PROFILBARU.COM

โกะ-ซางะ
โกะ-ซางะ
จักรพรรดิแห่งญี่ปุ่น องค์ที่ 88
	ครองราชย์ ; 10 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 1785 - 16 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 1789
พิธีขึ้น	19 เมษายน พ.ศ. 1785; พระราชวังหลวงเฮอัง
ไดโจไซ	6 ธันวาคม พ.ศ. 1785
รัชศก	นินจิ ; คังเง็ง
ก่อนหน้า	ชิโจ
ถัดไป	โกะ-ฟุกะกุซะ
พระราชสมภพ	1 เมษายน พ.ศ. 1763
สวรรคต	20 มีนาคม พ.ศ. 1815
ฝังพระบรมศพ	22 มีนาคม พ.ศ. 1815
สุสานหลวง	ซางะ โนะ มินะมิ
พิธีฉลองการเจริญวัย	21 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 1783
พระราชบิดา	จักรพรรดิสึชิมิกะโดะ
จักรพรรดินี (โคโง)	ฟุจิวะระ โนะ คิสึชิ
พระราชโอรส-ธิดา	โกะ-ฟุกะกุซะ ; คาเมยามะ

จักรพรรดิโกะ-ซางะ (อังกฤษ: Emperor Go-Saga; ญี่ปุ่น: 後嵯峨天皇;1 เมษายน ค.ศ. 1220 – 20 มีนาคม ค.ศ. 1272) จักรพรรดิญี่ปุ่น องค์ที่ 88 อันเนื่องมาจากการสืบราชสันตติวงศ์ตามโบราณราชประเพณี

รัชสมัยของพระองค์อยู่ใน ค.ศ. 1242–1246

พระราชวงศ์

ก่อนที่จักรพรรดิโกซางะจะขึ้นครองราชบัลลังก์ดอกเบญจมาศมีพระนามเดิมว่า เจ้าชายคุนิฮิโตะ (邦仁親王)^[1]

เป็นพระราชโอรสองค์ที่ 2 ใน จักรพรรดิสึชิมิกะโดะ

จักรพรรดินี : ฟุจิวะระ โนะ คิสึชิ (Fujiwara no Kitsushi)^[2]
- พระราชโอรสองค์ที่ 4 (第四皇子): เจ้าชายฮิซะฮิโตะ (久仁親王) (ต่อมาคือ จักรพรรดิโกะ-ฟุกะกุซะ) (後深草天皇)
- พระราชธิดาองค์ที่ 1 (第一皇女): เจ้าหญิงโอะซะโกะ (綜子内親王)^[3]
- พระราชโอรสองค์ที่ 7 : เจ้าชายสึเนะฮิโตะ (恒仁親王) (ต่อมาคือ จักรพรรดิคาเมยามะ) (亀山天皇)
- พระราชโอรสองค์ที่ 11 : เจ้าชายมะซะตะกะ (雅尊親王)
- พระราชโอรสองค์ที่ 13 : เจ้าชายซะดะโยะชิ (貞良親王)
นางสนองพระโอษฐ์ : ไทระ โนะ มุเนะโกะ (平棟子) ธิดาของ ไทระ โนะ มุเนะโมะโตะ (Taira no Munemoto)^[4]
- พระราชโอรสองค์ที่ 3 (第三皇子): เจ้าชายมุเนะตะกะ (ต่อมาคือ โชกุน คนที่ 6 แห่ง รัฐบาลโชกุนคะมะกุระ)
สาวใช้ : ฟุจิวะระ ??
- พระราชโอรสองค์ที่ 8 : เจ้าชายกะกุโจ (覚助法親王) (ต่อมาทรงผนวชเป็นพระภิกษุ)^[3]
- พระราชธิดาองค์ที่ 2 (第二皇女): เจ้าหญิง ?? (Imperial Princess ??)
- พระราชธิดาองค์ที่ 6 : เจ้าหญิง ?? (Imperial Princess ??)

เหตุการณ์ในพระชนม์ชีพ

จักรพรรดิโกะ-ซะงะครองราชย์ระหว่างวันที่ 21 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1242 – 16 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1246

เนื่องจากการสวรรคตอย่างกะทันหันของ จักรพรรดิชิโจ โดยไร้รัชทายาทเหล่าขุนนางในราชสำนักที่นำโดย คุโจ มิชิอิเอะ ซึ่งเป็น เซ็สโซ ในรัชกาลก่อนได้สนับสนุน เจ้าชายทะดะนะริ (Imperial Prince Tadanari) พระราชโอรสของ จักรพรรดิจุนโตะกุ แต่ได้รับการปฏิเสธจากทาง รัฐบาลโชกุนคะมะกุระ ที่นำโดย โฮโจ ยะซุโตะกิ (Hojo Yasutoki) ชิกเก็ง หรือผู้สำเร็จราชการของโชกุนเนื่องจากพระราชบิดาของเจ้าชายมีส่วนร่วมใน สงครามปีโจคิว ซึ่งทางรัฐบาลโชกุนได้สนับสนุน เจ้าชายคุนิฮิโตะ พระราชโอรสใน จักรพรรดิสึชิมิกะโดะ พระชนมายุ 22 พรรษาซึ่งถูกเนรเทศไปอยู่ จังหวัดโทะซะ ตั้งแต่ทรงพระเยาว์ภายหลังจากสงครามปีโจคิวให้มารับราชสมบัติ

