Bitwa pod Kockiem (1863)

Bitwa pod Kockiem (1863)
	powstanie styczniowe
Czas	25 grudnia 1863
Miejsce	Kock
Terytorium	Królestwo Kongresowe
Wynik	zwycięstwo Rosjan
Strony konfliktu
powstańcy styczniowi	Imperium Rosyjskie
Dowódcy
gen. Michał Heydenreich, Lutyński, Pogorzelski, Grzymała
Siły
kilkuset powstańców	2 roty piechoty, 4 szwadrony ułanów, 200 kozaków, 50 dragonów, oddział rakietników
Straty
Wg danych strony polskiej 79 zabitych i rannych, 160 powstańców rozproszonych	Wg danych strony polskiej około 70 zabitych
	Położenie na mapie Guberni Królestwa Polskiego (1904) miejsce bitwy
	51°38′N 22°26′E/51,633333 22,433333

Bitwa pod Kockiem – bitwa stoczona 25 grudnia 1863 roku na ulicach Kocka przez uczestników powstania styczniowego przeciwko wojskom rosyjskim. Klęskę poniosły połączone oddziały z Lubelszczyzny dowodzone przez generała Michała Heydenreicha "Kruka".

W czasie bitwy generał został ranny, a tuż po jej zakończeniu część oddziałów poszła w rozsypkę. Ogółem w potyczce zginęło lub zostało rannych 79 powstańców, których mogiły znajdują się na miejscowym cmentarzu parafialnym. W księdze stanu cywilnego parafii Kock widnieją w sumie nazwiska 5 poległych i zmarłych od ran powstańców (w tym jeden francuski ochotnik - Henryk Dunquerque)^[1]. Po stronie rosyjskiej poległo około 70 żołnierzy^[2].

Po klęsce „Kruk” uciekł do Galicji, a jego miejsce zastąpił pułkownik Walery Wróblewski.

Odwet zaborców dosięgnął mieszkańców Kocka w 1870 roku - ukazem carskim odebrano Kockowi prawa miejskie^[2].

Przypisy

↑ A.A. Polski A.A., A.A. Kasprzak A.A., W hołdzie przeszłości miejsca pamięci powstania styczniowego w województwie lubelskim, s.57, 2012 .
↑ ^a ^b Kock.pl. [dostęp 2010-04-28]. (pol.).