Polska
śląskie
Katowice
140 m
Ulica Pocztowa w Katowicach – jedna z zabytkowych ulic w katowickiej dzielnicy Śródmieście. Ulica rozpoczyna swój bieg od katowickiego Rynku i jest dosyć krótka. Biegnie około 130 metrów do ulicy Dworcowej.
W 1827 przy na potrzeby pierwszej katowickiej szkoły zaadaptowano chałupę przy ulicy Pocztowej; szkołę w 1856 przeniesiono na ulicę Młyńską[1]. W latach 70. XIX wieku istniało przedłużenie ulicy, będące przejazdem przez tory kolejowe. Przejazd kolejowy nie był wystarczający dla rozwijającego się ruchu w kierunku szlaków wylotowych z miasta. W 1882 ukończono bezkolizyjny wiadukt pod torami u wylotu ulicy Świętego Jana[2].
W okresie II Rzeszy Niemieckiej (do 1922)[3] i w latach niemieckiej okupacji Polski (1939–1945)[4] ulica nosiła nazwę Poststraße[5][6].
Przy ulicy Pocztowej znajdują się zabytkowe kamienice i budynki z końca XIX i początku XX wieku. Z końcem II wojny światowej miasto zostało zajęte (w nocy z 27 na 28 stycznia 1945) przez 1 Front Ukraiński. W celu uchronienia rejonu przed zniszczeniami wojska radzieckie nie domknęły pierścienia okrążenia i pozostawiły Niemcom przejście między Mikołowem a Tychami. W wyniku podpaleń dokonanych przez wojska radzieckie spłonęła część śródmieścia pomiędzy ulicą Św. Jana i ul. Pocztową. U zbiegu ulic Dworcowej i Pocztowej powstała pierwsza przychodnia w Katowicach (w budynku zwanym Białą Willą)[7]. Znajdował się tu także pierwszy budynek pocztowy z 1893, zbudowany w formie neorenesansowego pałacu z wieżą; obecny budynek pochodzi z dwudziestolecia międzywojennego.
W budynku pod numerem 2 w latach międzywojennych znajdował się miejski ratusz, w którym gromadzono zbiory Biblioteki Miejskiej[8]. Do 1925 posiadała około 8000 tomów[9]. Pod tym numerem istniały także[8]: Biuro Prasowe, Miejski Urząd Budowlany, Urząd Przemysłowo-Handlowy, Urząd Stanu Cywilnego, Urząd Statystyczny i Sąd Przemysłowo-Kupiecki[10]. W 1888 pod numerem 5 założono Komunalną Kasę Oszczędności Powiatu Katowickiego. 30 listopada 1937 posiadała wkład 21122 złotych[11]. W budynku nr 16 swoją siedzibę w latach międzywojennych posiadały Miejskie Zakłady Wodociągowe[12], Miejski Komitet Przysposobienia Wojskowego Komendy Powiatowej i Miejski Komitet dla Spraw Bezrobocia. Pod numerem 9 istniał Rejonowy Urząd Telefoniczno-Telegraficzny[13] i Obwodowy Urząd Pocztowy[14], a pod numerem 6 funkcjonował oddział towarzystwa ubezpieczeniowego "Vita"[15]. Do 1939 przy ulicy działalność prowadził hotel Ericha Nicischa (ul. Pocztowa 15), Hotel Russischer (ul. Pocztowa 16), Gdańskie Towarzystwo Elektryczne "Bergman A." (ul. Pocztowa 5), Katowicki Bank Pocztowy (ul. Pocztowa 14), hurtownia towarów kolonialnych Tkanina (ul. Pocztowa 8), założona w 1844 firma I. Rund, zajmująca się sprzedażą sukna (ul. Pocztowa 2), założony w 1869 sklep H. Konigsbergera z konfekcją damską (ul. Pocztowa 2)[16].
W ramach przebudowy katowickiego dworca w 2011 planowana była przebudowa węzła komunikacyjnego w rejonie ulic Pocztowej, Dworcowej i Świętego Jana[17][18] oraz usunięcie z ulicy torów tramwajowych (przeniesienie ich w ulicę św. Jana)[19][20]. Prace budowlane rozpoczęły się 3 marca 2012[21], a zakończono je w 2013.
Przy ul. Pocztowej znajdują się następujące historyczne obiekty:
Przy ulicy Pocztowej znajdują się: Prokuratura Rejonowa Katowice Centrum-Zachód, Urząd Miasta Katowice, Urząd Poczty Polskiej nr 1 w Katowicach, Okręgowa Izba Radców Prawnych, Miejski Rzecznik Konsumentów, Polski Związek Emerytów, Rencistów i Inwalidów - Oddział Rejonowy Śródmieście, Towarzystwo Przyjaciół Dzieci - Śląski Oddział Wojewódzki, Towarzystwo Wiedzy Powszechnej - Oddział Regionalny, Związek Inwalidów Wojennych Rzeczypospolitej Polskiej (Zarząd Okręgowy), Związek Sybiraków (oddział wojewódzki). Przez kilka lat przy tej ulicy funkcjonował Śląski Klub Fantastyki[29].
Do czasu przebudowy węzła komunikacji tramwajowej w rejonie Rynku w latach 2012-2013 ulicą Pocztową kursowały tramwaje KZK GOP linii: 6, 16, 19.