ค.ศ. 1242 (วันที่ 10 เดือน 1 ปี นินจิ ที่ 3) ปีที่ 10 ในรัชกาล จักรพรรดิชิโจ องค์จักรพรรดิสวรรคตอย่างกะทันหันเมื่อพระชนมายุเพียง 10 พรรษาโดยไร้รัชทายาททำให้สายราชสกุลของพระองค์ต้องสิ้นสุดลงทางรัฐบาลโชกุนคะมะกุระจึงสนับสนุนให้เจ้าชายคุนิฮิโตะพระชนมายุ 22 พรรษาขึ้นครองราชย์แทน

ค.ศ. 1242 (เดือน 5 ปี นินจิ ที่ 3) จักรพรรดิโกะ-ซะงะประกอบพระราชพิธีราชาภิเษกที่ พระราชวังหลวงเฮอัง นครหลวงเคียวโตะ

หลังจากครองราชย์ได้เพียง 4 ปีก็สละราชบัลลังก์เมื่อ ค.ศ. 1246 ขณะพระชนมายุเพียง 26 พรรษาโดยสละราชบัลลังก์ให้กับ เจ้าชายฮิซะฮิโตะ พระราชโอรสองค์ใหญ่พระชนมายุเพียง 3 พรรษาขึ้นครองราชย์ต่อมาเป็น จักรพรรดิโกะ-ฟุกะกุซะ ส่วนพระองค์ก็ได้เป็น ไดโจโฮ หรือ โฮโอ ที่แปลว่า อดีตจักรพรรดิอันประทับในศาสนา ต่อมาบังคับให้จักรพรรดิโกะ-ฟุกะกุซะสละราชบัลลังก์ให้กับ เจ้าชายสึเนะฮิโตะ พระราชอนุชาร่วมพระราชมารดาเดียวกันขึ้นครองราชย์เป็น จักรพรรดิคะเมะยะมะ ซึ่งหลังจากนั้นเชื้อพระวงศ์ซึ่งสืบเชื้อสายจากจักรพรรดิทั้ง 2 พระองค์ก็พยายามอ้างสิทธิ์ในราชบัลลังก์ดอกเบญจมาศถึงขั้นแบ่งเป็นราชวงศ์เหนือ-ใต้ ก่อนที่ จักรพรรดิโกะ-โคะมะสึ จักรพรรดิองค์ที่ 100 จาก ราชวงศ์เหนือ จะสามารถก้าวขึ้นเป็นจักรพรรดิเพียงพระองค์เดียวของญี่ปุ่นภายหลังการสละราชบัลลังก์ของ จักรพรรดิโกะ-คะเมะยะมะ จักรพรรดิองค์ที่ 4 และองค์สุดท้ายจากราชวงศ์ใต้เมื่อปี 1935

จักรพรรดิโกะ-ซะงะเสด็จสวรรคตเมื่อวันที่ 17 มีนาคม ค.ศ. 1272 ขณะพระชนม์ได้ 51 พรรษา

แผนผังจักรพรรดิญี่ปุ่น

(77) โกะ-ชิระกะวะ

(78) นิโจ

โมะชิฮิโตะ

(80) ทะกะกุระ

เจ้าหญิงซุเกะโกะ

เจ้าหญิงชิกิชิ

เจ้าหญิงคินชิ

(79) โระกุโจ

(81) อันโตะกุ

เจ้าชายโมะริซะดะ
(โกะ-ทะกะกุระ-อิง)

(82) โกะ-โทะบะ

(86)โกะ-โฮะริกะวะ

(83) สึชิมิกะโดะ

(84) จุนโตะกุ

(87) ชิโจ

(88) โกะซางะ

(85) ชูเกียว

ทะดะนะริ

(88) โกซางะ

มุเนะตะกะ
^{(โชกุนลำดับที่ 6)}

(จิเมียวอิง)
(89) โกะ-ฟุกะกุซะ

(ไดกะกุจิ)
(90) คาเมยามะ

โคะเระยะซุ
^{(โชกุนลำดับที่ 7)}

(92) ฟุชิมิ

เจ้าชายฮิซะอะกิ
^{(โชกุนลำดับที่ 8)}

(91) โกอูดะ

(93) โกะ-ฟุชิมิ

(95) ฮะนะโซะโนะ

เจ้าชายโมะริกุนิ
^{(โชกุนลำดับที่ 9)}

(94) โกะ-นิโจ

(96) โกไดโงะ

(อ้าง 1) โคงง

นะโอะฮิโตะ

คุนิโยะชิ

อ้างอิง

↑ Titsingh, p. 245; Varley, p.228.
↑ Fortunes of Emperors
↑ ^3.0 ^3.1 Emergence of Japanese Kingship, p5
↑ Taira no Muneko is from 'The Changing of the Shogun 1289: An Excerpt from Towazugatari', The Journal of the Association of Teachers of Japanese, Vol. , No. 1, Tenth Anniversary Issue, (Nov., 1972), pp. 58–65

ก่อนหน้า		จักรพรรดิโกะ-ซางะ		ถัดไป
จักรพรรดิชิโจ		จักรพรรดิแห่งญี่ปุ่น (1242 – 1246)		จักรพรรดิโกะ-ฟุกะกุซะ