomocą przyjaciół przedostała się do Grecji, z której następnie wyjechała do Wielkiej Brytanii, gdzie od kilku miesięcy przebywał starszy brat ojca Marie, Jan. Na miejscu Josef Korbel został szefem departamentu informacji czechosłowackiego rządu emigracyjnego w Londynie[5]. W 1941 roku Korbelowie dokonali konwersji z judaizmu na katolicyzm[6].

Po II wojnie światowej Korbelowie wrócili do reaktywowanej Czechosłowacji, gdzie we wrześniu 1945 roku Josef Korbel objął funkcję ambasadora w Belgradzie. Po przejęciu władzy w Czechosłowacji przez komunistów w 1948 roku, Korbel był zagrożony z powodu swoich powiązań z obozem demokratycznym[5]. Przyjął wówczas zaproponowane mu przez nowego ministra spraw zagranicznych Vladimíra Clementisa stanowisko przedstawiciela Czechosłowacji w komisji demarkacyjnej ONZ ds. spornego indyjskiego terytorium Kaszmir, co było dla niego okazją do ucieczki z kraju. Pod koniec 1948 roku Korbelowie wyjechali do Stanów Zjednoczonych, gdzie złożyli wniosek o azyl polityczny[5]. Josef Korbel w USA został profesorem stosunków międzynarodowych na Uniwersytecie w Denver, kontynuował także pracę na rzecz ONZ[1][5].

Edukacja i kariera polityczna

W czasie II wojny światowej uczyła się w szkole w Wielkiej Brytanii, zaś później została wysłana do szkoły z internatem w Szwajcarii[5]. W 1957 roku rozpoczęła naukę na Wellesley College, którą ukończyła z wyróżnieniem ze specjalnością w dziedzinie nauk politycznych. Następnie podjęła studia w Szkole Wyższych Studiów Międzynarodowych na Uniwersytecie Johnsa Hopkinsa[7]. Uzyskała ponadto certyfikat w Instytucie Rosyjskim na Uniwersytecie Columbia oraz tytuł magistra i doktora prawa publicznego i rządowego również na Uniwersytecie Columbia[7]. Była studentką Zbigniewa Brzezińskiego, który także nadzorował jej pracę doktorską, dotyczącą roli prasy podczas tzw. „Praskiej Wiosny” w Czechosłowacji[5][8][9].

Karierę polityczną rozpoczęła w 1972 roku, kiedy zbierała fundusze na kampanię w prawyborach prezydenckich senatora Edmunda Muskie’ego, będącego przyjacielem jej rodziny[1]. Została też wówczas członkinią Partii Demokratycznej[9]. W 1976 roku Muskie mianował ją szefem swoich doradców prawnych, zaś gdy Zbigniew Brzeziński objął funkcję doradcy ds. bezpieczeństwa narodowego prezydenta Jimmy’ego Cartera, została jego współpracowniczką odpowiadającą za kontakty z Kongresem[1][10][8]. Od 1978 do 1981 roku Albright była członkiem sztabu Narodowej Rady Bezpieczeństwa, gdzie jako pracowniczka Białego Domu odpowiedzialna była za politykę zagraniczną[11].

W 1981 roku Albright zostało przyznane członkostwo w Międzynarodowym Centrum Woodrowa Wilsona przy Smithsonian Institution[12]. Nagrodę tę uzyskała po przedstawieniu swoich tekstów naukowych na temat roli prasy i mediów podczas przemian politycznych w Polsce na początku lat 80. XX wieku[7].

Od 1981 do 1982 roku sprawowała również funkcję starszego członka ds. sowieckich i Europy Wschodniej w Centrum Strategii i Studiów Międzynarodowych. Przewodziła badaniom nad rozwojem i dążeniami ZSRR i państw satelickich.

W 1981 roku została współzałożycielką Centrum Polityki Narodowej, objęła wówczas stanowisko przewodniczącej tej organizacji.

W 1982 roku Albright została mianowana profesorem do spraw międzynarodowych oraz dyrektorem programu dla kobiet w służbie zagranicznej na Uniwersytecie Georgetown[13][7]. Stanowiska te pozwoliły jej prowadzić kursy licencjackie i przedlicencjackie w dziedzinie spraw międzynarodowych oraz polityki zagranicznej, a także wprowadzać w życie i rozwijać programy promujące szanse kobiet w stosunkach międzynarodowych[7].

