Lustrum (łac.lustrare – rozjaśniać, czyścić) – w starożytnym Rzymieofiara przebłagalna dla bogów w postaci świni, owcy i wołu (tzw. suovetaurilia).
Składano ją po zakończeniu cenzusu przez jednego z cenzorów, na Polu Marsowym, w imieniu całego narodu, który modlił się o pomyślność dla państwa rzymskiego. Odbywana co pięć lat, przez co okres ten był (zwłaszcza poetycko) też nazywany lustrum. Pierwszego lustrum dokonał w 566 p.n.e. król Serwiusz Tuliusz.
MałgorzataM.ŁuszczewskaMałgorzataM., lustrum, [w:] RyszardR.Kulesza (red.), Słownik kultury antycznej, wyd. 2, Warszawa: Wydawnictwo Uniwersytetu Warszawskiego, 2012, s. 306, ISBN 978-83-235-0942-4.
