Ndërsa pjesë e Mbretërisë së Danimarkës, Ishujt Faroe kanë qenë vetëqeverisës që nga viti 1948, duke kontrolluar shumicën e zonave përveç mbrojtjes ushtarake, policimit, drejtësisë, valutës dhe punëve të jashtme. Për shkak se Ishujt Faroe nuk janë pjesë e së njëjtës zonë doganore si Danimarka, vendi ka një politikë të pavarur tregtare dhe mund të krijojë marrëveshje tregtare me shtete të tjera. Ishujt Faroe kanë një marrëveshje të gjerë bilaterale të tregtisë së lirë me Islandën, e njohur si Marrëveshja Hoyvík. Në Këshillin Nordik, ata përfaqësohen si pjesë e delegacionit danez. Në disa sporte, Ishujt Faroe zhvillojnë ekipet e tyre kombëtare.
Ishujt Faroe janë një grup ishujsh i përbërë nga 18 ishuj kryesorë (dhe gjithsej 779 ishuj, ishujth dhe skerries) rreth 655 kilometra larg brigjeve të Evropës Veriore, midis Detit Norvegjez dhe Oqeanit Atlantik Verior, rreth në gjysmë të rrugës midis Islandës dhe Norvegjisë, fqinjët më të afërt ishin Ishujt Veriorë dhe Hebridet e Jashtme të Skocisë.
Ishujt mbulojnë një sipërfaqe prej 1,399 kilometra katrorë dhe kanë liqene dhe lumenj të vegjël, por jo të mëdha. I vetmi ishull i rëndësishëm i pabanuar është Lítla Dímun.
Ishujt janë të thyer dhe shkëmbor me disa maja të ulëta; brigjet janë kryesisht shkëmbinj. Pika më e lartë është Slættaratindur në Eysturoy verior, 882 metra mbi nivelin e detit.
Klima
Klima klasifikohet si klimë nënpolare oqeanike sipas klasifikimit të klimës Köppen: Cfc, me zona që kanë një klimë tundra, veçanërisht në male, megjithëse disa zona bregdetare ose të ulëta mund të kenë versione shumë të buta të dimrit të klimës tundra. Karakteri i përgjithshëm i klimës së ishujve ndikohet nga ndikimi i fortë ngrohës i Oqeanit Atlantik, i cili prodhon Rrymën e Atlantikut Verior. Kjo, së bashku me largësinë e çdo burimi të rrjedhave të ajrit të ngrohtë ose të ftohtë të shkaktuar nga toka, siguron që dimrat të jenë të butë (temperatura mesatare 3,0 deri 4,0 °C) ndërsa vera të jenë të freskëta (temperatura mesatare 9,5 deri 10,5 °C).
Ishujt janë me erë, me re dhe të freskëta gjatë gjithë vitit me një mesatare prej 210 ditësh me shi ose me dëborë në vit. Ishujt shtrihen në shtegun e depresioneve që lëvizin në verilindje, duke bërë të mundur erërat e forta dhe shiun e fortë në të gjitha periudhat e vitit. Ditët me diell janë të rralla dhe ditët me re janë të zakonshme. Dimri më i nxehtë ka ndodhur në vitet 2016-17 me një temperaturë mesatare prej 6.1 °C.[7]
Qeveria faroese mban pushtetin ekzekutiv në punët e qeverisjes vendore. Kreu i qeverisë quhet Løgmaður ("Shefi i Drejtësisë") dhe shërben si kryeministër dhe shef i qeverisë faroese. Çdo anëtar tjetër i kabinetit quhet një landstýrismaður / ráðharri ("Ministër i Qeverisë Faroese") ose landstýriskvinna / ráðfrú ("Ministre e Qeverisë Faroese"). Parlamenti faroes - Løgting ("Gjykata e Ligjit") - daton që nga kohërat e Vikingëve dhe besohet të jetë një nga parlamentet më të vjetra në botë. Parlamenti aktualisht ka 33 anëtarë.
