Sammy Angott
Sammy Angott Salvatore Engotti
|
Pseudonim
|
The Clutch
|
Data i miejsce urodzenia
|
17 stycznia 1915 Washington
|
Data i miejsce śmierci
|
22 października 1980 Euclid
|
Obywatelstwo
|
Stany Zjednoczone
|
Wzrost
|
171 cm
|
Styl walki
|
praworęczny
|
Kategoria wagowa
|
lekka
|
Bilans walk zawodowych
|
Liczba walk
|
131
|
Zwycięstwa
|
94
|
Przez nokauty
|
22
|
Porażki
|
29
|
Remisy
|
8
|
Sammy Angott (ur. jako Salvatore Engotti 17 stycznia 1915 w Washington w Pensylwanii, zm. 22 października 1980 w Euclid w stanie Ohio) – amerykański bokser, zawodowy mistrz świata kategorii lekkiej.
Angott był bokserem, którego styl walki nie był widowiskowy. Często klinczował (stąd przydomek The Clutch) i niewiele walk wygrał przez nokaut. Dwukrotnie jednak zdobywał tytuł mistrza świata.
Rozpoczął karierę boksera zawodowego w 1935. W 1938 dwukrotnie wygrał z Wesleyem Rameyem, stoczył trzy walki z Leo Rodakiem, z których pierwszą przegrał, a dwie następne wygrał a także pokonał Freddiego Millera. W 1939 wygrał m.in. z Baby Arizmendim.
3 maja 1940 w Louisville zmierzył się z Daveyem Dayem o wakujący tytuł mistrza świata organizacji NBA w wadze lekkiej (NBA pozbawiła pasa dotychczasowego mistrza Lou Ambersa za odmowę walki z Dayem[1]). Sędzią ringowym i jedynym sędzią punktowym był Jack Dempsey, który przyznał zwycięstwo na punkty po 15 rundach Angottowi[2]. W 1940 Angott nie bronił tytułu, tylko stoczył kilka walk towarzyskich, w których m.in. zremisował z Arizmendim, przegrał z Fritziem Zivicem i pokonał Boba Montgomery'ego. W 1941 wygrał w walkach towarzyskich m.in. z Lennym Mancinim (ojcem Raya „Boom Boom” Manciniego[3]) oraz przegrał z Sugar Rayem Robinsonem, a 19 grudnia w Madison Square Garden w Nowym Jorku zmierzył się z mistrzem świata wagi lekkiej według NYSAC Lewem Jenkinsem. Wygrał jednogłośnie na punkty i został uniwersalnym mistrzem świata. 15 maja 1942 w Madison Square Garden pokonał w obronie tytułu Alliego Stoltza. W wym samym roku wygrał dwukrotnie w towarzyskich walkach z Bobem Montgomerym i przegrał ponownie z Sugar Rayem Robinsonem. W grudniu 1942 ogłosił rezygnację z tytułu mistrza świata wskutek kontuzji dłoni, a także, ponieważ postanowił pracować w stalowni dla wspomożenia wysiłku USA podczas II wojny światowej[2].
Jednak już 19 marca 1943 Angott walczył ponownie w Madison Square Garden z niepokonanym dotąd w 62 walkach Williem Pepem. Angott wygrał tę walkę na punkty po 10 rundach[4]. 11 czerwca tego roku, również w MSG, przegrał na punkty z Henrym Armstrongiem, a 27 października w Los Angeles pokonał w walce o wakujący tytuł mistrza świata NBA w wadze lekkiej Sluggera White'a. 28 stycznia 1944 zremisował w towarzyskiej walce z Beau Jackiem, a 8 marca tego roku w Los Angeles stracił tytuł mistrza świata po porażce z Juanem Zuritą.
Później już nie walczył o tytuł, ale mierzył się z wieloma znanymi pięściarzami. W 1944 został dwukrotnie pokonany przez Ike’a Williamsa, z którym wygrał w 1945. W 1946 przegrał z Beau Jackiem i po raz trzeci z Sugar Rayem Robinsonem. Kontynuował karierę do 1950.
Zmarł w październiku 1980 w szpitalu Cleveland Clinic w Euclid po doznaniu udaru mózgu kilka dni wcześniej[5].
Został wybrany w 1998 do Międzynarodowej Bokserskiej Galerii Sławy.
Przypisy
- ↑ Wykaz walk zawodowych Angotta [online], boxrec.com [dostęp 2013-03-29] (ang.).