W 1984 roku była doradcą do spraw polityki zagranicznej kandydatki na wiceprezydenta USA Geraldine Ferraro, zaś cztery lata później została głównym doradcą do spraw polityki zagranicznej kandydata na prezydenta Michaela Dukakisa[8][9].

Zanim została sekretarzem stanu, Albright sprawowała funkcję członka gabinetu prezydenta Billa Clintona.

Ambasador przy Organizacji Narodów Zjednoczonych

Na początku lat 90. XX wieku Madeleine Albright została mianowana ambasadorem Stanów Zjednoczonych przy ONZ[14]. Jej pierwsza praca w roli dyplomaty rozpoczęła się krótko po zaprzysiężeniu Billa Clintona na prezydenta – 9 lutego 1993 roku. Podczas pracy w ONZ Albright miała chłodne stosunki z sekretarzem generalnym ONZ – Butrusem Butrusem Ghalim[15].

W lutym 1996 roku Albright przeforsowała w Radzie Bezpieczeństwa ONZ rezolucję potępiającą Kubę za zestrzelenie dwóch nieuzbrojonych samolotów pilotowanych przez kubańskich uciekinierów[9]. Jeden z pilotów kubańskich myśliwców wojskowych, biorących udział w zdarzeniu, chwalił się, że strzelał w cojones (hiszp. „jądra”, „jaja”) – Albright w swoim wystąpieniu w Radzie odniosła się do jego stwierdzenia następująco:

Szczerze mówiąc, to nie jest cojones; to jest tchórzostwo[9].

Madeleine Albright wykorzystywała ponadto swoją funkcję do wywierania wpływu na politykę zagraniczną administracji Billa Clintona. Dotyczyło to przede wszystkim wojny w Bośni i Hercegowinie, w sprawie której Albright była zdecydowanym orędownikiem wykorzystania sił powietrznych w celu powstrzymania serbskiej agresji[9]. Odegrała ważną rolę w skłonieniu prezydenta do przyjęcia twardszego stanowiska wobec Serbów, co ostatecznie doprowadziło do zawarcia porozumienia pokojowego w Dayton[9].

Pełniąc funkcję amerykańskiego ambasadora przy Organizacji Narodów Zjednoczonych, Albright została skrytykowana za opinię, jaką wyraziła w czasie wywiadu 12 maja 1996 roku dla programu telewizyjnego 60 Minut. Tematem rozmów były amerykańskie sankcje nałożone na Irak. Prezenter Lesley Stahl zadał pytanie:

Słyszeliśmy, że pół miliona dzieci zginęło. Wydaje mi się, że to więcej niż zginęło w Hiroszimie. Jak pani myśli, czy ta cena jest tego warta?.

Albright odpowiedziała:

Myślę, że to jest bardzo trudny wybór, ale cena – myślimy, że jest to tego warte[16][17].

Sekretarz stanu Stanów Zjednoczonych

23 stycznia 1997 roku została sekretarzem stanu[18]. Podczas swojej kadencji na tym stanowisku Albright wzmacniała sojusze amerykańskie i wpływała na decyzje dotyczące polityki zagranicznej, zwłaszcza na Bliskim Wschodzie i na Bałkanach[7]. Przekonała także Kongres do ratyfikacji konwencji dotyczących broni chemicznej i rozszerzenia NATO[8].

12 marca 1999 roku była uczestnikiem podpisania przez ówczesnego polskiego ministra spraw zagranicznych Bronisława Geremka w obecności ministrów spraw zagranicznych Czech i Węgier dokumentu ratyfikacyjnego Paktu Północnoatlantyckiego (NATO)[19].

W 2000 roku Albright była pierwszą osobą na tak wysokim szczeblu zachodniej dyplomacji, która spotkała się z Kim Dzong Ilem, przywódcą reżimu Korei Północnej[20].

