ذوق خلاق و طبع روانش در آغاز راه او را به تدریس شعر انگلیسی رهنمون ساخت. . . . همواره تعدادی هم مستمع آزاد در "آرزوی باغ و گلستان" و دیدار "آن چهره مشعشع خندان" به کلاس می‌آمدند تا عجائب خدا را با دیدار معلمی پیامبرگونه نظاره کنند.
ترجمه، نقد و فرهنگ‌نویسی دلگرمی‌های دیگر حق‌شناس بود. در عرصه نویسندگی حق‌شناس کیمیاگر واژه‌ها بود. برابرنهاده‌هایش که برگرفته از معنای واژه و نیز مبین آهنگ آن است ذهن را از تصویر سرشار می‌کند.
علی‌محمد حق‌شناس در ۱۴ اردیبهشت ۱۳۱۹ در خانواده‌ای مذهبی از بیت آیت‌الله حق‌شناس در جهرم به دنیا آمد. پدرش بازرگان بود. دیپلم ادبی را از دبیرستان نمازیشیراز اخذ کرد. حق‌شناس از دانشسرای عالی تهران (دانشگاه تربیت معلم و خوارزمی کنونی) در رشتهٔ زبان و ادبیات فارسی لیسانس گرفت. در دوران دانشجویی دوست و همنشین بیژن نجدی بود. سپس عازم انگلستان شد و از دانشگاه لندن در رشتهٔ زبان‌شناسی و آواشناسی همگانی دکتری گرفت. وی در سال ۱۳۵۲ به ایران بازگشت. نخست در دانشگاه ملی (دانشگاه شهید بهشتی کنونی) و بعد در دانشگاه تهران به تدریس پرداخت. او در سال ۱۳۸۵ به عنوان چهرهٔ ماندگار معرفی شد. این چهره ماندگار زبان‌شناسی، از نوجوانی شعر می‌سروده و تخلصش در اشعار «حق شناس» بوده‌است. او کتاب فرهنگ هزاره را با همکاری حسین سامعی و نرگس انتخابی تألیف کرده که این کتاب، در دورهٔ بیستم انتخاب کتاب سال، از طرف وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به عنوان کتاب سال معرفی و برگزیده شده است.[۴]
درگذشت
حق‌شناس در روز جمعه ۱۰ اردیبهشت ۱۳۸۹ به علت بیماری در یکی از بیمارستان‌های تهران درگذشت و در کلاردشت دفن شد.[۵][۶][۷]
حق شناس در دانشگاه‌های تهران شاگردان زیادی داشت. گرچه در رشته زبان‌شناسی درس می‌داد، مشاوره پایان نامه دانشجویان دکترا و ارشد ادبیات فارسی را به عهده داشت. از مهم‌ترین شاگردانش در ادبیات فارسی این افراد هستند: قیصر امین پور، مسعود جعفری جزه، کوروش صفوی و حمید عبدالهیان.[نیازمند منبع]
یادبود
به گزارش ایسنا، یکی از خیابان‌های شهر تهران (واقع در منطقه ۳) در سال ۱۴۰۰، به یادبود و بزرگداشت وی، به نام علی‌محمد حق شناس نام‌گذاری شد.[۸]
