11 Armia (ZSRR)

11 Armia

11-я армия

Historia
Państwo	ZSRR
Sformowanie	7 września 1939
Rozformowanie	23 grudnia 1943
Dowódcy
Pierwszy	Nikifor Miedwiediew
Ostatni	Iwan Fiediuninski
Działania zbrojne
II wojna światowa kampania wrześniowa atak Niemiec na ZSRR bitwa pod Diemiańskiem bitwa na łuku kurskim
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych	Armia Czerwona
Podległość	Frontu Białoruskiego, Front Północno-Zachodni

11 Armia (ros. 11-я армия) – związek operacyjny Armii Czerwonej z okresu II wojny światowej

Historia

Dowództwo armii zostało sformowane 07.09.1939 roku na bazie Mińskiej Armijnej Grupy Operacyjnej w Białoruskim Specjalnym Okręgu Wojskowym. Od 17 września 1939 wraz z wojskami III Rzeszy i Słowacji 11 Armia brała udział w kampanii wrześniowej w składzie Frontu Białoruskiego^[1]. W czerwcu 1941 roku w składzie Frontu Północno-Zachodniego broniła terytorium Związku Radzieckiego atakowanego przez wojska III Rzeszy i jej satelitów^[2]. Armia uczestniczyła w bitwie kurskiej (5 lipca – 23 sierpnia 1943) w czasie której dowództwo frontu tworzyli następujący oficerowie: dowódca Iwan Fiediuninski, szef sztabu N. Korniejew, członkowie rady wojennej S. Pankow i F. Prudnikow oraz szef zarządu politycznego W. Szabanow^[3]. Armia rozformowana została w końcu grudnia 1943 roku.

Dowódcy armii

Dowódcy:

• komdiw Nikifor Miedwiediew – 09.1939 – 07.1940
• gen. por. Wasilij Morozow^[4] – 26.07.1940 – 18.11.1942
• gen. por. Pawieł Kuroczkin – 18.11.1942 – 15.03.1943
• gen. por. Anton Łopatin – 15.03.1943 – 14.07.1943
• gen. por. Iwan Fiediuninski – 14.07.1943 – 23.12.1943

Szefowie sztabu:

• płk Kuźma Sazonow^[1].

Struktura organizacyjna

Skład we wrześniu 1939^[5]:

• 16 Korpus Piechoty
  • 2 Dywizja Piechoty
  • 25 Dywizja Piechoty
  • 100 Dywizja Piechoty
• 3 Korpus Kawalerii
  • 2 Dywizja Kawalerii
  • 25 Dywizja Kawalerii
  • 100 Dywizja Kawalerii
  • 6 Brygada Pancerna

Skład 22 czerwca 1941 roku^[2]:

• 23 Dywizja Piechoty
• 126 Dywizja Piechoty – gen. mjr Michaił Kuzniecow
• 128 Dywizja Piechoty
• 10 Brygada Artylerii Przeciwpancernej – płk Maksim Jegorow
• 16 Korpus Strzelecki
• 29 Korpus Strzelecki (litewski) – gen. mjr Aleksandr Samochin
  • 179 Dywizja Piechoty – płk Aleksandr Ustinow
  • 184 Dywizja Piechoty – płk Matwiej Winogradow
• 3 Korpus Zmechanizowany
• oraz: 270, 448 i 615 pułk artylerii, 110 pułk haubic ciężkich, 429 pułk artylerii haubic, 19 i 247 samodzielny dywizjon przeciwlotniczy, 38 Samodzielna Brygada Saperów, 42 Szawelski Rejon Umocniony, 45 – Rejon Umocniony i 46^[6].

Przypisy

1. Zarzycki 2014 ↓, s. 266.
2. Fiszer i Gruszczyński 2009 ↓, s. 47.
3. Kołtunow i Sołowjow 1971 ↓, s. 460.
4. Plikus (kier.) 1968 ↓, s. 95.
5. Moczulski 2009 ↓, s. 968.
6. Bieszanow 2009 ↓, s. 138.

Bibliografia

• Władimir Bieszanow: Pogrom pancerny 1941. Warszawa: Bellona, 2009. ISBN 978-83-1111-530-9.
• Władimir Bieszanow: Czerwony blitzkrieg 1939-1940. Warszawa: Bellona, 2015. ISBN 978-83-1113-730-1.
• Michał Fiszer, Jerzy Gruszczyński: Operacja Barbarossa 1941. Hitlera uderza na ZSRR. Poznań: 2009. ISBN 978-83-261-0286-8.
• G. Kołtunow, B. Sołowjow: Bitwa pod Kurskiem. Warszawa: 1971.
• Leszek Moczulski: Wojna polska 1939. Warszawa: Bellona, 2009. ISBN 978-83-1111-5842.
• Mikołaj Plikus (kier.): 50 lat Armii Radzieckiej. Mała kronika. Warszawa: 1968.
• Piotr Zarzycki: Suplement do września 1939. Warszawa: 2014. ISBN 978-83-933204-7-9.