Późniejsza działalność

Po 2001 roku Madeleine Albright wróciła na Uniwersytet Georgetown, gdzie została profesorem dyplomacji w Szkole Służby Zagranicznej Walsha (Walsh School of Foreign Service) i zasiadała w komisji dyrektorów Rady ds. Stosunków Międzynarodowych. Uczestniczyła również w dyskusjach Białego Domu na temat polityki zagranicznej z przedstawicielami administracji prezydenta George’a W. Busha oraz innymi byłymi sekretarzami obrony i stanu[7]. Była ponadto prezesem Narodowego Demokratycznego Instytutu Spraw Międzynarodowych, prezydentem Fundacji Stypendialnej Trumana (Truman Scholarship Foundation) i honorowym współprzewodniczącym Światowej Rady ds. Uchodźców[7][21]. W 2021 roku została powołana na stanowisko przewodniczącego Rady Polityki Obronnej, której zadaniem jest udzielanie sekretarzowi obrony niezależnych, rzeczowych porad i opinii dotyczących spraw polityki obronnej[21].

Oprócz nauki i polityki Albright zajmowała się także działalnością komercyjną. Była prezesem Albright Stonebridge Group, będącej częścią Dentons Global Advisors, oraz Albright Capital Management LLC, firmy doradztwa inwestycyjnego skoncentrowanej na nowych rynkach[21].

Życie prywatne

Jej ojczystym językiem był czeski, a podczas nauki w szkołach w Wielkiej Brytanii i Szwajcarii nauczyła się mówić po angielsku i francusku[5]. O swoim żydowskim pochodzeniu dowiedziała się będąc osobą dorosłą. Jej imię, Madeleine, było anglojęzyczną wersją pseudonimu Madlenka, który zyskała w dzieciństwie[8]. Albright przyjęła nowe imię, kiedy rozpoczęła naukę w Swiss Boarding School.

Znana była ze swoich broszek, które zakładała odpowiednio do wszelkiego rodzaju okazji. W czasie uroczystości związanych z Marynarką Wojenną Stanów Zjednoczonych (US Navy) miała założoną broszkę w kształcie kotwicy, natomiast w czasie spotkania z Saddamem Husajnem – w kształcie węża.

W maju 1959 roku poślubiła dziennikarza prasowego Josepha Albrighta, z którym miała później trzy córki. Rozwiedli się w 1983 roku[22].

14 lipca 1997 roku prezydent Czech Václav Havel odznaczył ją Orderem Lwa Białego[23]. 21 sierpnia 2000 roku została uhonorowana Wielkim Orderem Królowej Jeleny przez prezydenta Chorwacji Stjepana Mesicia[24]. 5 lutego 2004 roku otrzymała od prezydenta Estonii Arnolda Rüütela Order Krzyża Ziemi Maryjnej I Klasy[25]. 13 lipca 2009 roku została odznaczona przez prezydenta Polski Lecha Kaczyńskiego Krzyżem Wielkim Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej[26], natomiast w maju 2012 roku prezydent Stanów Zjednoczonych Barack Obama uhonorował ją Prezydenckim Medalem Wolności[27].

Była posiadaczką tytułu doktora honoris causa następujących amerykańskich uczelni: Uniwersytetu Washingtona w St. Louis (2003[28]), Uniwersytetu Karoliny Północnej w Chapel Hill (2007[29]), Knox College w Illinois (2008[30]), Dickinson College (2014[31]) i Uniwersytetu Tuftsa (2015[32]). 26 czerwca 2000 roku została doktorem honoris causa Uniwersytetu Gdańskiego[33].

Mieszkała w Waszyngtonie[21]. Zmarła na raka 23 marca 2022 roku[34]. Uroczystość żałobna odbyła się 27 kwietnia 2022 w Katedrze Narodowej w Waszyngtonie[35].

Publikacje

  • Madam Secretary. Miramax, 2003. ISBN 1-4013-5962-0.
  • The Mighty and the Almighty: Reflections on America, God, and World Affairs. Harper, 2006. ISBN 978-0-06-089257-9.
  • Memo to the President Elect: How We Can Restore America's Reputation and Leadership. Harper Collins, 2008. ISBN 978-0061351815.
  • Read My Pins: Stories from a Diplomat's Jewel Box by Madeleine Albright. Harper Collins, 2009. ISBN 978-0060899189.
  • Prague Winter: A Personal Story of Remembrance and War, 1937–1948. Harper, 2012. ISBN 978-0062030313.
  • Fascism: A Warning. Harper Collins, 2018. ISBN 978-0062802187.
    • polskie wydanie: Faszyzm. Ostrzeżenie. Poltext, 2018-10-19. ISBN 978-83-7561-945-4.

