Udo Beyer jest najstarszym z sześciorga dzieci montera urządzeń grzewczych Hansa-Georga Beyera i jego żony Eve-Marie. Urodził się w Eisenhüttenstadt noszącym wówczas nazwę Stalinstadt. Wychowywał się w Breslack (obecnie dzielnica Neißemünde) i w mieście rodzinnym. Podobnie jak reszta rodzeństwa grał w piłkę ręczną w miejscowym klubie i nawet był bramkarzem reprezentacji okręgu na zawodach we Frankfurcie. Za radą ojca zdecydował się jednak skoncentrować na trenowaniu lekkiej atletyki. Od 1969 uczęszczał do szkoły sportowej we Frankfurcie, gdzie uzyskał maturę. W tym okresie należał do klubu ASK Vorwärts Frankfurt, w którym był trenowany przez Fritza Kühla, który był w przeszłości olimpijczykiem, reprezentantem wspólnej reprezentacji Niemiec na igrzyskach olimpijskich w Rzymie (1960 i Tokio (1964) w pchnięciu kulą i rzucie dyskiem.
Był przez wiele lat kapitanem lekkoatletycznej reprezentacji NRD. W czasie kariery zawodniczej mierzył 194 cm i ważył 130 kg. Po zakończeniu wyczynowego uprawniania sportu Beyer założył własne biuro podróży w Poczdamie. Od 2004 jest „ambasadorem czekolady” najstarszej niemieckiej wytwórni czekolady Halloren z Halle. Działa także jako przedstawiciel hospicjum dla nieuleczalnie chorych dzieci w środkowych Niemczech. Mieszka w Poczdamie. Jest żonaty od 1976. Miał dwie córki, z których jedna zmarła w dzieciństwie.
Rodzeństwo Udo Beyera także uprawiało sport. Podczas Igrzysk Olimpijskich w Moskwie w 1980 aż trójka rodzeństwa była w reprezentacji NRD. Udo został brązowym medalistą w pchnięciu kulą, Hans-Georg mistrzem olimpijskim w piłce ręcznej, a Gisela zajęła 4. miejsce w rzucie dyskiem. Inna siostra Gudrun towarzyszyła olimpijskiej reprezentacji w Barcelonie (1992) jako fizjoterapeuta.
Beyer przyznał, że świadomie zażywał środki dopingujące w trakcie zawodów w NRD – która w 1970 roku prowadziła systematyczny program dopingowy dla najlepszych sportowców. Jego wyznanie zostało zawarte w filmie dokumentalnym Samotny wilk, który został po raz pierwszy zaprezentowany na Festiwalu Filmowym w Berlinie[1] w 2013 r.[2]
