پیشتر، یک برنامهٔ تلویزیونی هفتگی به همین نام از شبکه دو سیمای جمهوری اسلامی ایران به مدت ۱۴ ماه و هر هفته پخش میشد و در این مدت بیش از ۱۰۰ شخصیت علمی، فرهنگی و هنری در این مجموعهٔ تلویزیونی از سال ۱۳۷۲ معرفی شدند.
همایش چهرههای ماندگار تا سال ۱۳۸۵ سالیانه و پس از آن هر دو سال یکبار برگزار میشد، آخرین سال برگزاری همایش سال ۱۳۸۹ بوده (جمعاً ۸ دوره) و پس از آن برگزار نشده است.
با شهرتی که همایش چهرههای ماندگار کسب کرده بود به تدریج برخی محافل خصوصی نیز از این عنوان برای جوایز خود استفاده کردند که مورد اعتراض رضا پورحسین (ریاست ستاد همایش) و محمود اسعدی (طراح و دبیر همایش) قرار گرفت؛ چرا که معتقد بودند این شرکتها عمدتاً با اهداف مالی ایجاد شدند.[۱][۲]
توقف برگزاری و پی آمدها
علت توقف برنامه تاکنون به روشنی بیان نشده است و اغلب به سوء استفاده از نام و نشان چهرههای ماندگار و فعالیتهای جعلی به عنوان دلیل اصلی اشاره شده است.[۳] یکبار در مرداد ۱۳۹۴ صحبت از ادامه برنامه و برگزاری همایش نهم در اردیبهشت ۱۳۹۵ شد[۴] اما به سرانجام نرسید. در آبان ۱۴۰۰ بهاءالدین خرمشاهی ضمن ابراز تاسف از عدم پذیرش جایزه همایش، نسبت به برگزاری مجدد همایش ابراز امیدواری کرد.[۵]
محمود اسعدی در ۱۵ اسفند ۱۳۸۹ (چند ماه بعداز آخرین همایش) از کتاب «چهرههای ماندگار» رونمایی کرد[۶] او بعداز تعطیلی برنامه، ابتدا ماهنامه «چهرههای ماندگار» را منتشر کرد[۷] و سپس در تدارک «نمایشگاه آثار چهرههای ماندگار» در فرهنگسرای نیاوران برآمد؛ اولین و دومین نمایشگاه را در مهرماه ۱۳۹۶ و ۱۳۹۷ برگزار کرد و در پاسخ به پرسشی پیرامون تشکیل نمایشگاه یا موزهای دائمی از آثار چهرههای ماندگار گفت:
حدود یک دهه پیش موزه و سرای چهرههای ماندگار را در مجموعه تاریخی سعدآباد پایهگذاری کردیم، اما با تغییر دولت، این سرا به بهانه مرمت تعطیل شد و اکنون بیش از ۴ سال است که آثار آن در یک اتاق از مجموعه سعدآباد انبار شده و خاک میخورد[۸]
منتخبان
بهجز مرتضی مطهری، (دوره اول)، سیدحسن حسینی (دوره چهارم) و قیصر امینپور (دوره هفتم) که پس از درگذشت، انتخاب شدند؛ تمام منتخبان در زمان معرفی در قید حیات بودهاند.
منتخبان به تفکیک دوره و به ترتیب الفبا عبارتند از:
بر این همایش برخی انتقادات وارد شده است. تعداد برگزیدگان هر دوره در هر حوزه مشخص نیست و بهصورت سلیقهای در برخی همایشها تعداد زیادی از یک حوزه انتخاب شدهاند. بیشتر برگزیدگان از تهران انتخاب شدهاند، درحالیکه در برخی حوزهها از جمله هنر، به سایر نواحی ایران بیتوجهی شده است؛ و این که انتخابشدگان مخلوطی هستند از چهرههای علمی و کسانی که در جمهوری اسلامی مقامات اجرایی دارند، درحالیکه افراد اجرایی فرصت کافی برای انجام پژوهش نداشتهاند و سوابق علمیشان اندک است. نقدهای بسیاری با ادامهیافتن این برنامه و رسیدن به اسامی کسانی که مانند افراد صاحبنام دورههای اولیه، چندان صاحبنام و در حد بزرگان بیبدیل علمی-فرهنگی نیستند، باعث شده تا نقدها در مورد بعضی از انتخابها پررنگتر شود.[۱۵]
حسین شکویی جغرافیدان برجسته ایرانی که خود نیز چهره ماندگار انتخاب شده، ضمن تقدیر از این حرکت، بهطور تلویحی، سی درصد منتخبان را شایسته نمیداند و کلاً در اینباره گفته است:[۱۶]
"این کار شایستهای است که از انسانهایی یاد شود که یک عمر زحمت کشیدهاند، الان به جایی رسیدهاند که هم روحاً و هم جسماً خستهاند. منتها، امید است که سیاستزدگی یا بعضی مسائل دیگر، بعدها در این انتخابها دخالت داده نشوند. و واقعاً شایستگان انتخاب شوند. من این را برای خودم عرض نمیکنم، ولی۷۰ درصد آنهایی که من میشناختم، واقعاً حقشان بود که انتخاب شوند. چرا که زندگیشان را بیتوقع در این راه فدا کردهاند. میگویند هر کتاب یا هر دفتری که نوشته میشود، یک دفتر از زندگی انسان آتش زده میشود وحشتناک است؛ بنابراین این کار را خیلی خوب میدانم. نه چون خودم هم انتخاب شدهام، بلکه از جنبههای فرهنگی عرض میکنم و این کار جامعه فرهنگی و مسؤولان ما، به شایستگان احترام میگذارند، به زحمتکشانی که به فرهنگ جامعه صادقانه خدمت میکنند."