Przypisy

  1. ↑ a b c d e Elaine Sciolino: WOMAN IN THE NEWS; Dukakis's Foreign Policy Adviser: Madeleine Jana Korbel Albright. nytimes.com, 1988-07-26. [dostęp 2022-03-24]. (ang.).
  2. ↑ Madeleine Albright, First Woman to Serve as Secretary of State, Dies at 84. nytimes.com. [dostęp 2022-03-23]. (ang.).
  3. ↑ Madeleine Albright, first female secretary of state, dies at 84. nbcnews.com, 2022-03-23. [dostęp 2022-03-23]. (ang.).
  4. ↑ Madeleine Albright: Pani Sekretarz Stanu. Warszawa: Świat Książki, 2005, s. 16. ISBN 978-83-7391-465-0.
  5. ↑ a b c d e f g h i j k Michael Dobbs: Out Of The Past. washingtonpost.com, 1997-02-09. [dostęp 2022-03-24]. (ang.).
  6. ↑ a b Madeleine Albright’s War Years. web.archive.org, 2012-04-26. [dostęp 2022-03-24]. (ang.).
  7. ↑ a b c d e f g h Madeleine Korbel Albright '59. [w:] All Achievement Award Recipients [on-line]. wellesley.edu. [dostęp 2022-03-24]. (ang.).
  8. ↑ a b c d e A.O. Scott: Madeleine Albright; The diplomat who mistook her life story for statecraft.. [w:] Assement [on-line]. slate.com, 1999-04-25. [dostęp 2022-03-24]. (ang.).
  9. ↑ a b c d e f g Michael Dobbs, John M. Goshko: Albright's Personal Odyssey Shaped Foreign Policy Beliefs. washingtonpost.com, 1996-12-06. [dostęp 2022-03-25]. (ang.).
  10. ↑ Madeleine Albright: Pani Sekretarz Stanu. Warszawa: Świat Książki, 2005, s. 81. ISBN 978-83-7391-465-0.
  11. ↑ Madeleine Albright: Pani Sekretarz Stanu. Warszawa: Świat Książki, 2005, s. 85. ISBN 978-83-7391-465-0.
  12. ↑ Madeleine Albright: Pani Sekretarz Stanu. Warszawa: Świat Książki, 2005, s. 98. ISBN 978-83-7391-465-0.
  13. ↑ Who’s who in international affairs 2003., wyd. 3rd ed, London: Europa Publications, 2002, ISBN 1-85743-156-1, OCLC 50526266 [dostęp 2020-02-07].
  14. ↑ Madeleine Albright: Pani Sekretarz Stanu. Warszawa: Świat Książki, 2005, s. 135. ISBN 978-83-7391-465-0.
  15. ↑ Madeleine Albright: Pani Sekretarz Stanu. Warszawa: Świat Książki, 2005, s. 140. ISBN 978-83-7391-465-0.
  16. ↑ The Mighty and the Almighty: Reflections on America, God, and World Affairs – Madeleine Albright – Google Livres [online], books.google.com [dostęp 2017-11-25].
  17. ↑ Madeleine Albright – Wikiquote [online], en.wikiquote.org [dostęp 2017-11-25] (ang.).
  18. ↑ Biography: Madeleine Korbel Albright. [dostęp 2005-05-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-02-04)].
  19. ↑ 20 lat temu Polska wstąpiła do NATO. "Wysiłki dwóch prezydentów i siedmiu premierów". tvn24.pl, 12 marca 2019. [dostęp 2022-03-26].
  20. ↑ frontline: kim’s nuclear gamble: interviews: madeleine albright | PBS.
  21. ↑ a b c d MADELEINE K. ALBRIGHT. ndi.org. [dostęp 2022-03-25]. (ang.).
  22. ↑ Madeleine Albright: Pani Sekretarz Stanu. Warszawa: Świat Książki, 2005, s. 105. ISBN 978-83-7391-465-0.
  23. ↑ Řád Bílého lva pro Albrightovou. [w:] 1997 14. červenec [on-line]. ceskoamerickestoleti.cz, 2018. [dostęp 2022-03-24]. (cz.).
  24. ↑ Odluka o odlikovanju Njezine Ekscelencije Madeleine Korbel Albright, državne tajnice Veleredom kraljice Jelene s lentom i Danicom. narodne-novine.nn.hr, 2000-08-21. [dostęp 2022-03-24]. (chorw.).
  25. ↑ President annab teenetemärgid 447 inimesele. [w:] Uudised [on-line]. ohtuleht.ee, 2004-02-05. [dostęp 2022-03-24]. (est.).
  26. ↑ M.P. z 2010 r. nr 7, poz. 60 – pkt 11.
  27. ↑ Former U.S. Secretary of State Receives Highest Civilian Honor. [w:] News [on-line]. wellesley.edu, 2012-07-05. [dostęp 2022-03-24]. (ang.).
  28. ↑ Sue Killenberg: Madeleine Albright to deliver Washington University’s 142nd Commencement address. source.wustl.edu, 2003-05-15. [dostęp 2022-03-24]. (ang.).
  29. ↑ News Release; Five to receive honorary degrees at Carolina’s spring commencement. web.archive.org, 2007-05-03. [dostęp 2022-03-24]. (ang.).
  30. ↑ Knox Announces Honorary Degree Recipients. knox.edu, 2008-03-14. [dostęp 2022-03-24]. (ang.).
  31. ↑ 2014 Commencement Citations; Madeleine Albright. [w:] Commencement [on-line]. dickinson.edu, 2014. [dostęp 2022-03-24]. (ang.).
  32. ↑ Honorary Degrees. [w:] Honorary Degree Recipients [on-line]. trustees.tufts.edu. [dostęp 2022-03-24]. (ang.).
  33. ↑ Madeleine Albright doktorem honoris causa. [w:] Polska [on-line]. rmf24.pl, 2000-06-26. [dostęp 2022-03-24]. (pol.).
  34. ↑ Madeleine Albright, first female US secretary of state, dies. CNN, 2022-03-23. [dostęp 2022-03-23]. (ang.).
  35. ↑ Pogrzeb Madeleine Albright. Biden wspominał swoją podróż do Polski. wp.pl. [dostęp 2022-04-27].

