Lakmus (E121) – wskaźnik pH, produkt naturalny występujący w wielu gatunkach porostów, m.in. Roccella fuciformis, występujących u wybrzeży Morza Śródziemnego i Oceanu Atlantyckiego[1].
Mieszanina rozpuszczalnych w wodzie barwników[1] (w tym azolitminy), w roztworach o odczynie kwasowym przyjmuje barwę czerwoną, zaś w roztworach o odczynie obojętnym i zasadowym – niebieską. Zakres zmiany barwy pH 5-8[2]. Składniki odpowiedzialne za zmiany barwy lakmusu zawierają chromofor 7-hydroksyfenoksazonowy[3].
Najczęściej stosowany w formie nasyconych nim pasków bibuły, zwanych papierkami lakmusowymi, które zwilża się badanym roztworem. Wilgotne papierki lakmusowe pozwalają także stwierdzać obecność kwasów w gazach. Pod wpływem utleniaczy (np. chloru), lakmus trwale się odbarwia.
Przypisy
- ↑ a b Podręczny słownik chemiczny, RomualdR. Hassa (red.), JanuszJ. Mrzigod (red.), JanuszJ. Nowakowski (red.), Katowice: Videograf II, 2004, s. 221, ISBN 83-7183-240-0 .
- ↑ lakmus. W: Mały słownik chemiczny. Jerzy Chodkowski (red.). Wyd. V. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1976, s. 294.
- ↑ H. Musso, C. Rathjen. Über Orceinfarbstoffe, X. Lichtabsorption und Chromophor des Lackmus. „Chem. Ber.”. 92 (3), s. 751-753, 1959. DOI: 10.1002/cber.19590920331. (niem.).
