Henryk Pietraszkiewicz , właśc. Hieronim Henryk Pietraszkiewicz (ur. 3 stycznia 1923 w Kolonii Woronowo na Wileńszczyźnie , zm. 10 kwietnia 2019 [1] w Gdyni ) – polski kontradmirał , inżynier techniki nawigacji i magister historii. Był oficerem politycznym piechoty oraz morskim dyplomowanym oficerem pokładowym okrętów podwodnych i torpedowych . W latach 1944–1946 przebył szlak bojowy z Warszawy do Berlina w składzie 1 Armii Wojska Polskiego . Po II wojnie światowej do 1984 służył w Marynarce Wojennej , dowodząc OORP „Sprawny” i „Sęp” , 1 Brygadą Okrętów Podwodnych oraz 9 Flotyllą Obrony Wybrzeża . Karierę zakończył na stanowisku zastępcy dowódcy Marynarki Wojennej ds. liniowych. W chwili śmierci był najstarszym żyjącym polskim marynarzem posiadającym stopień admiralski. Pochowany 15 kwietnia 2019 na cmentarzu Witomińskim w Gdyni[2] [3] (kwatera 57-11-28)[4] .
Grób kontradm. Henryka Pietraszkiewicza na cmentarzu Witomińskim
Wykształcenie
Urodził się 3 stycznia 1923 w Kolonii Woronowo na Wileńszczyźnie . W 1939 ukończył Gimnazjum im. ks. Grzegorza Piramowicza w Dziśnie . Po wcieleniu w 1944 do Armii Czerwonej , a następnie do Ludowego Wojska Polskiego odbył frontowe kursy – podoficerski i oficerski – w batalionie szkolnym 4 Dywizji Piechoty im. płka Jana Kilińskiego .
W okresie od 1946 do 1949 odbył studia w Wydziale Pokładowym Oficerskiej Szkoły Marynarki Wojennej w Gdyni i ukończył je jako prymus. Został również absolwentem Wyższego Kursu Akademickiego w Akademii Marynarki Wojennej ZSRR im. marsz. Klimienta Woroszyłowa w Leningradzie (lata 1955–1956). W 1966 uzyskał kolejno tytuł magistra historii na Wydziale Humanistycznym Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Gdańsku oraz tytuł inżyniera nawigatora statku morskiego na Wydziale Pokładowym Wyższej Szkoły Marynarki Wojennej w Gdyni.
1 Armia Wojska Polskiego
Służbę liniową rozpoczął na froncie wschodnim w 1945. Został zastępcą dowódcy baterii moździerzy ds. polityczno-wychowawczych w 10 pułku piechoty 4 Dywizji Piechoty . Z tą jednostką brał udział w bitwie o Warszawę , w przełamywaniu Wału Pomorskiego , w bitwie o Kołobrzeg , w forsowaniu Odry , w operacji berlińskiej oraz w walkach nad Łabą . Po zakończeniu działań wojennych był do 1946 roku instruktorem propagandy w 10 pułku piechoty.
Współpraca z Informacją Wojskową
Według materiałów zgromadzonych przez Instytut Pamięci Narodowej był tajnym współpracownikiem Informacji Wojskowej . Nosił pseudonim „Trał”. Został zwerbowany w 1949 podczas studiów w Oficerskiej Szkole Marynarki Wojennej w Gdyni[5] .
Marynarka Wojenna
Pierwsze stanowisko służbowe w Marynarce Wojennej objął w 1949 na ścigaczu okrętów podwodnych ORP „Sprawny” z dywizjonu ścigaczy w Gdyni, na którym został dowódcą okrętu. Jeszcze w tym samym roku wyznaczono go na zastępcę dowódcy okrętu podwodnego ORP „Sęp” w dywizjonie okrętów podwodnych w Gdyni. Od 1951 do 1954 dowodził ORP „Sęp”, po czym zajmował posadę szefa sztabu dywizjonu okrętów podwodnych. W 1956 został dowódcą 1. Brygady Okrętów Podwodnych w Gdyni. W latach 1966–1969 dowodził 9 Flotyllą Obrony Wybrzeża w Helu , a w 1969 przez krótki czas był komendantem Wyższej Szkoły Marynarki Wojennej. Następnie pełnił służbę w Dowództwie Marynarki Wojennej w Gdyni, początkowo jako szef Sztabu Głównego Marynarki Wojennej – I zastępca
dowódcy Marynarki Wojennej, a od 1979 zastępca dowódcy Marynarki Wojennej ds. liniowych. Formalnie służbę wojskową zakończył 18 listopada 1983 i przeszedł w stan spoczynku. 7 stycznia 1984 oficjalnie pożegnał go ówczesny minister Obrony Narodowej.
Awansował kolejno na stopnie oficerskie:
chor. piech. – 1944 rok
ppor. piech. – 1945 rok
por. piech. – 1946 rok
Był członkiem Polskiego Towarzystwa Nautologicznego oraz Ligi Morskiej i Rzecznej . W okresie od 1982 do 1986 sprawował funkcję prezesa Zarządu Głównego Ligi Morskiej i Rzecznej. Działa w Bractwie Okrętów Podwodnych i Stowarzyszeniu Oficerów Marynarki Wojennej Rzeczypospolitej Polskiej oraz Stowarzyszeniu Miłośników Okrętu Muzeum „Błyskawica” . W 2001 otrzymał doktorat honoris causa Akademii Marynarki Wojennej w Gdyni[6] .
Odznaczenia
Przypisy
Bibliografia
Tymczasowe Instruktorskie Kursy dla Oficerów
Oficerska Szkoła Marynarki Wojennej
Szkoła Podchorążych Marynarki Wojennej
Szkoła Podchorążych Marynarki Wojennej w Wielkiej Brytanii
Oficerska Szkoła Marynarki Wojennej
Wyższa Szkoła Marynarki Wojennej
Akademia Marynarki Wojennej