Luszyca

Luszyca

wieś
Państwo	Polska
Województwo	świętokrzyskie
Powiat	staszowski
Gmina	Połaniec
Wysokość	178,7 m n.p.m.
Liczba ludności (2021)	22[2]
Strefa numeracyjna	15
Kod pocztowy	28-230[3]
Tablice rejestracyjne	TSZ
SIMC	0803667[4]
Położenie na mapie gminy Połaniec Luszyca
Położenie na mapie Polski Luszyca
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego Luszyca
Położenie na mapie powiatu staszowskiego Luszyca
50°27′41″N 21°19′27″E[1]

Luszyca – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie staszowskim, w gminie Połaniec^[4][5].

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnobrzeskiego.

W latach 1867–1954 w granicach administracyjnych gminy Tursko (natenczas była wioską włościańską z kolonistami niemieckimi); a w granicach obecnej gminy Połaniec dopiero od 1 stycznia 1973 roku po reaktywacji gmin w miejsce gromad.

Wieś zlokalizowana jest przy drodze krajowej nr 79.

Historia

Wieś wymieniana w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich pod koniec XIX wieku^[6].

LUSZYCA, wieś włościańska, powiat sandomierski, gmina Tursko, parafia Sielec, od Sandomierza wiorst 37; gruntu 258 mórg, 142 mieszkańców, 17 domów. Porównaj Długosz, Liber beneficiorum, II, 450.

Bronisław Chlebowski, Słownik geograficzny Królestwa Polskiego..., t. V.

Luszyca w 1867 roku wchodził w skład gminy Tursko, z urzędem gminy w Strużkach. Sądem okręgowym dla gminy był IV Sąd Okręgowy w Staszowie (tam też była stacya pocztowa). Gmina miała 8 781 mórg rozległości ogółem (w tym 5 083 mórg włościańskich) i 4 613 mieszkańców (w tym 1,4% pochodzenia żydowskiego, tj. 63 żydów). W skład gminy wchodziły jeszcze: Antoszówka, Dąbrowa, Matyaszów, Nakol, Niekrasów, Niekurza, Okrągła, Ossala, Pióry, Rudniki, Szwagrów, Strużki, Sworoń, Trzcianka, Tursko Małe, Tursko Wielkie, Tursko Wola, Zaduska Kępa i Zawada^[7].

Wioska zamieszkała przez osadników niemieckich. W 1884 roku ówczesna siedziba parafii ewangelickiej Jednoty małopolskiej Sielec (administracyjnie w powiecie stopnickim, gminie Oględów; parafii rzymskokatolickiej Koniemłoty), leży niedaleko Staszowa. W momencie likwidacji zboru Sieleckiego jego obowiązki przejmuje parafia Czermin; by w okresie reaktywowanej II Rzeczypospolitej być stałą parafją ewangielicką Jednoty małopolskiej ówczesnej Luszycy, w tym 48 ewangelików, z których 33 uznawało się za kolonistów Niemców.

Demografia

Współczesna struktura demograficzna wioski Luszyca na podstawie danych z lat 1995-2009 według roczników GUS-u, z prezentacją danych z 2002 roku^[8]:

Tabela 1.1 Poziom populacji wioski w przedziałach wiekowych

WYSZCZEGÓLNIENIE					J. m.	POPULACJA MIESZKAŃCÓW (w przedziałach wiekowych w 2002 roku)
						OGÓŁEM	10-19	20-29	30-39	40-49	50-59	60-69	70-79	80+
I.	OGÓŁEM				os.	29	5	2	3	5	6	4	2	2
	–	odsetek			%	100	17,2	6,9	10,3	17,2	20,7	13,8	7	6,9
	1.	WEDŁUG PŁCI
		A.	Mężczyzn		os.	18	4	2	3	3	4	1	1	–
			–	odsetek	%	62,1	13,8	6,9	10,3	10,3	13,8	3,5	3,5	–
		B.	Kobiet		os.	11	1	–	–	2	2	3	1	2
			–	odsetek	%	37,9	3,4	–	–	6,9	6,9	10,3	3,5	6,9