Linki zewnętrzne

Ambasadorowie Stanów Zjednoczonych przy Organizacji Narodów Zjednoczonych

Sekretarze stanu Stanów Zjednoczonych

Pieczęć

Gabinet Williama J. Clintona (1993–2001)

Prezydent
Wiceprezydent
Szefowie departamentów
Pozostali członkowie gabinetu

Pieczęć prezydenta USA

Read other articles:

Християнські демократи і фламандці

Християнські демократи і фламандці Країна  Бельгія[1]Голова партії Sammy MahdidДата заснування 1968[1]Ідеологія християнська демократіяКількість членів  56 746Офіційний сайт cdenv.be Християнські демократи і фламандці (нід. Christen-Democratisch en Vlaams, CD&V) — бельгій

 

A Winter's Tale (Larsson)

Suite by Lars-Erik Larsson A Winter's Taleby Lars-Erik LarssonThe composerNative nameEn vintersagaOpus18Composed1938 (1938)PublisherGehrmans Musikförlag [sv] (1945)DurationApprox. 9 minutes[1]Movements4 A Winter's Tale (in Swedish: En vintersaga; subtitled: Four Vignettes after Shakespeare (Fyra vinjetter till Shakespeares)), Op. 18, is a four-movement suite for orchestra written from 1937 to 1938 by Swedish composer Lars-Erik Larsson. The Epilogue (N...

 

Brazil at the 2023 Pan American Games

Sporting event delegationBrazil at the2023 Pan American GamesIOC codeBRANOCBrazilian Olympic Committeein Santiago, Chile20 October 2023 – 5 November 2023Competitors619 in 40 sportsFlag bearer (opening)Fernando Scheffer & Luisa StefaniFlag bearer (closing)Hugo Calderano & Nicole PircioMedalsRanked 2nd Gold 66 Silver 73 Bronze 66 Total 205 Pan American Games appearances (overview)1951195519591963196719711975197919831987199119951999200320072011201520192023 Brazil is sche...

2008–09 Lebanese Second Division

The 2008–09 Lebanese Second Division was the 75th season of the second-highest level of Soccer in Lebanon. This season once again featured 14 Clubs just like the season before. Football league seasonLebanese Second DivisionSeason2008–09ChampionsTBAPromotedTBARelegatedTBA← 2007–08 2009–10 → Overview In the 2007–08 Premier League, both Al-Irshad(finished 11th) and Al-Ahli Sidon (finished last) were relegated. They joined the Second Division along with Al-Riyadah and Al-Khoyol who ...

