علیرضا فیض (زاده ۱۳۰۴ قم – درگذشته ۱۲ اسفند ۱۳۹۷)[۱] پژوهشگر فقه و اصول و فلسفه اسلامی، حقوقدان و استاد دانشگاه تهران بود.
زندگینامه
علیرضا فیض فرزند میرزا محمد فیض نواده محدث بزرگ ملا محسن فیض کاشانی به سال ۱۳۰۴ ه.ش در شهر قم به دنیا آمد. از سن پنج سالگی تا هفت سالگی به مکتب خانه رفت و بعد از آن در دبستان و دبیرستان محمدیه قم دوره ابتدایی و متوسطه را فرا گرفت. از سال ۱۳۱۷ ش تا ۱۳۳۲ش پانزده سال تمام در حوزه علمیه قم و نجف به تحصیل دروس سطح خارج فقه و اصول محمد کاظم شیرازی و سیدابوالقاسم خویی گذرانید و اجتهاد وی از سوی محمدتقی خوانساری، عباسعلی شاهرودی، سید محمد محقق داماد و محمد فیض صادر وامضا شد.
تحصیل و تدریس دانشگاهی
در این زمان به تدریس نیز در بعضی از سطوح ادبیات عرب، منطق و فقه و اصول ضمن تحصیل پرداخت. برای تحصیلات دانشگاهی به تهران آمد و در رشته فلسفه و حکمت اسلامی به تحصیل پرداخت رساله دکتری خود را با عنوان (انتقاد به منطق ارسطو) نگاشت و در سال ۱۳۴۲ به اخذ مدرک دکتری نائل آمد؛ و از سال ۱۳۳۶ که دانشجوی دکتری بود در دانشکده الهیات دانشگاه تهران مشغول به تدریس فقه و اصول شد و به درجهٔ استاد تمامی رسید و تا سال ۱۳۸۰ که به افتخار بازنشستگی نائل آمد ۴۳ سال گذشت؛ و قریب به ۳۵ سال سمت مدیریت گروه فقه و مبانی حقوق اسلامی دانشکده الهیات دانشگاه تهران را به عهده داشت؛ و به عنوان استاد نمونه کشوری در سال ۱۳۶۰ و ۱۳۷۰ انتخاب شد. سال ۱۳۸۲ به عنوان چهره ماندگار در رشته فقه و حقوق اسلام برگزیده شد.[۱]