Rysunek 1.1 Piramida populacji – struktura płci i wieku wioski

Tabela 1.2 Poziom populacji wioski w grupach wiekowych

WYSZCZEGÓLNIENIE						J. m.	POPULACJA MIESZKAŃCÓW (w grupach wiekowych w 2002 roku)
							OGÓŁEM	Mężczyzn	Kobiet
I.	OGÓŁEM					os.	29	18	11
	–	odsetek				%	100	62,1	37,9
	1.	W WIEKU
		A.	Przedprodukcyjnym			os.	3	2	1
			–	odsetek		%	10,3	6,9	3,4
		B.	Produkcyjnym			os.	19	15	4
			–	odsetek		%	65,6	51,8	13,8
			a.	mobilnym		os.	9	8	1
				–	odsetek	%	31	27,6	3,4
			b.	niemobilnym		os.	10	7	3
				–	odsetek	%	34,6	24,2	10,4
		C.	Poprodukcyjnym			os.	7	1	6
			–	odsetek		%	24,1	3,4	20,7

Dawne części wsi – obiekty fizjograficzne

W latach 70. XX wieku przyporządkowano i opracowano spis lokalnych części integralnych dla Luszycy zawarty w tabeli 1.

Tabela 1. Wykaz urzędowych nazw miejscowych i obiektów fizjograficznych^[9]

Nazwa wsi – miasta	Nazwy części wsi – miasta	Nazwy obiektów fizjograficznych – charakter obiektu
I. Gromada POŁANIEC
Luszyca	Antoszówka	Antoszówka — pole Kopaliny — łąka, las, bagno Michlowe Krzaki — krzaki, pole

Uwagi

Przypisy

1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 70798
2. Wieś Luszyca w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2022-03-16] , liczba ludności na podstawie danych GUS.
3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., kwiecień 2014, s. 685 [zarchiwizowane 2014-05-27] .
4. GUS. Wyszukiwarka TERYT
5. Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
6. Luszyca, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. V: Kutowa Wola – Malczyce, Warszawa 1884, s. 486 .
7. Filip Sulimierski (red. naczelny), Bronisław Chlebowski (red.): Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Nakładem Władysława Walewskiego do końca tomu X. Od tomu XI, z zasiłku Kasy pomocy dla osób pracujących na polu naukowem imienia D-ra Mianowskiego. T. XII. Warszawa: Druk „WIEKU” Nowy-Świat Nr. 61, 1892, s. 657.
8. Baza Demograficzna – Tablice predefiniowane – Wyniki badań bieżących; Stan i struktura ludności; Ludność według płci i miast. GUS, 2011, demografia.stat.gov.pl [dostęp 2011-05-04]. (pol.).
9. Por. Leon Kaczmarek (red. nauk. zeszytu), Witold Taszycki (red. nauk. wyd.): Urzędowe Nazwy miejscowości i obiektów fizjograficznych. 33. Powiat staszowski województwo kieleckie. Komisja ustalania nazw miejscowości i obiektów fizjograficznych (do użytku służbowego). Z: 33. Warszawa: Urząd Rady Ministrów. Biuro do Spraw Prezydiów Rad Nadzorczych, 1970, s. 34, 77-96.

Literatura

1. Kaczmarek Leon (red. nauk. zeszytu), Taszycki Witold (red. nauk. wyd.): Urzędowe Nazwy miejscowości i obiektów fizjograficznych. 33. Powiat staszowski województwo kieleckie. Komisja ustalania nazw miejscowości i obiektów fizjograficznych (do użytku służbowego). Z: 33. Warszawa: Urząd Rady Ministrów. Biuro do Spraw Prezydiów Rad Nadzorczych, 1970. Brak numerów stron w książce