I (старословенска кирилица: і; сп. глаголичното: 
) — буква во повеќе кирилични азбуки, вклучувајќи ја старословенската, украинската и белоруската азбука, а претходно била и во руската азбука сè до реформата од 1917-1918 г. (заменета со ‹и›). Таа води потекло од старословенската буква ‹
›, а уште поназад од грчката јота чијашто прототип е феникиската буква ‹
› („јод“) што ја означува согласката /j/. Во глаголицата, како и во кирилицата, за звукот /i/ имало две букви: ‹
› и ‹
›. За првата од нив обично се смета дека ѝ соодветствувала на кириличnото ‹›, а втората на кириличното ‹і›, но постои и спротивен став.
Бројчената вредност на оваа буква во старословенската и црковнословенската азбука е 10.
Во некои текстови на македонски јазик напишани пред јазичните комисии (1944 г.), како на пример зборникот на браќата Миладиновци, оваа буква се употребувала еднакво како во рускиот јазик до 1917-1918 г. (в. подолу). Други текстови, пак, ја употребуваат каде што буквата ‹ј› се употребува денеска.
Руска азбука
Во руската азбука до 1917-1918 г., буквата ‹і› се употребува за бележењето на звукот /i/ пред сите самогласки и пред буквата ‹й› (Великій, Кіев итн.), пред сите јотирани самогласки (‹я›, ‹ю›, ‹е›, ‹ё›, ‹и›, на пр.: Македонія, Англія итн.) како и во зборот „мір“ кога тој значи „свет“ (сп. за мир во всем міре, „за мир во сиот свет“).
Поврзано
