Marcelo Ríos

Marcelo Ríos
Ilustracja
Państwo

 Chile

Data i miejsce urodzenia

26 grudnia 1975
Santiago

Wzrost

175 cm

Gra

leworęczny, oburęczny bekhend

Status profesjonalny

1994

Zakończenie kariery

2004

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

18

Najwyżej w rankingu

1 (30 marca 1998)

Australian Open

F (1998)

Roland Garros

QF (1997, 1998)

Wimbledon

4R (1997)

US Open

QF (1997)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

1

Najwyżej w rankingu

141 (7 maja 2001)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Chile
Igrzyska panamerykańskie
srebro Santo Domingo 2003 gra pojedyncza
srebro Santo Domingo 2003 gra podwójna
Multimedia w Wikimedia Commons

Marcelo Andrés Ríos Mayorga (ur. 26 grudnia 1975 w Santiago) – chilijski tenisista, reprezentant w Pucharze Davisa, lider rankingu ATP w grze pojedynczej, olimpijczyk z Sydney (2000).

Kariera tenisowa

Ríos był pierwszym zawodnikiem z Ameryki Południowej, który został liderem na świecie w kategorii juniorów. Dokonał tego w 1993 roku, m.in. po zwycięstwie w US Open.

Jako zawodowy tenisista Ríos występował w latach 1994–2004[1].

W grze pojedynczej Chilijczyk zwyciężył w 18 turniejach o randze ATP World Tour oraz awansował do 13 finałów. Rok 1998 był najlepszy w karierze Ríosa. Dotarł do finału wielkoszlemowego Australian Open, jednak w decydującym meczu przegrał z Petrem Kordą 2:6, 2:6, 2:6. W marcu, po wygraniu rozgrywek w Miami został liderem rankingu światowego[2]. Do końca sezonu pozostawał w ścisłej czołówce, kończąc rok 1998 na 2. pozycji, za Pete’em Samprasem. W 1998 roku wygrał siedem turniejów, a na pozycji lidera pozostawał łącznie przez 6 tygodni. Wystąpił także w turnieju ATP World Tour World Championships (wycofał się w trakcie turnieju z powodu urazu).

W grze podwójnej Ríos triumfował w 1 zawodach z cyklu ATP World Tour, a także osiągnął 1 finał.

W latach 1993–2003 reprezentował Chile w Pucharze Davisa, rozgrywając łącznie 35 meczów singlowych, z których w 25 zwyciężył. W deblu wystąpił w 10 meczach, z których 3 wygrał.

W 2000 roku Ríos uczestniczył w igrzyskach olimpijskich w Sydney. Odpadł z rywalizacji singlowej w 1 rundzie, podobnie jak i w deblu[3]. W 2003 wygrał 2 srebrne medale podczas igrzysk panamerykańskich w Santo Domingo, w konkurencji singla i debla.

Finały w turniejach ATP World Tour

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
Tennis Masters Cup /
ATP Finals
ATP Masters Series /
ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold /
ATP Tour 500
ATP International Series /
ATP Tour 250

Gra pojedyncza (18–13)

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwnik Wynik finału
Zwycięzca 1. 28 maja 1995 Bolonia Ceglana Urugwaj Marcelo Filippini 6:2, 6:4
Zwycięzca 2. 30 lipca 1995 Amsterdam Ceglana Holandia Jan Siemerink 6:4, 7:5, 6:4
Zwycięzca 3. 8 października 1995 Kuala Lumpur Dywanowa (hala) Australia Mark Philippoussis 7:6(6), 6:2
Finalista 1. 29 października 1995 Santiago Ceglana Czechy Ctislav Doseděl 6:7(3), 3:6
Finalista 2. 10 marca 1996 Scottsdale Twarda Południowa Afryka Wayne Ferreira 6:2, 3:6, 3:6
Finalista 3. 21 kwietnia 1996 Barcelona Ceglana Austria Thomas Muster 3:6, 6:4, 4:6, 1:6
Zwycięzca 4. 26 maja 1996 St. Pölten Ceglana Hiszpania Félix Mantilla 6:2, 6:4
Finalista 4. 10 listopada 1996 Santiago Ceglana Argentyna Hernán Gumy 4:6, 5:7
Finalista 5. 16 lutego 1997 Marsylia Twarda (hala) Szwecja Thomas Enqvist 4:6, 0:1 krecz
Zwycięzca 5. 27 kwietnia 1997 Monte Carlo Ceglana Hiszpania Àlex Corretja 6:4, 6:3, 6:3
Finalista 6. 18 maja 1997 Rzym Ceglana Hiszpania Àlex Corretja 5:7, 5:7, 3:6
Finalista 7. 24 sierpnia 1997 Boston Twarda Holandia Sjeng Schalken 5:7, 3:6
Finalista 8. 9 listopada 1997 Santiago Ceglana Hiszpania Julián Alonso 2:6, 1:6
Zwycięzca 6. 18 stycznia 1998 Auckland Twarda Australia Richard Fromberg 4:6, 6:4, 7:6(3)
Finalista 9. 1 lutego 1998 Australian Open, Melbourne Twarda Czechy Petr Korda 2:6, 2:6, 2:6
Zwycięzca 7. 15 marca 1998 Indian Wells Twarda Wielka Brytania Greg Rusedski 6:3, 6:7(15), 7:6(4), 6:4
Zwycięzca 8. 29 marca 1998 Miami Twarda Stany Zjednoczone Andre Agassi 7:5, 6:3, 6:4
Zwycięzca 9. 17 maja 1998 Rzym Ceglana Hiszpania Albert Costa walkower
Zwycięzca 10. 24 maja 1998 St. Pölten Ceglana Stany Zjednoczone Vince Spadea 6:2, 6:0
Zwycięzca 11. 4 października 1998 Puchar Wielkiego Szlema Twarda (hala) Stany Zjednoczone Andre Agassi 6:4, 2:6, 7:6(1), 5:7, 6:3
Zwycięzca 12. 18 października 1998 Singapur Dywanowa (hala) Australia Mark Woodforde 6:4, 6:2
Finalista 10. 25 kwietnia 1999 Monte Carlo Ceglana Brazylia Gustavo Kuerten 4:6, 1:2 krecz
Zwycięzca 13. 9 maja 1999 Hamburg Ceglana Argentyna Mariano Zabaleta 6:7(5), 7:5, 5:7, 7:6(5), 6:2
Zwycięzca 14. 23 maja 1999 St. Pölten Ceglana Argentyna Mariano Zabaleta 4:4 krecz
Finalista 11. 10 października 1999 Szanghaj Twarda Szwecja Magnus Norman 6:2, 3:6, 5:7
Zwycięzca 15. 17 października 1999 Singapur Twarda (hala) Szwecja Mikael Tillström 6:2, 7:6(5)
Zwycięzca 16. 23 lipca 2000 Umag Ceglana Argentyna Mariano Puerta 7:6(1), 4:6, 6:3
Zwycięzca 17. 7 stycznia 2001 Doha Twarda Czechy Bohdan Ulihrach 6:3, 2:6, 6:3
Zwycięzca 18. 30 września 2001 Hongkong Twarda Niemcy Rainer Schüttler 7:6(3), 6:2
Finalista 12. 27 października 2002 Sztokholm Twarda (hala) Tajlandia Paradorn Srichaphan 7:6(2), 0:6, 3:6, 2:6
Finalista 13. 16 lutego 2003 Viña del Mar Ceglana Hiszpania David Sánchez 6:1, 3:6, 3:6

