Księstwo oławskie

Księstwo oławskie
1348–1675
Herb
Herb
Ustrój polityczny

monarchia

Stolica

Oława

Data powstania

1348

Data likwidacji

1675

Władca

ostatni Jakub Ludwik Sobieski

Mapa opisywanego kraju

     księstwo brzeskie

brak współrzędnych
Zamek Piastowski w Oławie

Księstwo oławskie (niem. Herzogtum Ohlau, cz. Olavské knížectví) – historyczne piastowskie księstwo dzielnicowe na Dolnym Śląsku ze stolicą w Oławie.

Księstwo oławskie, które istniało w latach 1348–1675, było jednym z obszarów wydzielonych z księstwa legnickiego. Władali nim Piastowie śląscy, którym służył także jako uposażenie wdów[1].

Na początku XIV w. w 1311 powstało księstwo brzeskie. Z tego księstwa obszar ze stolicą w Oławie wydzielił w 1337 ks. Bolesław III Rozrzutny (1292–1352), oddając je swemu suwerenowi, królowi Janowi Luksemburskiemu w zastaw za dług 700 grzywien. Syn Bolesława, książę Ludwik I brzeski (1321–1398) zainicjował budowę książęcej rezydencji – zamku w Oławie. Tytuł księcia oławskiego pojawił się w 1400, kiedy synowie Henryka VII: Henryk IX i Ludwik podzielili ojcowiznę. Henryk IX otrzymał Chojnów, Lubin i Oławę, a Ludwik Brzeg. Tytuł ten znajduje się również w dokumencie Wacława i Ludwika III w 1420[1]. Trzej synowie Henryka IX: Rupert II lubiński, Wacław oławski i Ludwik III lubiński, tytułowali się jako panowie Oławy.

W 1691 Jakub Ludwik Sobieski (1667–1737) ożenił się z Jadwigą Elżbietą z Palatynatu, która w posagu wniosła księstwo oławskie. W 1719 Jakub znalazł się w niełasce u cesarza Karola VI Habsburga z powodu ślubu jego córki Marii Klementyny z Jakubem Stuartem, przez co utracił księstwo oławskie, które odzyskał i przebywał w nim w latach w 1722–1734[2].

Władcy

Przypisy

Strategi Solo vs Squad di Free Fire: Cara Menang Mudah!