Nate Campbell
Pseudonim
|
The Galaxxy Warrior
|
Data i miejsce urodzenia
|
7 marca 1972 Jacksonville
|
Obywatelstwo
|
Stany Zjednoczone
|
Styl walki
|
praworęczny
|
Kategoria wagowa
|
junior półśrednia
|
Bilans walk zawodowych
|
Liczba walk
|
50
|
Zwycięstwa
|
37
|
Przez nokauty
|
26
|
Porażki
|
11
|
Remisy
|
1
|
Nieodbyte
|
1
|
Nate Campbell, właśc. Nathaniel Campbell (ur. 7 marca 1972 w Jacksonville) – amerykański bokser, były zawodowy mistrz świata organizacji IBF, WBO i WBA w kategorii lekkiej (do 135 funtów).
Zawodową karierę rozpoczął w lutym 2000 roku. Pierwszych 17 pojedynków zakończył zwycięstwami przez nokaut. Do końca 2002 roku wygrał 23 walki. Pierwszej porażki doznał 25 stycznia 2003 roku w pojedynku ze złotym medalistą olimpijskim z Barcelony, Joelem Casamayorem.
14 marca 2004 roku został znokautowany w piątej rundzie przez Robbiego Pedena, w walce eliminacyjnej IBF w kategorii junior lekkiej. Campbell w pewnej chwili z niewiadomych powodów całkowicie opuścił ręce na dół i przestał się bronić, co wykorzystał Peden zadając nokautujący cios[1]. Rok później, w walce o wakujący tytuł mistrza świata IBF tej samej kategorii, ponownie przegrał z Pedenem, tym razem przez techniczny nokaut w ósmej rundzie[2]. Cztery miesiące później doznał czwartej porażki w karierze, przegrywając z Franciskiem Lorenzo[3].
Po wygraniu kolejnych dwóch pojedynków, 7 kwietnia 2006 roku Campbell przegrał niejednogłośnie na punkty z Isaakiem Hlatshwayo[4]. Była to jak na razie jego ostatnia przegrana. Jeszcze w tym samym roku pokonał jednogłośnie na punkty Polaka Macieja Zegana[5]. W 2007 roku stoczył dwie zwycięskie walki - w marcu pokonał na punkty Ricky Quilesa, a w lipcu Wilsona Alcorro (TKO w 6 rundzie).
8 marca 2008 roku zmierzył się z Juanem Díazem. Stawką pojedynku były trzy mistrzowskie pasy:IBF, WBA i WBO. Po zaciętej walce niejednogłośną decyzją na punkty wygrał Campbell i został niekwestionowanym mistrzem świata w kategorii lekkiej[6]. Na początku 2009 roku zrzekł się tytułu mistrza świata organizacji WBA[7].
14 lutego 2009 roku zmierzył się z Ali Funeką z RPA. Stawką pojedynku miały być pasy mistrzowskie federacji IBF i WBO, jednak Campbell nie zdołał zmieścić się w limicie wagowym i został pozbawiony swoich tytułów. Ostatecznie walkę wygrał Amerykanin decyzją większości na punkty[8].
Po tej walce Campbell zmienił kategorię wagową na wyższą. 1 sierpnia 2009 roku zmierzył się z Timothym Bradleyem w walce o tytuł mistrza świata WBO w kategorii junior półśredniej. W trzeciej rundzie Campbell w wyniku przypadkowego zderzenia głowami doznał dużego rozcięcia skóry nad lewym okiem. Pojedynek został przerwany w przerwie między trzecią i czwartą rundą, ponieważ kontuzja uniemożliwiała bokserowi dalszą walkę. Zwycięzcą został ogłoszony Bradley[9]. Jednak po proteście złożonym przez Campbella kilka tygodni później walka została uznana za nieodbytą, ponieważ kontuzja nie została spowodowana ciosem rywala, lecz przypadkowym zderzeniem głowami[10].
Przypisy
Linki zewnętrzne
- Jack McAuliffe (1886–1893)
- Kid Lavigne (1896–1899)
- Frank Erne (1899–1902)
- Joe Gans (1902–1908)
- Battling Nelson (1908–1910)
- Ad Wolgast (1910–1912)
- Willie Ritchie (1912–1914)
- Freddie Welsh (1914–1917)
- Benny Leonard (1917–1925)
- Jimmy Goodrich (1925)
- Rocky Kansas (1925–1926)
- Sammy Mandell (1926–1930)
- Al Singer (1930)
- Tony Canzoneri (1930–1933)
- Barney Ross (1933–1935)
- Tony Canzoneri (1935–1936)
- Lou Ambers (1936–1938)
- Henry Armstrong (1938–1939)
- Lou Ambers (1939–1940)
- Lew Jenkins (1940–1941)
- Sammy Angott (1941–1942)
- Sammy Angott (1943–1944, NBA)
- Juan Zurita (1944–1945, NBA)
- Ike Williams (1945–1947, NBA)
- Ike Williams (1947–1951)
- Jimmy Carter (1951–1952)
- Lauro Salas (1952)
- Jimmy Carter (1952–1954)
- Paddy DeMarco (1954)
- Jimmy Carter (1954–1955)
