Bireyci feminizm

Bireyci feminizm, aynı zamanda ifeminizm olarak da bilinir, bireyciliği, kişisel özerkliği, devletin kadınlara karşı uyguladığı ayrımcılıktan özgürlüğü ve toplumsal cinsiyet eşitliğini vurgulayan liberteryen bir feminist harekettir.

Genel bakış

Bireyci feministler, cinsiyete ve toplumsal cinsiyete dayalı ayrıcalıkları ortadan kaldırmak ve bireylerin eşit haklara sahip olmasını sağlamak için hukuk sistemlerini değiştirmeye çalışırlar. Bireyci feminizm, kadınları kendi hayatlarının tüm sorumluluğunu üstlenmeye teşvik eder ve yetişkinlerin kendi vücutlarıyla ilgili yaptıkları seçimlere devletin müdahalesine karşı çıkar.^[1][2][3]

Bireyci veya liberteryen feminizm bazen liberal feminizmin birçok kolundan biri olarak gruplandırılır, ancak 21. yüzyılın ana akım liberal feminizminden önemli ölçüde sapma eğilimindedir.^[4][4] Bireyci feministler Wendy McElroy ve Christina Hoff Sommers, bireyci feminizmi "politik" veya "toplumsal cinsiyet feminizmi" olarak adlandırdıkları şeye karşı tanımlarlar.^[1][5][6]

Fikirler

Liberteryen feministler, kadınların özerkliğini ve seçme özgürlüğünü sınırlayan cinsiyet rollerini reddederler. Ayrıca, özellikle yasal olarak dayatılırlarsa, katı cinsiyet rollerinin hem kadınları hem de erkekleri sınırladığını savunurlar.^[7] Liberteryen feministler, olumlu amaçlara ulaşmak için kurumsal gücü kullanmayı eleştirirler. Devletin kadınlar adına karar vermesine izin vermenin, kadınların bireysel seçme özgürlüğünü sınırlayabileceğine inanırlar. Örneğin, kadınları "korumak" için seks işçiliğini yasaklamak, kadınlara tek tip bir grup olarak davranmak, onları bireyler olarak görmezden gelmek ve seks sektöründe çalışmayı seçen kadınların ekonomik fırsatlarını ellerinden almaktır.

ABD'li liberteryen düşünce kuruluşu Cato Enstitüsü, kapitalizmin kadınlara daha yüksek yaşam standardı, kaynaklara daha fazla erişim, daha fazla bireysel özgürlük ve fiziksel iş dışında daha fazla iş fırsatı sağladığını savunuyor.^[8][9]

Bireyci feminizm, erkeklerin ve kadınların haklarını eşit şekilde koruyan yasaları destekleyen doğal hukuk teorisine uygundur.^[10] Bireyci feministler, hükûmetin kadınların ihtiyaçlarını erkeklere göre önceliklendirmemesi gerektiğini, kişisel ilişkiler, özel ekonomik düzenlemeler, eğlence ve medya temsili veya genel sosyokültürel alanlarda eşitlik yaratmak için müdahale etmemesi gerektiğini savunurlar.

ABD'deki tarihi

Bireyci feminist Joan Kennedy Taylor'a göre, Amerika Birleşik Devletleri'ndeki erken dönem örgütlü feminizm temelde "klasik liberal bir kadın hareketiydi." Birinci dalga feministler, evrensel oy hakkı, köleliğin kaldırılması, kadınların mülkiyet hakları ve diğer eşit hak biçimlerine odaklanıyordu.^[4]

Viktorya döneminde ve 20. yüzyılın başlarında, ABD ve İngiltere'de bireyci feminizm modası geçti. Bu dönemde ilerici, emekçi ve sosyalist hareketler siyaset üzerinde daha fazla etkili olmaya başladı.

20. yüzyılın ortalarında, otorite karşıtı ve bireyci ikinci dalga feministler tarafından bireyci feminizm yeniden canlandırıldı. Taylor'a göre "geniş destek gören siyasi meseleler, doğum kontrolü ve kürtaj hakkı ile Eşit Haklar Kanunu'ydu.^[2]

Bireyci feminizm, liberteryen feminizm ve klasik liberal feminizm gibi etiketler, 20. yüzyılın sonlarında Taylor, Sharon Presley, Tonie Nathan ve Wendy McElroy gibi yazarlar ve aktivistler tarafından açıkça benimsenmiştir. Modern liberteryen feminizm, bu kadınlar ve çağdaşları, Nadine Strossen ve Camille Paglia dahil olmak üzere, tarih boyunca klasik liberal ve anarşist yazarların fikirlerinin bir devamı niteliğindedir.

