Ku jego czci w pobliżu rzecznego źródła[1] wzniesiono w gaju cyprysowym świątynię, gdzie składano mu ofiary, wspomniane przez Wergiliusza w Georgikach (II, 149-151): „…i twe białe trzody, Klitumnie! I byk, święta ofiara, którą kąpią tłumnie w twym nurcie, tryumf rzymski wiodąc w próg świątyni”[2]. O pięknie źródlanych wód pisali w czasach antycznych Propercjusz i Klaudian, w nowożytnych – lord Byron i G. Carducci[3].
W okresie cesarstwa rzymskiego świątynia uległa zniszczeniu. Odbudowano ją w czasach Longobardów, częściowo wykorzystując pierwotny budulec[4].
