Należy do najstarszej grupy leków przeciwhistaminowych (nieselektywny silny antagonista receptora H1 będący jednym z pierwszych leków I generacji). Wykazuje również właściwości antagonistyczne wobec receptora H2, a także działa umiarkowanie cholinolitycznie (receptory M1, M2, M3, M4, M5), odznacza się działaniem dopaminolitycznym (receptor D2), adrenolitycznym (receptor α1) i antyserotoninowym (receptor 5-HT2A). Jest też inhibitorem kalmoduliny[4].
Ponadto wykazuje synergizm m.in. z lekami przeciwbólowymi, wzmacniając i wydłużając ich efekt terapeutyczny[5].
Działania niepożądane to m.in.: senność, zaburzenia orientacji, zawroty i bóle głowy, niewyraźne widzenie, ataksja i osłabienie mięśniowe, objawy pozapiramidowe, zaburzenia pracy serca, zatrzymanie moczu[6].
Lek może upośledzać sprawność psychofizyczną, dlatego też nie należy prowadzić pojazdów mechanicznych ani wykonywać czynności precyzyjnych w trakcie stosowania preparatu[6].
Preparaty
Preparaty dostępne w Polsce (2021)[8]: Polfergan (syrop), Diphergan (drażetki, syrop).
↑ abWojciechW.KostowskiWojciechW., Zbigniew S.Z.S.HermanZbigniew S.Z.S. (red.), Farmakologia. Podstawy farmakoterapii, wyd. III poprawione i uzupełnione, t. 1, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2010, s. 200, ISBN 978-83-200-4185-9.