Andrej Michniewicz

Andrej Michniewicz

Andrej Michniewicz podczas mistrzostw świata w Daegu (2011)
Data i miejsce urodzenia	12 lipca 1976 Bobrujsk
Wzrost	202 cm
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Białoruś Mistrzostwa świata złoto Paryż 2003 pchnięcie kulą

Andrej Michniewicz (biał. Андрэй Міхневіч; ur. 12 lipca 1976 w Bobrujsku) – białoruski lekkoatleta, specjalizujący się w pchnięciu kulą.

Mistrz świata, wielokrotnie stawał na podium mistrzostw Białorusi oraz reprezentował kraj w pucharze Europy i zimowym pucharze w rzutach lekkoatletycznych. Kulomiot jest aktualnym rekordzistą Białorusi tak w hali jak i na stadionie. Od 2007 roku jego żoną jest białoruska lekkoatletka Natalla Michniewicz.

Kariera

W dużej międzynarodowej imprezie Michniewicz zadebiutował w 1995 kiedy to nie awansował do finału mistrzostw Europy juniorów^[1]. Na początku kolejnego sezonu bez powodzenia startował w halowym czempionacie Starego Kontynentu. W 1997 był szósty na mistrzostwach Starego Kontynentu do lat 23, a w 1998 nie udało mu się przebrnąć eliminacji podczas halowych mistrzostw Europy oraz czempionatu na stadionie. Pierwszy raz do finału zawodów rangi globalnej awansował w 1999 zajmując ósme miejsce w halowym czempionacie globu – kilka miesięcy później na eliminacjach zakończył swój pierwszy w karierze start w mistrzostwach świata. Na początku 2000 bez sukcesów startował w halowych mistrzostwach Starego Kontynentu, a we wrześniu uplasował się na dziewiątym miejscu w igrzyskach olimpijskich. W 2001 zajął dziesiąte miejsce w mistrzostwach świata jednak kilka dni po tych zawodach został przyłapany na stosowaniu niedozwolonego dopingu, a Michniewicz został zdyskwalifikowany na okres dwóch lat od 7 sierpnia 2001 do 6 sierpnia 2003^[2]. Nieco ponad dwa tygodnie po zakończeniu okresu kary Białorusin wygrał w Paryżu mistrzostwa świata (startując w tych zawodach mimo sprzeciwu ze strony opinii publicznej^[2]), a tuż po nich tryumfował na uniwersjadzie w Daegu. W kolejnym sezonie był szósty na halowych mistrzostwach świata, a podczas rozegranego w historycznej Olimpii konkursu na igrzyskach olimpijskich zajął piątą pozycję. Ponownie szósty był na mistrzostwach świata, które w 2005 odbyły się w Helsinkach. Sezon 2006 rozpoczął od halowego wicemistrzostwa świata, a latem został wicemistrzem Europy przegrywając złoto z Niemcem Ralfem Bartelsem zaledwie o dwa centymetry. Po zajęciu piątego miejsca w halowych mistrzostwach Europy w 2007 latem zdobył brązowy medal mistrzostw świata. Tuż za podium – na czwartym miejscu – zakończył udział w halowym czempionacie świata. Zdobywca brązowego medalu olimpijskiego w Pekinie (2008). W 2009 był siódmy na mistrzostwach świata. Zimą 2010 zdobył w Katarze drugi w karierze srebrny krążek halowych mistrzostw świata. 31 lipca 2010 na stadionie w Barcelonie pokonując o ledwie jeden centymetr Tomasza Majewskiego zdobył pierwszy w karierze tytuł mistrza Europy^[3][4]. Na koniec sezonu 2010 zajął trzecią pozycję w zawodach o puchar interkontynentalny^[5]. W 2011 zdobył drugi w karierze brązowy medal mistrzostw świata^[6]. Niespodziewanie nie awansował do finału na igrzyskach olimpijskich w Londynie (2012). W czerwcu 2013 roku został dożywotnio zdyskwalifikowany. Powodem decyzji Białoruskiej Federacji Lekkoatletycznej były powtórne badania próbek z MŚ w 2005 roku. Oznacza to, że Michniewicz straci wszystkie trofea zdobyte po 2005 roku.

Rekordy życiowe: stadion – 22,10 m (11 sierpnia 2011, Mińsk); hala – 21,81 m (12 lutego 2010, Mohylew), rezultaty te są aktualnymi rekordami Białorusi.