- ↑ a b James B. Roberts, Alexander G. Skutt: The Boxing Register. International Hall of Fame Official Record Book. Wyd. 4. Ithaca: McBooks Press, Inc., 2006, s. 272. ISBN 978-1-59013-121-3. (ang.).
- ↑ Sammy Angott [online], International Boxing Hall of Fame [dostęp 2013-03-29] (ang.).
- ↑ Dokładny opis tej walki w ClarenceC. George ClarenceC., The Impudent Sammy Angott [online], Boxing.com, 19 marca 2013 [dostęp 2021-09-17] [zarchiwizowane z adresu 2018-09-10] (ang.).
- ↑ Boxer Sammy Angott Dies. „Obsever Reporter”, 1980-10-23. [dostęp 2013-03-29]. (ang.). brak numeru strony
Bibliografia
- James B. Roberts, Alexander G. Skutt: The Boxing Register. International Hall of Fame Official Record Book. Wyd. 4. Ithaca: McBooks Press, Inc., 2006, s. 272-275. ISBN 978-1-59013-121-3. (ang.).
- CarlC. Thompson CarlC., A Look At The Career Of Sammy (The Clutch) Angott - The Only Man To Ever Beat A Prime Willie Pep [online], East Side Boxing, 7 lipca 2003 [dostęp 2013-03-29] [zarchiwizowane z adresu 2014-10-19] (ang.).
- ClarenceC. George ClarenceC., The Impudent Sammy Angott [online], Boxing.com, 19 marca 2013 [dostęp 2021-09-17] [zarchiwizowane z adresu 2018-09-10] (ang.).
- Sammy Angott [online], International Boxing Hall of Fame [dostęp 2013-03-29] (ang.).
- Sammy Angott (Salvatore Engotti) (the "Clutch") [online], The Cyber Boxing Zone Encyclopedia [dostęp 2013-03-29] (ang.).
- Wykaz walk zawodowych Angotta [online], boxrec.com [dostęp 2013-03-29] (ang.).
- Jack McAuliffe (1886–1893)
- Kid Lavigne (1896–1899)
- Frank Erne (1899–1902)
- Joe Gans (1902–1908)
- Battling Nelson (1908–1910)
- Ad Wolgast (1910–1912)
- Willie Ritchie (1912–1914)
- Freddie Welsh (1914–1917)
- Benny Leonard (1917–1925)
- Jimmy Goodrich (1925)
- Rocky Kansas (1925–1926)
- Sammy Mandell (1926–1930)
- Al Singer (1930)
- Tony Canzoneri (1930–1933)
- Barney Ross (1933–1935)
- Tony Canzoneri (1935–1936)
- Lou Ambers (1936–1938)
- Henry Armstrong (1938–1939)
- Lou Ambers (1939–1940)
- Lew Jenkins (1940–1941)
- Sammy Angott (1941–1942)
- Sammy Angott (1943–1944, NBA)
- Juan Zurita (1944–1945, NBA)
- Ike Williams (1945–1947, NBA)
- Ike Williams (1947–1951)
- Jimmy Carter (1951–1952)
- Lauro Salas (1952)
- Jimmy Carter (1952–1954)
- Paddy DeMarco (1954)
- Jimmy Carter (1954–1955)
- Wallace Smith (1955–1956)
- Joe Brown (1956–1962)
- Carlos Ortiz (1962–1965)
- Ismael Laguna (1965)
- Carlos Ortiz (1965–1968)
- Carlos Teo Cruz (1968–1969)
- Mando Ramos (1969–1970)
- Ismael Laguna (1970)
- Ken Buchanan (1970–1972, WBA)
- Ken Buchanan (1971)
- Pedro Carrasco (1971–1972, WBC)
- Mando Ramos (1972, WBC)
- Roberto Durán (1972–1978, WBA)
- Chango Carmona (1972, WBC)
- Rodolfo González (1972–1974, WBC)
- Guts Ishimatsu (1974–1976, WBC)
- Esteban de Jesús (1976–1978, WBC)
- Roberto Durán (1978–1979)
- Jim Watt (1979–1981, WBC)
- Ernesto Espana (1979–1980, WBA)
- Hilmer Kenty (1980–1981, WBA)
- Sean O’Grady (1981, WBA)
- Alexis Argüello (1981–1983, WBC)
- Claude Noel (1981, WBA)
- Arturo Frias (1981–1982, WBA)
- Ray Mancini (1982–1984, WBA)