 

Mercedes-Benz Baureihe 208

Mercedes-Benz Mercedes-Benz CLK 230 Kompressor (1997–1999)Mercedes-Benz CLK 230 Kompressor (1997–1999) Baureihe 208 Verkaufsbezeichnung: CLK-Klasse Produktionszeitraum: 1997–2003 Klasse: Mittelklasse Karosserieversionen: Coupé, Cabriolet Motoren: Ottomotoren:2,0–5,4 Liter(100–255 kW) Länge: 4567 mm Breite: 1722 mm Höhe: 1366–1380 mm Radstand: 2690 mm Leergewicht: 1375–1755 kg Vorgängermodell Mercedes-Benz Baureihe 124 Nachfolgemodell Mercedes-Benz Ba...

 

كاتب سيناريو

كاتب سيناريو  كاتب السيناريو المصري عز الدين ذو الفقار    تسمية الإناث كاتبة سيناريو  فرع من كاتب  المجال كتابة السيناريو  تعديل مصدري - تعديل   كاتب السيناريو أو سيناريست هو الشخص الذي يكتب السيناريو بإطاره التفصيلي كما يقوم أيضا بتوجيه عملية إعداد عمل ال...

Laskar Pelangi

Film by Riri Reza Laskar PelangiTheatrical release posterDirected byRiri RizaWritten bySalman AristoMira LesmanaRiri RizaBased onThe Rainbow Troops [id]by Andrea HirataProduced byMira LesmanaStarringCut MiniIkranagaraTora SudiroSlamet RahardjoTeuku Rifnu WikanaCinematographyYadi SugandiMusic bySri Aksan SjumanTiti Handayani SjumanDistributed byMiles FilmsMizan ProductionRelease dateSeptember 25, 2008 (2008-09-25)Running time124 minutesCountryIndonesiaLanguagesIndon...

 

St Lawrence Parish Church, Hunworth

St Lawrence Parish Church is a Grade II* listed building in the village of Hunworth in Norfolk, England. The church is dedicated to Saint Lawrence who was martyred in 258 AD. History The exact date of the construction of the church is not known but the style of the aisle-less nave which is the oldest part of the current building, is early Norman and dates it to the 11th century. The church is constructed in flint work and the external south wall which also dates from the Norman period is typi...

 

FTV One

For the TV station in Canada, see Follow Me TV (Canada). Television channel FTV OneCountryRepublic of China (Taiwan)Broadcast areaTaiwanNetworkFormosa TelevisionLinksWebsitehttps://www.facebook.com/FMTV.FTV FTV One (Chinese: 民視第一台), is a digital television channel operated by Formosa Television (FTV) in Taiwan. It is formerly called Follow Me TV (Chinese: 台灣交通電視台) and aimed to offer realtime traffic information to audiences, especially drivers with TV device on...

برودريك (ساسكاتشوان)

برودريك   الإحداثيات 51°30′43″N 106°54′43″W / 51.512°N 106.912°W / 51.512; -106.912  تقسيم إداري  البلد كندا[1]  التقسيم الأعلى ساسكاتشوان  خصائص جغرافية  المساحة 0.91 كيلومتر مربع  رمز جيونيمز 5909303  تعديل مصدري - تعديل   برودريك (بالإنجليزية: Broderick, Saskatchewan)‏ ...

 

Testicular receptor 4

Protein-coding gene in the species Homo sapiens NR2C2Available structuresPDBOrtholog search: PDBe RCSB List of PDB id codes3P0UIdentifiersAliasesNR2C2, TAK1, TR4, Testicular receptor 4, nuclear receptor subfamily 2 group C member 2External IDsOMIM: 601426 MGI: 1352466 HomoloGene: 2475 GeneCards: NR2C2 Gene location (Human)Chr.Chromosome 3 (human)[1]Band3p25.1Start14,947,583 bp[1]End15,053,600 bp[1]Gene location (Mouse)Chr.Chromosome 6 (mouse)[2]Band6|6 D1S...

 

Prince of Iturbide

Prince de Iturbide was the title originally created as Princess of Iturbide on June 22, 1822, by the Mexican Constituent Congress, to be granted to the older sister of Emperor Agustín de Iturbide. Upon the arrival of Maximilian of Habsburg, he again decreed the titles of Prince and Princess of Iturbide for the daughter who was still alive and the two grandchildren of Agustín de Iturbide. Decree I The Sovereign Mexican Constituent Congress decreed on June 22, 1822[1] the following: A...