Në kohët bashkëkohore, zgjedhjet mbahen në nivele komunale, kombëtare (Løgting) dhe mbretërore (Folketing). Deri në vitin 2007, kishte shtatë zona elektorale, secila përbënte një sýsla, ndërsa Streymoy ishte ndarë në një pjesë veriore dhe jugore (rajoni i Tórshavn). Sidoqoftë, më 25 tetor 2007, u bënë ndryshime të tilla që i gjithë vendi është një zonë elektorale, duke i dhënë secilës votë peshë të barabartë.
Ndarjet administrative
Nga ana administrative, ishujt janë të ndarë në 29 komuna (kommunur) brenda të cilave ka rreth 120 vendbanime.
Tradicionalisht, ka edhe gjashtë sýslur (të ngjashëm me "shire" britanike: Norðoyar, Eysturoy, Streymoy, Vágar, Sandoy dhe Suðuroy). Edhe pse sot sýsla teknikisht do të thotë "rrethi i policisë", termi përdoret akoma zakonisht për të treguar një rajon gjeografik. Në kohët e hershme, secila sýsla kishte kuvendin e vet, të ashtuquajturin várting ("asambleja e pranverës").
Gjuha
Gjuha Faroese flitet në të gjithë zonën si gjuhë e parë. Është e vështirë të thuash saktësisht se sa njerëz në të gjithë botën flasin gjuhën faroese, sepse shumë faroesë etnik jetojnë në Danimarkë, dhe pak nga ata që kanë lindur atje kthehen në Faroe me prindërit e tyre ose si të rritur.
Faroishtja i përket degës gjermanike të gjuhëve indo-evropiane. Faroishtja e shkruar (gramatika dhe fjalori) është më e ngjashme me islandishten dhe me paraardhësin e tyre Nordishten e Vjetër, megjithëse gjuha e folur është më afër dialekteve norvegjeze të Norvegjisë Perëndimore. Faroishtja është gjuha e parë zyrtare e ishullit ndërsa danishtja, e dyta, mësohet në shkolla dhe mund të përdoret nga qeveria faroese në marrëdhëniet me publikun.[8]
Feja
Sipas statistikave zyrtare nga viti 2019, 79.7% e popullsisë faroese janë anëtarë të kishës shtetërore, Kisha e Ishujve Faroe (Fólkakirkjan), duke ndjekur një formë të Lutheranizmit. Fólkakirkjan u bë një kishë e pavarur më 2007; më parë ajo kishte qenë një dioqezë brenda kishës së Danimarkës.
Ka gjithashtu rreth pesëmbëdhjetë ndjekës të Bahaizmit që takohen në katër vende të ndryshme. Islami është krijuar përmes Komunitetit Mysliman Ahmedije në Ishujt Faroe në vitin 2010.
Në vitin 1948, Victor Danielsen (Vëllezërit Plymouth) përfundoi përkthimin e parë të Biblës në faroisht nga gjuhë të ndryshme moderne. Jákup Dahl dhe Kristian Osvald Viderø (Fólkakirkjan) përfunduan përkthimin e dytë në vitin 1961. Ky i fundit u përkthye nga gjuhët origjinale biblike (hebraisht dhe greqisht) në faroisht.
Sipas regjistrimit të vitit 2011, Ishujt Faroe kishte 33,018 krishterë (95,44%), 23 myslimanë (0,07%), 7 hindusë (0,02%), 66 budistë (0,19%), 12 jehud (0,03%), 13 Baháʼís (0,04%), 3 sikë (0,01%), 149 të tjerë (0,43%), 85 me më shumë se një besim (0,25%) dhe 1,397 pa fe (4,04%).[9]
Referime
^"Faroe Islands". The CIA World Factbook (në anglisht). 6 dhjetor 2023. Marrë më 7 dhjetor 2023.
.svg)