Gra podwójna (1–1)

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Zwycięzca 1. 30 lipca 1995 Amsterdam Ceglana Holandia Sjeng Schalken Australia Wayne Arthurs
Wielka Brytania Neil Broad 		4:6, 2:6
Finalista 1. 11 marca 2001 Scottsdale Twarda Holandia Sjeng Schalken Stany Zjednoczone Donald Johnson
Stany Zjednoczone Jared Palmer 		6:7(3), 2:6

Osiągnięcia w turniejach Wielkiego Szlema i ATP World Tour Masters 1000 (gra pojedyncza)

Turniej 1994 1995 1996 1997 1998 1999 2000 2001 2002 2003 2004 Wygrane turnieje Bilans w turnieju
Wielki Szlem
Australian Open – – 1R QF F – – 1R QF – – 0 / 5 14–5
French Open 2R 2R 4R 4R QF QF 1R 2R – 1R – 0 / 9 17–9
Wimbledon – 1R – 4R 1R – – – – – – 0 / 3 3–3
US Open 2R 1R 2R QF 3R 4R 3R 3R 3R – – 0 / 9 17–9
Bilans spotkań 2–2 1–3 4–3 14–4 12–4 7–2 2–2 3–3 6–2 0–1 0–0 – 51–26
ATP World Tour Finals
ATP World Tour Finals – – – – RR – – – – – – 0 / 1 0–1
ATP World Tour Masters 1000
Indian Wells – 3R SF 2R W 3R 2R 1R 3R 2R – 1 / 9 16–9
Miami – 3R 3R 3R W 4R 4R 2R SF 4R – 1 / 9 20–7
Monte Carlo – – SF W – F 1R 2R 3R – – 1 / 6 16–4
Rzym – 2R QF F W 1R 1R 2R – – – 1 / 7 15–6
Hamburg – – SF 3R 2R W SF 2R – – – 1 / 6 14–5
Montreal/Toronto – – SF – – – 3R – 3R – – 0 / 3 7–3
Cincinnati – 1R – 3R 2R – 2R – 2R – – 0 / 5 4–5
Stuttgart/Madryt – – QF QF QF QF – 3R 2R – – 0 / 6 11–5
Paryż – – 2R 2R QF 2R – – 1R – – 0 / 5 2–5
Ranking na koniec sezonu
107 25 11 10 2 9 37 39 24 105 842 –

Legenda

     W, wygrał turniej

     F, przegrał w finale

     SF, przegrał w półfinale

     QF, przegrał w ćwierćfinale

     4R, 3R, 2R, 1R przegrał w IV, III, II, I rundzie

     RR, odpadł w fazie grupowej

     –, nie startował w turnieju głównym

Przypisy

  1. ↑ Rios announces retirement. bbc.co.uk, 16 lipca 2004. [dostęp 2017-01-04]. (ang.).
  2. ↑ Robin Finn: TENNIS; Rios Moves Within a Match of Being No. 1. nytimes.com, 28 marca 1998. [dostęp 2017-01-04]. (ang.).
  3. ↑ Marcelo Ríos Bio, Stats, and Results [online], Olympics at Sports-Reference.com [dostęp 2018-02-09] [zarchiwizowane z adresu 2009-01-06] (ang.).

Bibliografia

Liderzy rankingu ATP singlistów

Strategi Solo vs Squad di Free Fire: Cara Menang Mudah!