Order Korony Wirtemberskiej (niem. Orden der Württembergischen Krone)[1] – najwyższe odznaczenieKrólestwa Wirtembergii, nadawane za szczególnie chwalebną służbę. Odznaczano nim również obcokrajowców[2].
Order kilkukrotnie zmieniał nazwę. Ustanowiony przez Eberharda Ludwika Wirtemberskiego jako Order Myśliwski (Jagdorden, Ritterorden von der Jagd) w 1702[3], później nazwany Order Wielki Elektorski Wirtemberski (Churfürstlich-Württembergischen Grossen Orden)[4][5], od 1 stycznia 1806 Order Orła Złotego[1] (Orden des Goldenen Adlers) i ostatecznie, od 23 września 1818, Order Korony Wirtemberskiej. Po włączeniu królestwa w 1871 roku w skład Cesarstwa Niemieckiego przetrwał jako order domowy dynastii Wirtembergów[3][6].
Synowie wirtemberskiego króla otrzymywali go w dniu siódmych urodzin, a pozostali książęta królewskiej krwi w wieku 17 lat[2].
W kolejności wirtemberskich odznaczeń znajdował się na pierwszym miejscu, przed Orderem Zasługi Wojskowej[1].
Jego dewizą były słowa „FURCHTLOS UND TREU” (nieustraszony i wierny)[2].
Noszony był na amarantowej wstędze orderowej z dwoma wąskimi czarnymi paskami wzdłuż brzegów, a w przypadku głów państw i członków panujących dynastii noszono go na wstędze purpurowej z dwoma czarnymi paskami[1]. Mógł być nadany z mieczami – za zasługi wojskowe podczas wojny[7].
Dzielił się początkowo na trzy klasy, a później na pięć klas i dwa medale. Ostateczny, pięcioklasowy podział wraz ze złotym medalem powstał w 1918[8]:
I klasa – Krzyż Wielki (Großkreuz)
II klasa – Komandor z Gwiazdą (Komtur mit Stern), od 1889
III klasa – Komandor (Komtur)
IV klasa – Krzyż Honorowy (Ehrenkreuz), od 1870
V klasa – Kawaler (Ritter)
Złoty Medal Zasługi (Goldene Verdienstmedaille)
Srebrny Medal Zasługi (Silberne Verdienstmedaille), zniesiony w 1892[8].
.jpg)
.JPG)
.jpg)
_BAR.JPG){kind=small}
