Селото се наоѓа во јужниот дел од Општина Кавадарци, од десната страна на реката Бошава, чиј атар со долг и тесен облик, се издига до сртот на Кожуф, каде што се допира со државната гранична линија со Грција.[2] Селото е ридско, на надморска височина од 510 метри. Од градот Кавадарци е оддалечено 21 километар.[2]
Селото има заеднички атар со соседното село Горна Бошава, којшто зафаќа простор од 43,6 км2. На него преовладуваат шумите на површина од 2.916,2 хектари, на пасиштата отпаѓаат 827,8 хектари, а на обработливото земјиште 550,5 хектари.[2]
Селото се наоѓа на ниска тераса на левата и присојничава страна на реката Бошава, во подножјето на планината Кожуф. Има издолжен облик. Било поделено на Горно и Долно Маало.[3]
Селото се наоѓа во долината на реката Бошава. До селото се доаѓа преку асфалтен пат од Кавадарци преку Витачево и селата Страгово и Крњево. Од Долна Бошава продолжува земјен пат до Конопиште по долината на Бошава.
Историја
Долна Бошава е старо село, кое пред основањето на соседното Горна Бошава, се нарекувало само Бошава. На почетокот на XIX век, селото поради зулум на Рибаровци се раселило, старите родови побегнале во Меглен. Подоцна, некои од нив се вратиле.[3]
Во XIX век, Долна Бошава било село во Рожденската нахија во Тиквешката каза на Отоманското Царство.
Селото подеднакво се занимаваат со земјоделство и сточарство. До ослободувањето од турско ропство, Долното Маало било во посед на Шаќири-бег Рибаровски од Долни Дисан, додека Горното Маало било во посед на Усни-бег Рибаровски од Кавадарци.[3]
Старинци:Савевци-Караџовци (1 к.) некогаш во дамнешни времиња избегале во Меглен, па потоа се вратиле назад. А таму останале некои нивни роднини.
Доселеници:Мановци (1 к.) доселени се на почетокот од XIX век од селото Бешиште во Мариово; Поспаловци (1 к.) доселени се на почетокот од XIX век од селото Бегниште; Бадевци (2 к.) доселени се околу 1840 година од селото Страгово; Димовци (2 к.) доселени се околу 1840, но не знаат од каде; Кошанци (1 к.) доселени се околу 1840 година од селото Кошани; Аврамовци (2 к.) доселени се околу 1860 година од селото Конопиште; Ѓоговци (1 к.) доселени се околу 1880 година од селото Горни Дисан; Мировци (1 к.) доселени се околу 1880 година од селото Моклиште; Гркљановци (1 к.) доселени се околу 1880 година од селото Страгово; Ѓорѓовци (1 к.) доселени се околу 1890 година од околината на Костур; Најдовци (1 к.) доселени се околу 1890 година од селото Конопиште; Крстевци (1 к.) доселени се околу 1890 година од селото Конопиште; Николовци (3 к.) доселени се околу 1890 година од селото Стрмашево; Ѓурчијовци (1 к.) доселени се околу 1902 година од селото Стрмашево; Ѓорѓевци (1 к.) доселени се околу 1905 година од селото Бунарче; Данчевци (1 к.), Димковци (1 к.), Афковци (1 к.), Ичковци (1 к.) и Танчевци (1 к.) доселени се во 1916 година од селото Зборско во Меглен; Бешировци (1 к.) доселени се во 1917 година од селото Страгово, а таму во 1916 година од селото Зборско во Меглен; Аџијовци (1 к.) доселени се во 1922 година од селото Страгово. А таму во 1916 година од селото Зборско во Меглен.
Самоуправа и политика
Селото влегува во рамките на Општина Кавадарци, која била променета со новата територијална поделба на Македонија во 2004 година, при што кон нејзе била придодадена поранешната општина, Конопиште. Во периодот од 1996-2004 година, селото било дел од некогашната Општина Конопиште.
Во периодот 1950-1952, селото било дел од некогашната општина Крњево, во која влегувале селата Барово, Горна Бошава, Долна Бошава, Крњево, Страгово и Стрмашево.
Во периодот 1952-1955, селото било дел од тогашната општина Крњево, во која покрај селото Долна Бошава се наоѓале селата Барово, Бохула, Бунарче, Горна Бошава, Конопиште, Крњево, Радња, Страгово, Стрмашево и Чемерско.
Во периодот 1955-1965, селото било дел од тогашната општина Конопиште.
Во периодот 1965-1996 година, селото се наоѓало во рамките на големата Општина Кавадарци.
Избирачко место
Во селото постои избирачко место бр. 0706 според Државната изборна комисија, кое е сместено во зграда на општината, поранешни простории на основното училиште.[11]
↑Јелена Павловска, Наташа Ниќифоровиќ и Огнен Коцевски (2011). Валентина Божиновска (уред.). Карта на верски објекти во Македонија. Менора - Скопје: Комисија за односи во верските заедници и религиозните групи. ISBN978-608-65143-2-7.