Liste des cavités naturelles les plus longues de Belgique

Belgique. La liste des cavités naturelles les plus longues de Belgique recense sous la forme d'un tableau, les cavités souterraines naturelles connues, dont le développement est supérieur ou égal à cinq cents mètres. La communauté spéléologique considère qu'une cavité souterraine naturelle n'existe vraiment qu'à partir du moment où elle est « inventée » c'est-à-dire découverte (ou redécouverte), inventoriée, topographiée et publiée. Bien sûr, la réalité phy...

 

Nottingham Malaysian Games

UK sports competition involving Malaysian-related university groups Nottingham Malaysian Games, known to many as Notts Games[1], is the largest sporting event of its kind, attracting members of Malaysian-related university societies from the length and breadth of England, Scotland, Wales and Ireland. It was first organised by the committee of Nottingham Malaysian Society[2] in 1985 and has been since held annually. It is held at 5 different venues; University of Nottingham Sports Centre, Port...

 

Winona Ryder filmography

Ryder in 2012 Winona Ryder is an American actress who is known for taking on challenging roles in her earlier films, after which she went on to play more prominent roles in the 1990s. After Ryder's film debut in Lucas (1986), she gained attention with her performance in Tim Burton's Beetlejuice (1988). She further rose to prominence with major roles in Heathers (1988), Mermaids (1990), Edward Scissorhands (1990), “Night on Earth” (1991), and Bram Stoker's Dracula (1992). She garnered crit...

Sopa de Cabra

Sopa de CabraSopa de Cabra, July 2017. From left to right, Pep Bosch, Jaume Soler (Peck), Ricard Sohn, Francesc Lisicic (Cuco), Gerard Quintana, Valen Nieto, Josep Thió.Background informationOriginGirona, Catalonia, SpainGenresRock, rock catalàYears active1986–2001 and September 2011; 2015–LabelsSalsetta Discos, BMG-Ariola, Música GlobalMembersGerard QuintanaJosep ThióFrancesc 'Cuco' LisicicJosep BoschJaume 'Peck' SolerRicard Sohn ColomValen NietoPast membersJoan 'Ninyín' Cardona Jul...

 

Церква Святого Димитрія Солунського

Церква Святого Димитрія Солунського — термін, який має кілька значень. Ця сторінка значень містить посилання на статті про кожне з них.Якщо ви потрапили сюди за внутрішнім посиланням, будь ласка, поверніться та виправте його так, щоб воно вказувало безпосередньо на потр...

 

Malabar rebellion

Conflict in India in 1921–1922 Some of this article's listed sources may not be reliable. Please help this article by looking for better, more reliable sources. Unreliable citations may be challenged or deleted. (July 2020) (Learn how and when to remove this template message) Malabar RebellionPart of the Khilafat Movement, the Mappila riots, and the Indian independence movementSouth Malabar in 1921; areas in red show Taluks affected by the rebellionDate1921–1922LocationMalabar district, B...

Ekonomi kesejahteraan

Ekonomi   Ekonomi menurut kawasan  Afrika · Amerika Amerika Selatan · Asia Eropa · Oseania Kategori umum Ekonomi mikro · Ekonomi makro Sejarah pemikiran ekonomi Metodologi  · Pendekatan heterodoks Bidang dan subbidang Perilaku  · Budaya  · Evolusi Pertumbuhan  · Pengembangan  · Sejarah Internasional · Sistem ekonomi Keuangan dan Ekonomi keuangan Masyarakat dan Ekonomi ke...

 

Jan Polski

Jan Polski Data i miejsce urodzenia 23 września 1920 Nowa Wieś Data śmierci 6 grudnia 1984 Poseł na Sejm PRL II, III, IV i V kadencji Okres od 1957 do 1972 Przynależność polityczna Polska Zjednoczona Partia Robotnicza Odznaczenia Jan Polski (ur. 23 września 1920 w Nowej Wsi – ob. część Olszanki, zm. 6 grudnia 1984[1]) – polski nauczyciel i polityk komunistyczny, poseł na Sejm PRL II, III, IV i V kadencji. Życiorys W latach 1942–1944 walczył w Batalionach Chłopskich....

 

Strategi Solo vs Squad di Free Fire: Cara Menang Mudah!