Feodor Lynen comezou os seus estudos no departamento de Química da Universidade de Múnic en 1930 e licenciouse en marzo de 1937 con Heinrich Wieland co traballo: "Sobre as substancias tóxicas na Amanita". Lynen permaneceu en Alemaña durante a Segunda guerra mundial. En 1942 converteuse en profesor de Química na Universidade de Múnic. En 1947 pasou a ser profesor axudante e en 1953 profesor de Bioquímica. A partir de 1954 foi director do Instituto Max-Planck de Química Celular de Múnic, cargo que foi creado para el por iniciativa de dous científicos de alto nivel, Otto Warburg e Otto Hahn. En 1972, este instituto fusionouse co recentemente fundado Instituto Max-Planck de Bioquímica en 1972. Tamén en 1972, Lynen foi nomeado presidente da Gesellschaft Deutscher Chemiker (GDCh).[1]
En 1964, gañou o Premio Nobel de Fisioloxía ou Medicina xunto con Konrad Bloch (que realizara as súas investigacións de xeito independente nos Estados Unidos), polos seus descubrimentos sobre o mecanismo e a regulación do metabolismo do colesterol e dos ácidos graxos. Estes descubrimentos tardaron moitos anos en funcionar.[2][3][4][5] O Comité Nobel considerou isto importante porque comprender o metabolismo dos esterois e dos ácidos graxos pode revelar como o colesterol afecta as doenzas cardíacas e os ictus.[6] A súa conferencia Nobel o 11 de decembro de 1964 foi "A vía do 'ácido acético activado' aos terpenos e ácidos graxos".[7]
Traballando principalmente por separado, Lynen e Bloch descubriron os pasos que crearon o escualeno e convertérono en colesterol. Inicialmente, Lynen descubriu que se necesitaba acetato activado coa coenzima A para iniciar o proceso.[7] Descubriu a estrutura química do acetil-coenzima A, necesaria para unha comprensión detallada das vías bioquímicas. Tamén aprendeu que a biotina, ou vitamina B7, era necesaria no proceso.
O 14 de maio de 1937, Lynen casou con Eva Wieland (1915–2002), filla do seu profesor académico. Tiveron cinco fillos entre 1938 e 1946.[1] Feodor Lynen morreu en Múnic, Alemaña, o 6 de agosto de 1979, seis semanas despois dunha operación de aneurisma.[6]
↑"beta-Hydroxy-beta-methyl-glutaryl coenzyme A reductase, cleavage and condensing enzymes in relation to cholesterol formation in rat liver" 40. 6-1960: 491–501. PMID13805544. doi:10.1016/0006-3002(60)91390-1.
↑Lynen F (6-1966). "The biochemical basis of the biosynthesis of cholesterol and fatty acids" (en alemán)78 (27): 489–97. PMID4296920.
↑"Regulation of cholesterol biosynthesis in rat liver: diurnal changes of activity and influence of bile acids" 133 (1). 8-1969: 11–21. PMID5810824. doi:10.1016/0003-9861(69)90482-2.
↑"Influence of bile acids on the activity of rat liver 3-hydroxy-3-methylglutaryl coenzyme A reductase. 1. Effect of bile acids in vitro and in vivo" 18 (1). 1-1971: 10–4. PMID5547468. doi:10.1111/j.1432-1033.1971.tb01207.x.