- Edwin Rosario (1983–1984, WBC)
- Charlie Brown (1984, IBF)
- Harry Arroyo (1984–1985, IBF)
- Livingstone Bramble (1984–1986, WBA)
- José Luis Ramírez (1984–1985, WBC)
- Jimmy Paul (1985–1986, IBF)
- Héctor Camacho (1985–1987, WBC)
- Edwin Rosario (1986–1987, WBA)
- Greg Haugen (1986–1987, IBF)
- Vinny Pazienza (1987–1988, IBF)
- José Luis Ramírez (1987–1988, WBC)
- Julio César Chávez (1987–1988, WBA)
- Greg Haugen (1988–1989, IBF)
- Julio César Chávez (1988–1989, WBA & WBC)
- Pernell Whitaker (1989, IBF)
- Mauricio Aceves (1989–1990, WBO)
- Edwin Rosario (1989–1990, WBA)
- Pernell Whitaker (1989–1990, WBC & IBF)
- Juan Nazario (1990, WBA)
- Pernell Whitaker (1990–1992, WBA, WBC & IBF)
- Dingaan Thobela (1990–1991, WBO)
- Joey Gamache (1992, WBA)
- Miguel Ángel González (1992–1996, WBC)
- Giovanni Parisi (1992–1994, WBO)
- Tony Lopez (1992–1993, WBA)
- Freddie Pendleton (1993–1994, IBF)
- Dingaan Thobela (1993, WBA)
- Orzubek Nazarov (1993–1998, WBA)
- Rafael Ruelas (1994–1995, IBF)
- Óscar de la Hoya (1994–1995, WBO)
- Óscar de la Hoya (1995, WBO & IBF)
- Óscar de la Hoya (1995–1996, WBO)
- Philip Holiday (1995–1997, IBF)
- Artur Grigorian (1996–2004, WBO)
- Jean-Baptiste Mendy (1996–1997, WBC)
- Stevie Johnston (1997–1998, WBC)
- Shane Mosley (1997–1999, IBF)
- Jean-Baptiste Mendy (1998–1999, WBA)
- Cesar Bazan (1998–1999, WBC)
- Stevie Johnston (1999–2000, WBC)
- Julien Lorcy (1999, WBA)
- Stefano Zoff (1999, WBA)
- Paul Spadafora (1999–2003, IBF)
- Gilberto Serrano (1999–2000, WBA)
- Takanori Hatakeyama (2000–2001, WBA)
- José Luis Castillo (2000–2002, WBC)
- Julien Lorcy (2001, WBA)
- Raúl Horacio Balbi (2001–2002, WBA)
- Leonard Doroftei (2002–2003, WBA)
- Floyd Mayweather Jr. (2002–2004, WBC)
- Javier Jauregui (2003–2004, IBF)
- Acelino Freitas (2004, WBO)
- Dugarbaataryn Lchagwa (2004, WBA)
- Julio Díaz (2004–2005, IBF)
- José Luis Castillo (2004–2005, WBC)
- Juan Díaz (2004–2007, WBA)
- Diego Corrales (2004–2005, WBO)
- Diego Corrales (2005, WBC & WBO)
- Diego Corrales (2005–2006, WBC)
- Leavander Johnson (2005, IBF)
- Jesús Chávez (2005–2007, IBF)
- Acelino Freitas (2006–2007, WBO)
- Joel Casamayor (2006–2007, WBC)
- Julio Díaz (2007, IBF)
- David Díaz (2007–2008, WBC)
- Juan Díaz (2007, WBA Super i WBO)
- Juan Díaz (2007–2008, WBA Super, WBO i IBF)
- José Alfaro (2007–2008, WBA)
- Nate Campbell (2008–2009, WBA Super, WBO i IBF)
- Yūsuke Kobori (2008–2009, WBA)
- Manny Pacquiao (2008–2009, WBC)
- Paulus Moses (2009–2010, WBA)
- Nate Campbell (2009, WBO i IBF)
- Juan Manuel Márquez (2009–2012, WBA Super i WBO)
- Edwin Valero (2009–2010, WBC)
- Humberto Soto (2010–2011, WBC)
- Miguel Acosta (2010–2011, WBA)
- Miguel Vázquez (2010–2014, IBF)
- Brandon Ríos (2011, WBA)
- Antonio DeMarco (2011–2012, WBC)
- Ricky Burns (2012–2014, WBO)
- Adrien Broner (2012–2014, WBC)
- Richard Abril (2013–2015, WBA)
- Omar Figueroa (2014, WBC)
- Terence Crawford (2014–2015, WBO)
- Mickey Bey (2014–2015, IBF)
- Jorge Linares (od 2014, WBC)
- Darleys Pérez (od 2015, WBA)
- Terry Flanagan (od 2015, WBO)
|
|
|