|
Leki przeciwhistaminowe
Leki przeciwhistaminowe, antagonisty histaminy – substancje chemiczne hamujące działanie histaminy przez blokowanie jej przed związaniem z odpowiednim receptorem albo przez hamowanie aktywności dekarboksylazy histydyny przekształcającej histydynę w histaminę.
Leki przeciwhistaminowe są zazwyczaj używane przez alergików. Stanowią podstawową grupę leków stosowanych w objawowej terapii chorób alergicznych:
- w leczeniu okresowych i przewlekłych schorzeń o podłożu IgE-zależnym;
- w leczeniu schorzeń, gdzie w patomechanizmie choroby istotną rolę odgrywa nie-IgE-zależna degranulacja mastocytów, między innymi w pokrzywce przewlekłej.
Zastosowanie w alergologii
LPH wykazują następujące działanie w terapii chorób o podłożu alergicznym:
- w alergicznym nieżycie nosa – znoszą kichanie, świąd nosa, przywracają jego drożność, hamują produkcję śluzowej wydzieliny, zmniejszają obrzęk tkanek i naciek zapalny, znoszą objaw blokady nosa;
- w alergicznym zapaleniu spojówek – LPH II generacji (najnowsze jak bilastyna) – dzięki dodatkowemu działaniu przeciwzapalnemu – redukują świąd, łzawienie, zaczerwienie czy opuchliznę oczu;
- w leczeniu pokrzywki alergicznej i niealergicznej oraz obrzęku naczynioruchowego – zmniejszają świąd, prowadzą do zaniku wysiewu bąbli pokrzywkowych i/lub obrzęku tkanek, redukują rumień. Szczególnie cenna jest skuteczność leków antyhistaminowych w terapii przewlekłej pokrzywki idiopatycznej, w której niemożliwe jest leczenie przyczynowe[1];
- w leczeniu atopowego zapalenia skóry – wykazują działanie przeciwświądowe i miejscowo znieczulające, znosząc uporczywy świąd, a tym samym podnoszą jakość życia chorych[2];
- w leczeniu astmy oskrzelowej – Aubier i wsp. w swoich badaniach wykazali, że cetyryzyna hamuje skurcz oskrzeli indukowany metacholiną po prowokacji alergenowej[3], a Baena-Cagnani i wsp. udowodnili, że desloratadyna wpływa na poprawę wentylacji oraz zmniejsza zapotrzebowanie na ß2-mimetyki[4].
Klasyfikacja i podstawowe właściwości
Podstawową różnicą między generacjami LPH jest zakres działania ogólnoustrojowego, warunkowany dystrybucją w organizmie, a także swoistością i powinowactwem do receptorów histaminowych. Pierwszą generację LPH charakteryzuje mniejsza swoistość w stosunku do receptora histaminowego H1, a wpływ na wiele innych receptorów i dróg sygnałów komórkowych, co skutkuje licznymi efektami ubocznymi. Leki drugiej generacji są bardziej selektywne względem receptora H1, a przez to istotnie rzadziej wywołują objawy niepożądane przy zachowanej dobrej skuteczności klinicznej.
Nowoczesne leki antyhistaminowe charakteryzują się szybkim początkiem działania (od 20 minut do 2 godzin) i długą skutecznością (do 24 godzin). Leki antyhistaminowe o działaniu miejscowym zaczynają pełnić swoją rolę w organizmie jeszcze szybciej (w czasie krótszym niż 15 minut), ale muszą być podawane dwa razy dziennie[1].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ a b AnnaA. Lewandowska-Polak AnnaA., Marek L.M.L. Kowalski Marek L.M.L., Leki antyhistaminowe w chorobach alergicznych, „Przegląd Alergologiczny”, 1 (2), 2004, s. 42–47 [dostęp 2022-06-27] .
- ↑ AkikoA. Imaizumi AkikoA. i inni, Effective treatment of pruritus in atopic dermatitis using H1 antihistamines (second-generation antihistamines): changes in blood histamine and tryptase levels, „Journal of Dermatological Science”, 33 (1), 2003, s. 23–29, DOI: 10.1016/s0923-1811(03)00132-4, PMID: 14527736 [dostęp 2022-06-27] (ang.).
- ↑ M.M. Aubier M.M. i inni, Effect of cetirizine on bronchial hyperresponsiveness in patients with seasonal allergic rhinitis and asthma, „Allergy”, 56 (1), 2001, s. 35–42, DOI: 10.1034/j.1398-9995.2001.00629.x, PMID: 11167350 [dostęp 2022-06-27] (ang.).
- ↑ Carlos E.C.E. Baena-Cagnani Carlos E.C.E. i inni, Comparative effects of desloratadine versus montelukast on asthma symptoms and use of β2-agonists in patients with seasonal allergic rhinitis and asthma, „International Archives of Allergy and Immunology”, 130 (4), 2003, s. 307–313, DOI: 10.1159/000070218, PMID: 12740532 [dostęp 2022-06-27] (ang.).
- ↑ IgnacioI. Jáuregui IgnacioI. i inni, An overview of the novel H1-antihistamine bilastine in allergic rhinitis and urticaria, „Expert Review of Clinical Immunology”, 8 (1), 2012, s. 33–41, DOI: 10.1586/eci.11.87, PMID: 22149338 [dostęp 2022-06-27] (ang.).
Bibliografia
- AndrzejA. Emeryk AndrzejA., Urszula Samolińska-U.S. Zawisza Urszula Samolińska-U.S., Małgorzata Bartkowiak-M.B. Emeryk Małgorzata Bartkowiak-M.B., Leki przeciwhistaminowe w chorobach alergicznych – co jest ważne dla lekarza i pacjenta?, „Alergia”, 1, 2009, s. 29-32 .
- I. Grzelewska-Rzymowska, P. Górski, Leki przeciwhistaminowe. Zastosowanie w praktyce medycznej., Białystok 2006, wyd. Benkowski, Dom Wydawniczy. ISBN 83-89753-60-X.
- AnnaA. Lewandowska-Polak AnnaA., Marek L.M.L. Kowalski Marek L.M.L., Leki antyhistaminowe w chorobach alergicznych, „Przegląd Alergologiczny”, 1 (2), 2004, s. 42–47 [dostęp 2022-06-27] .
Linki zewnętrzne
|
|
