Otto Fritz Meyerhof

Otto Fritz Meyerhof

Biografía
Nacemento	12 de abril de 1884 Hannover, Alemaña
Morte	6 de outubro de 1951 (67 anos) Filadelfia (Estados Unidos de América)
Causa da morte	infarto agudo de miocardio
Catedrático
Datos persoais
Educación	Universidade de Estrasburgo Universidade de Heidelberg Universidade Humboldt de Berlín
Director de tese	Otto Heinrich Warburg
Actividade
Campo de traballo	Bioquímica
Lugar de traballo	Kiel
Ocupación	bioquímico, profesor universitario, psiquiatra, fisiólogo
Empregador	Universidade de Kiel ^(pt) Universidade de Heidelberg Universidade de Pensilvania
Membro de	Academia Naciona de Ciencias dos Estados Unidos (1949–) Academia de Ciências de Heidelberg ^(pt) (membro correspondente) (1947–) Royal Society (1937–) Academia de Ciências de Heidelberg ^(pt) (ordinary member ^(en) ) (1931–1937)
Obra
Doutorando	Severo Ochoa
Familia
Fillos	George Geoffrey Meyerhof, Walter Meyerhof
Pais	Felix Meyerhof   e Bettina Meyerhof
Premios
(17 de xuño de 1937)  Membro estranxeiro da Royal Society (1922)  Premio Nobel en Fisioloxía ou Medicina
Descrito pola fonte	Nordisk familjebok Grande Enciclopedia Soviética 1969-1978, (sec:Мейергоф Отто) Heidelberg Scholar Lexicon 1803–1932 ^(en) , (p.180)

Otto Fritz Meyerhof, nado en Hannover o 12 de abril de 1884 e finado en Filadelfia (EUA) o 6 de outubro de 1951, foi un fisiólogo alemán.

Traxectoria

Realizou os estudos de Medicina en Friburgo e Estrasburgo, e o doutoramento en Heidelberg. Traballou no instituto de Fisioloxía e Bioloxía de Kiel. Foi director do instituto de Fisioloxía e Bioloxía Wilhelm Kaiser, Berlín.

O ascenso do partido nazi obrigou a Meyerhof, de orixe xudía, a emigrar a París, e posteriormente a Estados Unidos. Foi profesor de fisioloxía na Universidade de Pensilvania, e faleceu en Filadelfia, en 1951.

Os seus traballos orientáronse, preferentemente, no proceso químico que se verifica na combustión da glicosa presente no organismo e na liberación de enerxía que se desprende en toda contracción muscular.

Meyerhof comprobou que se a contracción muscular se produce en presenza de osíxeno, a glicosa transfórmase en ácido láctico e este, pola presenza do osíxeno, en anhídrido carbónico e auga.

Obtivo o Premio Nobel de Medicina en 1922, compartido con Archibald Vivian Hill.