Thaçi studiował filozofię i historię na Uniwersytecie w Prisztinie. Po zakończeniu nauki wyemigrował do Szwajcarii. Rozpoczął studia podyplomowe w zakresie historii Europy Południowej na Uniwersytecie w Zurychu. Był tam również jednym z założycieli nowej partii politycznej, Ludowego Ruchu Kosowa. Jego ideologia nawiązywała do albańskiego nacjonalizmu i idei Wielkiej Albanii. W 1993 Thaçi opuścił Szwajcarię i wyjechał do Albanii. Został członkiem wewnętrznego dowództwa UÇK, odpowiedzialnym za środki finansowe, szkolenie i uzbrojenie rekrutów. Szkolił ich pod skrzydłami sprzyjającego Kosowu rządu albańskiego, z celem ostatecznego ich wysłania na tereny kosowskie. Jego partyzancki przydomek brzmiał „Gjarpëri” (wąż).
W lipcu 1997 serbski sąd w Prisztinie skazał zaocznie Thaçiego na 10 lat więzienia, oskarżając go o popełnienie wrogich aktów terroru. Z tego powodu Thaçi wraz ze swym oddziałem wojskowym musiał ukrywać się w lasach w okolicach Drenicy.
Thaçi zorganizował też syndykat przestępczy, zwany „Grupą Drenicką”. Grupa ta była odpowiedzialna za 10–15% ogólnej przestępczości w Kosowie. Głównym źródłem zarobku był przemyt broni, handel kradzionymi samochodami, handel ropą i papierosami, oraz handel żywym towarem i organizacja prostytucji. „Grupa Drenicka” była też odpowiedzialna za utrzymywanie kontaktów z mafią albańską, czeską i macedońską. Kolejnym ważnym faktem zasługującym na uwagę to jest siostra Thaçiego, która wyszła za mąż za Sejdija Bajrush, jednego z szefów mafii albańskiej[1].
W marcu 1999 Hashim Thaçi został politycznym przywódcą Armii Wyzwolenia Kosowa. Następnie wziął udział w negocjacjach w Rambouillet jako lider reprezentacji albańskiej społeczności Kosowa. Został także członkiem kosowskiego przedstawicielstwa w międzynarodowym procesie negocjacji w sprawie ustalenia ostatecznego statusu prowincji.
17 listopada 2007 jego Demokratyczna Partia Kosowa wygrała wybory parlamentarne w prowincji, zdobywając 34% głosów poparcia i 37 miejsc w 100-osobowym parlamencie. W czasie kampanii wyborczej Thaci zapowiadał jak najszybsze ogłoszenie niepodległości Kosowa[2]. Początkowo zamierzał to uczynić zaraz po 10 grudnia 2007, dacie zakończenia międzynarodowych rokowań na temat statusu prowincji. Jednak 19 listopada 2007, na spotkaniu w Londynie, ministrowie spraw zagranicznych UE przestrzegli Thaçiego przed ogłaszaniem jednostronnej deklaracji niepodległości bez wcześniejszych konsultacji i poparcia choćby części społeczności międzynarodowej[3].
11 grudnia 2007 Hashim Thaçi został desygnowany przez prezydentaFatmira Sejdiu na nowego szefa rządu. Jego partia rozpoczęła rozmowy koalicyjne z Demokratyczną Ligą Kosowa, drugą co do wielkości partią w parlamencie[4]. 9 stycznia 2008 Thaçi został wybrany przez parlament premierem Kosowa, głosami 85 za i 22 przeciw. Przy tej okazji zadeklarował osiągnięcie niepodległości przez Kosowo w pierwszej połowie 2008[5]. 17 lutego 2008 parlament Kosowa jednogłośnie proklamował powstanie niepodległej Republiki Kosowa[6]. W dniu 9 grudnia 2014 roku stracił stanowisko premiera. Nowym szefem rządu został Isa Mustafa, przywódca Demokratycznej Ligi Kosowa[7].
Według projektu raportu powstałego na zlecenie Rady Europy, stworzonego przez szwajcarskiego senatora Dicka Marty’ego i opublikowanego w grudniu 2010, Hashim Thaçi jako lider UÇK miał być zaangażowany w przemyt narkotyków i nielegalny handel organami ludzkimi przeznaczonymi na przeszczepy. Thaçi zaprzeczył tym zarzutom[8].
Oskarżenie o zbrodnie przeciwko ludzkości
24 czerwca 2020 roku Prokuratura Specjalnej Izby Sądowej Kosowa w Hadze (Thaçi i Veseli przeciwko tej instytucji prowadzili spisek) podała, że Hashim Thaçi i dziewięć osób (wśród nich Kadri Veseli) zostało oskarżonych o zbrodnie przeciwko ludzkości i zbrodnie wojenne, w tym prawie 100 zabójstw, popełnione na Serbach i Cyganach przez UÇK w czasie wojny w Kosowie w latach 1998–1999.[9][10] 5 listopada 2020 zrezygnował z urzędu[11].
↑ abPrezydent pełni równocześnie funkcję szefa rządu.
↑Republika Kosowa jest uznawana przez 97 ze 193 państw członkowskich ONZ, 22 z 27 państw członkowskich UE oraz 26 z 30 państw członkowskich NATO (stan na 4 września 2020).
↑Kolegialny organ pełniący funkcję głowy państwa i szefa rządu.
.svg)
