Mechanizm działania jest podobny do innych taksanów i jest związany ze stabilizacją mikrotubul, co ostatecznie indukuje śmierć komórki. Mikrotubule są to struktury zbudowane z heterodimerów złożonych z α-tubuliny i β-tubuliny, odpowiadają one za utrzymanie kształtu komórki, procesy transportu wewnątrzkomórkowego oraz podziału komórki poprzez tworzenie wrzeciona podziałowego. Lek wiąże się z N-końcowymiaminokwasami podjednostki β-tubuliny budujących mikrotubule, promuje wydłużanie mikrotubul i blokuje ich dynamiczną depolimeryzację. Prowadzi to do zaburzenia przebiegu wielu procesów komórkowych, w tym zaburzenia rozdziału wrzeciona podziałowego i rozdziału chromosomów. Prowadzi to do zatrzymania cyklu komórkowego i indukcji apoptozy komórki[2]. Ponadto kabazytaksel blokuje transport receptora androgenowego do jądra komórkowego i aktywację zależnych od niego genów[3].
Przełamanie oporności na docetaksel najprawdopodobniej jest związane z mniejszą wrażliwością na glikoproteinę P usuwającą różne leki z komórki, w tym także docetaksel, odmienną dynamiką oddziaływania na mikrotubule i odmiennym oddziaływaniem na szlak receptora androgenowego[3].
Wskazania
Kabazytaksel w skojarzeniu z prednizonem albo prednizolonem jest stosowany w leczeniu przerzutowego raka gruczołu krokowego opornego na kastrację u leczonych wcześniej chemioterapią zawierającą docetaksel[4].
Badania kliniczne
Skuteczność kabazytakselu została oceniona w wieloośrodkowym otwartymrandomizowanymbadaniu klinicznym III fazy TROPIC, w którym 755 chorych otrzymujących wcześniej hormonoterapię, po progresji po leczeniu docetakselem losowo przydzielono do leczenia za pomocą kabazytakselu z prednizonem lub mitoksantronu z prednizolonem. Pierwszorzędnym punktem końcowym badania była poprawa przeżycia całkowitego (OS), a drugorzędnymi punktami końcowymi było przeżycie wolne od progresji (PFS) oraz bezpieczeństwo leczenia. W badaniu stwierdzono, że kabazytaksel bardziej wydłużał przeżycie całkowite w porównaniu do mitoksantronu. Mediana przeżycia całkowitego u leczonych kabazytakselem wynosiła 15,1 miesiąca, podczas gdy w drugim ramieniu badania u leczonych mitoksantronem mediana przeżycia całkowitego wynosiła 12,7 miesiąca. Ponadto lek powodował poprawę mediany przeżycia wolnego od progresji (mediana 2,8 miesiąca dla kabazytakselu oraz 1,4 miesiąca dla mitroksantronu). Kabazytaksel wiązał się również z lepszą odpowiedzią biochemiczną mierzoną za pomocą stężenia PSA. Najczęstszymi istotnymi działaniami niepożądanymi podczas stosowania kabazytakselu były neutropenia oraz biegunka[5][2][6].
W badaniu FIRSTANA nie potwierdzono wyższości kabazytakselu nad docetakselem podczas stosowania w I linii leczenia raka gruczołu krokowego opornego na kastrację[7].
Lek jest podawany dożylnie. In vitro kabazytaksel w 89–91% wiąże się z białkami surowicy, głównie z albuminą (82%) oraz lipoproteinami. Lek jest w 95% metabolizowany w wątrobie, głównie w 80–90% przez CYP3A4, a sam lek hamuje aktywność tego cytochromu. Wydalany jest głównie z kałem pod postacią licznych metabolitów, w niewielkim stopniu wydalany również przez nerki[4].
Podczas leczenia kabazytakselem mogą wystąpić reakcje nadwrażliwości obejmujące uogólnioną wysypkę, rumień, niedociśnienie oraz skurcz oskrzeli. Przed podaniem leku chorzy powinni otrzymać premedykację, a także być poddani obserwacji, szczególnie podczas pierwszego i drugiego wlewu[4].
Neutropenia
Neutropenia jest najczęstszym działaniem niepożądanym występującym po zastosowaniu kabazytakselu. Podczas leczenia kabazytakselem w celu zmniejszenia ryzyka wystąpienia neutropenii chorzy mogą otrzymywać profilaktykę z zastosowaniem G-CSF. W przypadku wystąpienia przedłużającej się neutropenii lub wystąpienia gorączki neutropenicznej redukuję się dawkę leku[4].
Podczas leczenia kabazytakselem może pojawiać się neuropatia obwodowa pod postacią neuropatii czuciowej z parestezjami i obwodowej neuropatii ruchowej. W przypadku utrzymującej się nasilonej neuropatii (powyżej G2) może być konieczna redukcja dawki[4].
Zaburzenie czynności nerek
W trakcie leczenia jest konieczne odpowiednie nawodnienie chorych oraz okresowa kontrola stężenia kreatyniny[4].
↑ abG. Nightingale, J. Ryu. Cabazitaxel (jevtana): a novel agent for metastatic castration-resistant prostate cancer. „P&T”. 37 (8), s. 440–448, 2012. PMID: 23091336.
↑ abB. Mellado, N. Jimenez, M. Marin-Aguilera, O. Reig. Diving Into Cabazitaxel’s Mode of Action: More Than a Taxane for the Treatment of Castration-Resistant Prostate Cancer Patients. „Clin Genitourin Cancer”. 14 (4), s. 265–270, 2016. DOI: 10.1016/j.clgc.2015.12.030. PMID: 26827258.
↑ abcdefghijUrząd Rejestracji ProduktówU.R.P.LeczniczychUrząd Rejestracji ProduktówU.R.P., Charakterystyka produktu leczniczego [dostęp 2018-07-29] [zarchiwizowane z adresu 2018-07-29]. Brak numerów stron w książce
↑J.S. de Bono, S. Oudard, M. Ozguroglu, S. Hansen i inni. Prednisone plus cabazitaxel or mitoxantrone for metastatic castration-resistant prostate cancer progressing after docetaxel treatment: a randomised open-label trial. „Lancet”. 376 (9747), s. 1147–1154, 2010. DOI: 10.1016/S0140-6736(10)61389-X. PMID: 20888992.
↑C.J. Paller, E.S. Antonarakis. Cabazitaxel: a novel second-line treatment for metastatic castration-resistant prostate cancer. „Drug Des Devel Ther”. 5, s. 117–124, 2011. DOI: 10.2147/DDDT.S13029. PMID: 21448449.
↑S. Oudard, K. Fizazi, L. Sengeløv, G. Daugaard i inni. Cabazitaxel Versus Docetaxel As First-Line Therapy for Patients With Metastatic Castration-Resistant Prostate Cancer: A Randomized Phase III Trial-FIRSTANA. „J Clin Oncol”. 35 (28), s. 3189–3197, 2017. DOI: 10.1200/JCO.2016.72.1068. PMID: 28753384.