Osiągnięcia

Rok	Impreza	Miejsce	Lokata	Wynik
1995	Mistrzostwa Europy juniorów	Nyíregyháza	el. – 13. miejsce	15,54
1996	Halowe mistrzostwa Europy	Sztokholm	el. – 20. miejsce	17,57
1997	Młodzieżowe mistrzostwa Europy	Turku	6. miejsce	18,72
1998	Halowe mistrzostwa Europy	Walencja	el. – 16. miejsce	18,54
1998	I liga pucharu Europy	Malmö	2. miejsce	19,29
1998	Mistrzostwa Europy	Budapeszt	el. –. miejsce	18,88
1999	Halowe mistrzostwa świata	Maebashi	8. miejsce	19,44
1999	I liga pucharu Europy	Lahti	2. miejsce	18,83
1999	Mistrzostwa świata	Sewilla	el. – 24. miejsce	18,93
2000	Halowe mistrzostwa Europy	Gandawa	el. – 12. miejsce	19,08
2000	Igrzyska olimpijskie	Sydney	9. miejsce	19,48
2001	Mistrzostwa świata	Edmonton	10. miejsce	20,42
2003	Mistrzostwa świata	Paryż	1. miejsce	21,69
2003	Uniwersjada	Daegu	1. miejsce	20,76
2003	Światowy finał lekkoatletyczny IAAF	Monako	3. miejsce	20,51
2004	Halowe mistrzostwa świata	Budapeszt	6. miejsce	20,50
2004	Igrzyska olimpijskie	Ateny	5. miejsce	20,60
2004	Światowy finał lekkoatletyczny IAAF	Monako	7. miejsce	19,47
2005	Mistrzostwa świata	Helsinki	6. miejsce	20,74
2005	Światowy finał lekkoatletyczny IAAF	Monako	7. miejsce	19,71
2006	Halowe mistrzostwa świata	Moskwa	2. miejsce	21,37
2006	Zimowy puchar Europy w rzutach	Tel Awiw	1. miejsce	20,35
2006	Mistrzostwa Europy	Göteborg	2. miejsce	21,11
2007	Halowe mistrzostwa Europy	Birmingham	5. miejsce	20,12
2007	Mistrzostwa świata	Osaka	3. miejsce	21,27
2007	Światowy finał lekkoatletyczny IAAF	Stuttgart	3. miejsce	20,88
2008	Halowe mistrzostwa świata	Walencja	4. miejsce	20,82
2008	Igrzyska olimpijskie	Pekin	3. miejsce	21,05
2009	Mistrzostwa świata	Berlin	7. miejsce	20,74
2009	Światowy finał lekkoatletyczny IAAF	Saloniki	6. miejsce	20,48
2010	Halowe mistrzostwa świata	Doha	2. miejsce	21,68
2010	Zimowy puchar Europy w rzutach	Arles	1. miejsce	21,04
2010	Mistrzostwa Europy	Barcelona	1. miejsce	21,01
2010	Puchar interkontynentalny	Split	3. miejsce	20,68
2011	Superliga drużynowych mistrzostw Europy	Sztokholm	3. miejsce	20,40
2011	Mistrzostwa świata	Daegu	3. miejsce	21,40
2012	Igrzyska olimpijskie	Londyn	el. – 17. miejsce	19,89

Odznaczenia

• Order Honoru – 2008^[7]

Przypisy

1. European Junior Championships 1995. wjah.co.uk. [dostęp 2016-03-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-31)]. (ang.).
2. MaciejM. Petruczenko MaciejM., Kto uwierzy w rekordy białoruskich kulomiotów? [online], sports.pl [dostęp 2011-02-01] [zarchiwizowane z adresu 2012-09-17]  (pol.).
3. Majewski: Przegrałem głównie ze sobą [online], wiadomosci.dziennik.pl [dostęp 2011-02-01]  (pol.).
4. Tomasz Majewski przegrał mistrzostwo o jeden centymetr [online], gwizdek24.se.pl [dostęp 2011-02-01]  (pol.).
5. 2010 IAAF Continental Cup – Men’s Shot Put [online], iaaf.org [dostęp 2011-02-01]  (ang.).
6. DavidD. Martin DavidD., Men’s Shot Put - Final - Storl wins first-ever title for Germany [online], daegu2011.iaaf.org [dostęp 2011-09-02] [zarchiwizowane z adresu 2012-08-01]  (ang.).
7. УКАЗ ПРЭЗІДЭНТА РЭСПУБЛІКІ БЕЛАРУСЬ – 8 верасня 2008 г. № 502. pravo.by. [dostęp 2013-01-09]. (biał.).

Bibliografia

• Andrej Michniewicz w bazie World Athletics (ang.) [dostęp 2014-04-12].
• Andrej Michniewicz, [w:] tilastopaja.info [dostęp 2020-03-26]  (ang.).
• Wyniki olimpijskie zawodnika w serwisie Sports-Reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-09-24)]. (ang.).

Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona Natalii i Andreja Michniewiczów (wersja archiwalna) (biał. • ang.)