Eleştiriler

Bireysel feminizmin eleştirileri, feminizm olarak bireycilik değerlerine katılmamaktan, etkili aktivizm olarak bireysel feminizmin sınırlamalarını ifade etmeye kadar uzanır. Eleştirmenler, bireysel feminizmin yapısal eşitsizliği yeterince ele almadığını savunuyorlar.^[11] 1995 yılında Amerikalı radikal feminist Catharine MacKinnon, özellikle de renkleri farklı kadınlar olmak üzere "kadınların kullanıldığını, istismar edildiğini, satın alındığını, satıldığını ve susturulduğunu" ifade ederek bireysel seçimin değerini eleştirdi.^[12] 1999 yılında Amerikalı feminist Susan Brownmiller, kolektif, "birleşik" feminizme olan tiksintinin, "zayıflayan" ve sağlıksız bir feminist hareketin işareti olduğunu öne sürdü ^[13]

Önemli bireyci feministler

• William Lloyd Garrison (1805–1879)^{[citation needed]}
• Ezra Heywood (1829–1893)
• Voltairine de Cleyre (1866–1912)
• Dora Marsden (1882–1960)
• Suzanne La Follette (1893–1983)
• Tonie Nathan (1923–2014)
• Joan Kennedy Taylor (1926–2005)
• Mimi Reisel Gladstein (b. 1936)
• Sharon Presley (d. 1943)
• Camille Paglia (d. 1947)
• Christina Hoff Sommers (d. 1950)
• Wendy McElroy (d. 1951)
• Virginia Postrel (d. 1960)
• Cathy Young (d. 1963)
• Tiffany Million (d. 1966)
• Rene Denfeld

Ayrıca bakınız

• Anarko-feminizm
• Kültürel liberalizm
• Eşitlikçi feminizm
• Varoluşçu feminizm
• Liberal feminizm

Kaynakça

1. ^ McElroy, Wendy, (Ed.) (2002). Liberty for women: freedom and feminism in the twenty-first century. Chicago: Ivan R. Dee. ISBN 978-1-56663-434-2. 
2. ^ Taylor, Joan Kennedy (1992). Reclaiming the mainstream: individualist feminism rediscovered. Buffalo, N.Y: Prometheus Books. ISBN 978-0-87975-717-5. 
3. Taylor, Joan Kennedy (1999). What to do when you don't want to call the cops: a non-adversarial approach to sexual harassment. New York: London : New York University Press. ISBN 978-0-8147-8232-3. 
4. ^ www.libertarianism.org https://web.archive.org/web/19970328231227/https://www.libertarianism.org/. 28 Mart 1997 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Mart 2024.  Eksik ya da boş |başlık= (yardım)
5. Sommers, Christina Hoff (1995). Who stole feminism? how women have betrayed women. First Touchstone edition. New York: Touchstone. ISBN 978-0-684-80156-8. 
6. Warnick, Ashlie; McElroy, Wendy (Mayıs 2003). "Book Notice: Ifeminism". Michigan Law Review. 101 (6): 1602. doi:10.2307/3595325. ISSN 0026-2234. 
7. "HOW IS LIBERTARIAN FEMINISM DIFFERENT FROM OTHER FEMINISMS?". 19 Aralık 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Mart 2024. 
8. "Why Feminists Should Embrace Capitalism". 2 Eylül 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Mart 2024. 
9. "Does Capitalism Help Women?". 2 Eylül 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Mart 2024. 
10. "Individualist Feminism of the Nineteenth Century: Collected Writings and Biographical Profiles". Reference Reviews. 15 (7): 15-15. 1 Temmuz 2001. doi:10.1108/rr.2001.15.7.15.368. ISSN 0950-4125. 
11. Barbre, Joy Webster, (Ed.) (1990). Interpreting women's lives: feminist theory and personal narratives. 2nd pr. Bloomington: Indiana Univ. Pr. ISBN 978-0-253-20501-8. 
12. Freedman, Monroe H.; Freedman, Eric M.; Hofstra University, (Ed.) (1995). Group defamation and freedom of speech: the relationship between language and violence. Contributions in legal studies. Westport, Conn: Greenwood Press. ISBN 978-0-313-29297-2. 
13. Brownmiller, Susan (1999). In our time: memoir of a revolution. New York: Dial Press. ISBN 978-0-385-31486-2.