- Wallace Smith (1955–1956)
- Joe Brown (1956–1962)
- Carlos Ortiz (1962–1965)
- Ismael Laguna (1965)
- Carlos Ortiz (1965–1968)
- Carlos Teo Cruz (1968–1969)
- Mando Ramos (1969–1970)
- Ismael Laguna (1970)
- Ken Buchanan (1970–1972, WBA)
- Ken Buchanan (1971)
- Pedro Carrasco (1971–1972, WBC)
- Mando Ramos (1972, WBC)
- Roberto Durán (1972–1978, WBA)
- Chango Carmona (1972, WBC)
- Rodolfo González (1972–1974, WBC)
- Guts Ishimatsu (1974–1976, WBC)
- Esteban de Jesús (1976–1978, WBC)
- Roberto Durán (1978–1979)
- Jim Watt (1979–1981, WBC)
- Ernesto Espana (1979–1980, WBA)
- Hilmer Kenty (1980–1981, WBA)
- Sean O’Grady (1981, WBA)
- Alexis Argüello (1981–1983, WBC)
- Claude Noel (1981, WBA)
- Arturo Frias (1981–1982, WBA)
- Ray Mancini (1982–1984, WBA)
- Edwin Rosario (1983–1984, WBC)
- Charlie Brown (1984, IBF)
- Harry Arroyo (1984–1985, IBF)
- Livingstone Bramble (1984–1986, WBA)
- José Luis Ramírez (1984–1985, WBC)
- Jimmy Paul (1985–1986, IBF)
- Héctor Camacho (1985–1987, WBC)
- Edwin Rosario (1986–1987, WBA)
- Greg Haugen (1986–1987, IBF)
- Vinny Pazienza (1987–1988, IBF)
- José Luis Ramírez (1987–1988, WBC)
- Julio César Chávez (1987–1988, WBA)
- Greg Haugen (1988–1989, IBF)
- Julio César Chávez (1988–1989, WBA & WBC)
- Pernell Whitaker (1989, IBF)
- Mauricio Aceves (1989–1990, WBO)
- Edwin Rosario (1989–1990, WBA)
- Pernell Whitaker (1989–1990, WBC & IBF)
- Juan Nazario (1990, WBA)
- Pernell Whitaker (1990–1992, WBA, WBC & IBF)
- Dingaan Thobela (1990–1991, WBO)
- Joey Gamache (1992, WBA)
- Miguel Ángel González (1992–1996, WBC)
- Giovanni Parisi (1992–1994, WBO)
- Tony Lopez (1992–1993, WBA)
- Freddie Pendleton (1993–1994, IBF)
- Dingaan Thobela (1993, WBA)
- Orzubek Nazarov (1993–1998, WBA)
- Rafael Ruelas (1994–1995, IBF)
- Óscar de la Hoya (1994–1995, WBO)
- Óscar de la Hoya (1995, WBO & IBF)
- Óscar de la Hoya (1995–1996, WBO)
- Philip Holiday (1995–1997, IBF)
- Artur Grigorian (1996–2004, WBO)
- Jean-Baptiste Mendy (1996–1997, WBC)
- Stevie Johnston (1997–1998, WBC)
- Shane Mosley (1997–1999, IBF)
- Jean-Baptiste Mendy (1998–1999, WBA)
- Cesar Bazan (1998–1999, WBC)
- Stevie Johnston (1999–2000, WBC)
- Julien Lorcy (1999, WBA)
- Stefano Zoff (1999, WBA)
- Paul Spadafora (1999–2003, IBF)
- Gilberto Serrano (1999–2000, WBA)
- Takanori Hatakeyama (2000–2001, WBA)
- José Luis Castillo (2000–2002, WBC)
- Julien Lorcy (2001, WBA)
- Raúl Horacio Balbi (2001–2002, WBA)
- Leonard Doroftei (2002–2003, WBA)
- Floyd Mayweather Jr. (2002–2004, WBC)
- Javier Jauregui (2003–2004, IBF)
- Acelino Freitas (2004, WBO)
- Dugarbaataryn Lchagwa (2004, WBA)
- Julio Díaz (2004–2005, IBF)
- José Luis Castillo (2004–2005, WBC)
- Juan Díaz (2004–2007, WBA)
- Diego Corrales (2004–2005, WBO)
- Diego Corrales (2005, WBC & WBO)
- Diego Corrales (2005–2006, WBC)
- Leavander Johnson (2005, IBF)
- Jesús Chávez (2005–2007, IBF)
- Acelino Freitas (2006–2007, WBO)
- Joel Casamayor (2006–2007, WBC)
- Julio Díaz (2007, IBF)
- David Díaz (2007–2008, WBC)
- Juan Díaz (2007, WBA Super i WBO)
- Juan Díaz (2007–2008, WBA Super, WBO i IBF)
- José Alfaro (2007–2008, WBA)
- Nate Campbell (2008–2009, WBA Super, WBO i IBF)
- Yūsuke Kobori (2008–2009, WBA)
- Manny Pacquiao (2008–2009, WBC)
- Paulus Moses (2009–2010, WBA)
- Nate Campbell (2009, WBO i IBF)
- Juan Manuel Márquez (2009–2012, WBA Super i WBO)
- Edwin Valero (2009–2010, WBC)
- Humberto Soto (2010–2011, WBC)
- Miguel Acosta (2010–2011, WBA)
- Miguel Vázquez (2010–2014, IBF)
- Brandon Ríos (2011, WBA)
- Antonio DeMarco (2011–2012, WBC)
- Ricky Burns (2012–2014, WBO)
- Adrien Broner (2012–2014, WBC)
- Richard Abril (2013–2015, WBA)
- Omar Figueroa (2014, WBC)
- Terence Crawford (2014–2015, WBO)
- Mickey Bey (2014–2015, IBF)
- Jorge Linares (od 2014, WBC)
- Darleys Pérez (od 2015, WBA)
- Terry Flanagan (od 2015, WBO)
|
|
|