PROFILBARU.COM

Dywizjon Artylerii Konnej Nr 4
Reitende Artilleriedivision Nr. 4
	Historia
Państwo	Austro-Węgry
Sformowanie	1908
Rozformowanie	1916
	Tradycje
Święto	24 czerwca
Rodowód	4. Dywizjon Artylerii Konnej
Kontynuacja	Dywizjon Artylerii Konnej Nr 10; Pułk Artylerii Polowej Nr 10 K
	Działania zbrojne
	I wojna światowa
	Organizacja
Dyslokacja	Budapeszt
Rodzaj sił zbrojnych	c. i k. Armia
Rodzaj wojsk	artyleria
Podległość	4 Brygada Artylerii Polowej; Dywizja Kawalerii Temeszwar; 10 Dywizja Kawalerii

Dywizjon Artylerii Konnej Nr 4 (rtAD. 4) – dywizjon artylerii konnej cesarskiej i królewskiej Armii.

Historia dywizjonu

W 1889 roku w Budapeszcie, w składzie 4. Węgierskiego Pułku Artylerii Korpuśnej został zorganizowany 4. Dywizjon Artylerii Konnej^[1].

Z dniem 6 kwietnia 1908 roku weszła w życie nowa organizacja artylerii, w ramach której dywizjon został wyłączony ze składu 4. Pułku Artylerii Korpuśnej i przekształcony w samodzielny oddział pod nazwą 4. Dywizjon Artylerii Konnej. Dywizjon wchodził w skład 4 Brygady Artylerii Polowej, natomiast pod względem taktycznym został podporządkowany komendantowi 4 Brygady Kawalerii^[2].

W latach 1909–1912 dywizjon pod względem taktycznym był został podporządkowany komendantowi nowo utworzonej Dywizji Kawalerii Temeszwar^[3]^[4].

W 1914 dywizjon wchodził w skład 10 Dywizji Kawalerii.

Dywizjon obchodził swoje święto 24 czerwca w rocznicę bitwy pod Custozą stoczonej w 1866 roku^[5].

W 1916 roku oddział został przemianowany na Dywizjon Artylerii Konnej Nr 10. Równocześnie dotychczasowy Dywizjon Artylerii Konnej Nr 10 należący do 6 Dywizji Kawalerii został przemianowany na Dywizjon Artylerii Konnej Nr 6^[6]. W 1918 roku jednostka nosiła nazwę „Pułk Artylerii Polowej Nr 10 K” (niem. Feldartillerieregiment Nr 10 K)^[7].

Skład

Dowództwo
3 x bateria po 4 armaty 8 cm FK M.5.

Komendanci dywizjonu

mjr Ludwig Merkel (1889^[1] – )
ppłk Alfred Hoberstorfer ( – 1909)
mjr / ppłk Emanuel Kaempf (1909 – )
mjr Johann Sponner von Oknaringen (1914^[5])

Przypisy

↑ ^a ^b Schematismus 1890 ↓, s. 699.
↑ Schematismus 1909 ↓, s. 131, 952.
↑ Schematismus 1910 ↓, s. 133, 139, 970.
↑ Schematismus 1912 ↓, s. 141, 147.
↑ ^a ^b Schematismus 1914 ↓, s. 851.
↑ Ranglisten 1917 ↓, s. 1017, 1021.
↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 1251.

Bibliografia

Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1890. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1889. (niem.).
Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1909. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, styczeń 1909. (niem.).
Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1910. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1909. (niem.).
Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1912. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1911. (niem.).
Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1914. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, luty 1914. (niem.).
Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1917. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1917. (niem.).
Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1918. (niem.).
Juliusz Bator: Wojna galicyjska. Działania armii austro-węgierskiej na froncie północnym (galicyjskim) w latach 1914-1915. Kraków: Wydawnictwo EGIS Sp. z o.o., 2008. ISBN 978-83-7396-747-2. (pol.).