Pułk Ułanów Obrony Krajowej Nr 1

Pułk Ułanów Obrony Krajowej Nr 1

Landwehrulanenregiment Nr 1

Historia
Państwo	Austro-Węgry
Sformowanie	1883
Rozformowanie	1917
Tradycje
Kontynuacja	Pułk Strzelców Konnych Nr 1
Działania zbrojne
I wojna światowa
Organizacja
Dyslokacja	Nowy Sącz, Kołomyja, garnizon Lwów
Rodzaj sił zbrojnych	c. i k. Obrona Krajowa
Rodzaj wojsk	kawaleria

Mjr Gabriel Franz Marenzi von Tagliuno und Talgate komendant 1. dywizjonu

Czako ułańskie

Pułk Ułanów Obrony Krajowej Nr 1 (LUR. Nr. 1) – pułk kawalerii cesarsko-królewskiej Obrony Krajowej.

Historia pułku

W 1883 w Nowym Sączu z samodzielnych szwadronów ułanów został sformowany Pułk Ułanów Obrony Krajowej Nr 1^[1]. W 1885 kadra pułku została przeniesiona do Kołomyi (niem. Kołomea)^[2].

W 1894 oddział przyjął organizację identyczną z organizacją pułków jazdy w cesarskiej i królewskiej Armii^[3].

W 1914 komenda pułku i kadra zapasowa oraz I i II dywizjon stacjonowały we Lwowie^[4].

W 1917 oddział został przemianowany na Pułk Strzelców Konnych Nr 1 (niem. Reitendes Schützenregiment Nr 1)^[5].

Kadra pułku

Komendanci pułku

• rtm. Alexander Kościcki de Kościerze (prowizoryczny komendant kadry pułku 1885^[2] – )
• ppłk / płk Juliusz Iskierski (1899 – 1906)
• płk Gustaw Resch (1913)
• płk Friedrich Bischoff von Klammstein (1917)

Oficerowie

• ppłk Roman Dobrzański
• rtm. Stefan Barański von Ślepowron
• rtm. Adam Dembicki von Wrocień, syn marszałka polnego porucznika Adama Dembickiego von Wrocień
• rtm. Rudolf Lang
• rtm. Wawrzyniec Łobaczewski (niem. Laurenz Łobaczewski von Wnuczek-Jastrzębiec)
• rtm. Aleksander Winnicki von Radziewicz
• rtm. Bronisław Wzacny
• por. rez. Jan Demeter
• ppor. rez. Roman Abraham
• ppor. rez. Iwo von Nałęcz-Skałkowski
• ppor. rez. Stanisław Ujejski
• ppor. rez./nieakt. Ludwik Badeni
• ppor. rez./nieakt. Eustachy Ścibor-Rylski

Obsada personalna w 1913 roku

• komendant pułku - płk Gustaw Resch,
• komendant kadry zapasowej - ppłk Ernst Schenk,
• komendant I dywizjonu - ppłk Richard Véver,
• komendant II dywizjonu - mjr Tadeusz Sulimirski,
• adiutant - por. Ferdynand Čulik,
• lekarz pułku dr Kazimierz Hofmokl,
• starszy lekarz weterynarii Franz Luska,
• oficer prowiantowy - ppor. Piotr Stąpor^[6].

Przypisy

1. Schematismus 1884 ↓, s. 333.
2. Schematismus 1886 ↓, s. 223.
3. Rydel 2001 ↓, s. 46.
4. Schematismus 1914 ↓, s. 333.
5. Ranglisten 1918 ↓, s. 423.
6. Schematismus 1914 ↓, s. 333-334.

Bibliografia

• Schematismus der k.k. Landwehr und der k.k. Gendarmerie. Wiedeń: luty 1884. (niem.).
• Schematismus der k.k. Landwehr und der k.k. Gendarmerie. Wiedeń: luty 1886. (niem.).
• Schematismus der k.k. Landwehr und der k.k. Gendarmerie der im Reichsrat Vertretenen Königreiche une Länder für 1914. Wiedeń: styczeń 1914. (niem.).
• Ranglisten der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1918. Wiedeń: 1918. (niem.).
• Jan Rydel: W służbie cesarza i króla: generałowie i admirałowie narodowości polskiej w siłach zbrojnych Austro-Węgier w latach 1868-1918. Kraków: Księgarnia Akademicka, 2001. ISBN 83-7188-235-1.