Dębica została zajęta przez wojska niemieckie 8 września 1939 r. W tym samym dniu Adolf Hitler podzielił obszar Polski na cztery okręgi administracyjne podległe dowództwu armii. Powiat dębicki znalazł się pod zarządem wyższej komendantury polowej (Oberfeldkommandanturen) w Tarnowie w okręgu Kraków. 26 października 1939 r. nowo powstałe Generalne Gubernatorstwo zostało podzielone na 4 okręgi (później dystrykty). W skład dystryktu krakowskiego wszedł Landkreis Debica, który początkowo obejmował obszar przedwojennego powiatu dębickiego, a od 3 grudnia 1939 r. też część powiatów mieleckiego i tarnobrzeskiego. W Mielcu i Tarnobrzegu znajdowały się ekspozytury (Landkomisariat) podległe staroście (Kreishauptmann) w Dębicy[1]. W 1943 r. Landkreis Debica składał się z 37 gmin, 9 miast, 224 wsi i liczył liczył 284 613 mieszkańców. 23 sierpnia 1944 do Dębicy wkroczyły wojska radzieckie, cały powiat został wyzwolony spod okupacji niemieckiej dopiero w wyniku ofensywy styczniowej w 1945 roku[2].
