Balkon w kamienicyBalkony w domu jednorodzinnym (XX w.)Balkon o długości całego budynku mieszkalnego. Architekt J.J.P. Oud: Modernistyczne osiedle Hoek van Holland w Rotterdamie, 1927. W całkowicie przeszklonych salonach są zarówno mieszkania jak i sklepy. Po remoncie konserwatorskim szyby ze szkła giętego zostały odsłonięte i nie są już zamalowane na dole[1].Balkon nad wejściem do kościoła w NysieKraków. Krużganki na Wawelu. Balkon
Balkon – element architektonicznybudynku, nadwieszony, posiadający formę otwartą[2][3]. Stanowi część składową lokalu (mieszkania) i zazwyczaj powiązany jest z pomieszczeniem reprezentacyjnym. Jest to przestrzeń użytkowa – umożliwiająca lepszy, wzrokowy kontakt z otoczeniem i rekreacyjna – stanowiąca połączenie wnętrza budynku z zewnętrzem, będąca namiastką „zielonej izby” lub tarasu.
Oprócz funkcji typowo użytkowej balkon spełnia również funkcję dekoracyjną. Zastosowanie ozdobnych wsporników i balustrad wpływa na wzbogacenie formy elewacji, a wysunięcie płyty balkonowej przed lico ściany i związane z tym światłocienie – na plastyczność całej bryły. Balkony i loggie sygnalizują treść budynku i podkreślają jego mieszkalny charakter.
Balkony stosowane były już w starożytności, ich ślady odnaleziono w budynkach znajdujących się w Pompejach czy Ostii[3]. Stosowane w architekturze średniowiecznej, renesansowej. W okresie baroku stosowane w pałacach, w późniejszym okresie stały się charakterystyczne dla budownictwa mieszkaniowego.
Materiał
Najstarsze balkony wykonywane były zwykle z drewna lub z kamienia, od XIX wieku do ich konstrukcji zaczęto stosować żeliwo, a następnie stal i beton[4].
Konstrukcja
Balkon składa się z płyty balkonowej, która może być oparta na ozdobnych wspornikach takich, jak na przykład konsole czy atlanci. Wokół płyty balkonowej umieszczona jest pełna lub ażurowa balustrada[3].
Współczesny balkon stosowany w budownictwie mieszkaniowym składa się zwykle z zawieszonej wspornikowo płyty żelbetowej o szerokości do 1,50 metra (możliwe są większe szerokości przy zastosowaniu odpowiednich rozwiązań budowlanych), która może być wsparta na wystających ze ściany belkachstalowych lub żelbetowych i ograniczona balustradą wysokości 0,90–1,1 metra. Do wnętrza mieszkania prowadzą drzwi balkonowe. Zgodnie z polskim prawem budowlanym – warunkami technicznymi dla budynków – balkony umieszcza się na wysokości co najmniej 2,4 metra nad chodnikiem[5]. Ze względów bezpieczeństwa obecnie w budynkach wysokich i wysokościowych stosowanie balkonów powyżej 25 metrów jest niedopuszczalne[6].
↑Rozporządzenie Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (z 12.04.2002 r., Dz.U. Nr 75, poz. 690), Dział VII. Bezpieczeństwo użytkowania, § 293 ust. 2.
↑Rozporządzenie Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (z 12.04.2002 r., Dz.U. Nr 75, poz. 690), Dział VII. Bezpieczeństwo użytkowania, § 303.
